Η κυβέρνηση ανανέωσε την εμπιστοσύνη της Βουλής, επικαλύπτοντας έτσι τη μομφή κατά του Παύλου Πολάκη, πίσω από τον οποίο συντάχθηκε η κυβερνητική πλειοψηφία. Άλλωστε το θερμό χειροκρότημα που απέσπασε κατά την ομιλία του, μας έδειξε ότι οι συνάδελφοι του, αν δεν εγκρίνουν απόλυτα, τουλάχιστον καλύπτουν την πολιτική του συμπεριφορά.

Όλα αυτά, βέβαια, ήταν αναμενόμενα, τα γνωρίζαμε πριν καν η Νέα Δημοκρατία καταθέσει την πρόταση μομφής κατά του αναπληρωτή υπουργού. Υπάρχει, λοιπόν, κάτι που μάθαμε από αυτό το τριήμερο κοινοβουλευτικής έντασης; Ναι, υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα πράγματα που σημειώσαμε.

Πρώτον, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται ότι αποφάσισε να υιοθετήσει κάποιους από τους κώδικες του ΣΥΡΙΖΑ, τα χρόνια που ήταν στην αντιπολίτευση. Υψηλοί τόνοι, προσωπικές επιθέσεις, φωνή σε μεγάλη ένταση. Ο Μητσοτάκης παραδέχθηκε ότι την Τετάρτη η συζήτηση εκτραχύνθηκε, αλλά είπε και κάτι ακόμα: «μη νομίζετε ότι δεν μπορούμε να απαντήσουμε στο ύφος σας». Ενδεχομένως με την επιλογή των υψηλών τόνων ήθελε να δείξει ότι και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης μπορεί να σταθεί απέναντι στον ύφος που συχνά εκδηλώνει ο Πρωθυπουργός. Εντάξει. Μένει να δούμε αν η ΝΔ θα κινηθεί πάνω σε αυτές τις ράγες ως τις εκλογές.

Δεύτερον, η κυβερνητική κάλυψη στις πομπές Πολάκη εκφράζει και τη διάθεση του Μαξίμου για τη διατήρηση της πολωτικής τοξικότητας. Άλλωστε αυτό το κλίμα συμφέρει και τους δύο, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, καθώς λειτουργεί συσπειρωτικά και στεγανοποιεί τα κομματικά μαντριά.

Τρίτο και κυριότερο: η πολιτική μάχη λαμβάνει όλο και περισσότερα ταξικά χαρακτηριστικά, κυρίως με πρωτοβουλία της κυβέρνησης που έχει το πορτοφόλι των παροχών. Είναι ένα βολικό πεδίο για το Μαξίμου: ο συνταξιούχος στέκεται στην έκτακτη ενίσχυση που θα πάρει, ξεχνά (και δεν τον αφορά άλλωστε) ότι η κυβέρνηση έχει δεσμεύσει τη χώρα σε υψηλά (μεσοσταθμικά 2,3%) πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2060, κοινώς σε μία πολιτική που κάνει στρεβλή αναδιανομή εισοδήματος, εισπράττοντας υψηλούς φόρους για να μοιράσει χαμηλά επιδόματα.

Ο Τσίπρας, λοιπόν, θα εμφανίζεται ως πατερούλης των λαϊκών στρωμάτων και ο Μητσοτάκης ως εκπρόσωπος της μεσαίας τάξης που πληρώνει το μεγαλύτερο κομμάτι του λογαριασμού. Και μπορεί ο Μητσοτάκης να έχει ως σύμμαχο την κόπωση και την απογοήτευση του εκλογικού κοινού, ωστόσο αν θέλει να διεισδύσει στη δεξαμενή του Τσίπρα, θα πρέπει να βρει πειστική απάντηση για τις ανησυχίες που καλλιεργεί ο αντίπαλός του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News