Η είδηση του θανάτου του Γιάννη Ιωάννου, ίσως να μην λέει πολλά στις νεότερες γενιές, παρά μόνο στους πιστούς  αναγνώστες της «Εφ. Συν.» που έβλεπαν στα σκίτσα του μια ιδεαλιστική εικονογράφηση της Πρώτης Φοράς Αριστερά. Ομως ο Ιωάννου, που έφυγε την Πέμπτη από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο, σε ηλικία 75 ετών, υπήρξε ένας θρύλος και όχι μόνο στο σινάφι του —ήταν ένας πολιτικός ψυχαναλυτής της Ελλάδας για τέσσερις δεκαετίες.

Αν στη δεκαετία του ’70 ήταν ο ΚΥΡ, στα 90s o αξεχαστος Γιάννης Καλαϊτζής, τώρα ο ημέτερος Ανδρέας Πετρουλάκης, στη δεκαετία του 1980 το πολιτικό σκίτσο «ανήκε» στον Γιάννη Ιωάννου — το λεύκωμά του «Ο Τρίτος Δρόμος» (1982) δεν ήταν μόνο μια χειρουργική αποτύπωση σε μικρά κάδρα της πολιτικής κοσμογονίας της Αλλαγής του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά μια ιστορική αποτύπωση σε όρους χιούμορ μιας ολόκληρης κοινωνίας που μετασχηματιζόταν.

Ο Ιωάννου γεννήθηκε το 1944 στη Θεσσαλονίκη, έκανε σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απόκτησε πτυχίο Αρχιτεκτονικής το ’68. Φοίτησε στην E.U.P. στο Παρίσι και απόκτησε πτυχίο πολεοδομίας το 19772. Εργάστηκε σε διάφορα αρχιτεκτονικά γραφεία έως το 1975.

Και κάπου εκεί τον συνάντησε το πολιτικό σκίτσο, βγαλμένο από τη θαυματουργή μητρα της Μεταπολίτευσης. Τις πρώτες του γελοιογραφίες τις δημοσίευσε —πού αλλού;— στο ιστορικό πολιτικό περιοδικό «Αντί».

Δούλεψε σαν γελοιογράφος, πρώτα στο ημερήσιο «Βήμα», με το ψευδώνυμο «ΙΩΑΝΝΟΥ» (1976). Στη συνέχεια, δημοσίευσε στο σατιρικό «Ποντίκι», και έπειτα έκανε το εμβληματικό πολιτικό κόμικ «Ο Τρίτος Δρόμος» (1982) και ακολούθησαν «Το Θαύμα», «Ο Ευρωπαίος» παράλληλα με σκίτσα στον «Ταχυδρόμο», στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», στο «Εθνος» και  τελευταία στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Οι περισσότεροι στέκονταν στο εικαστικό του, στο γεμάτο υπέροχες λεπτομέρειες σκίτσο του. Ωστόσο ήταν το χιούμορ του, βιτριολικό, αυτοσαρκαστικό, μελαγχολικό, που τον έκανε μοναδικό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News