Του έδωσαν ήδη τον, πολιτικά μη-ορθό, τίτλο: «Το ντέρμπι των Εβραίων».

Τότεναμ και Αγιαξ θα κονταροχτυπηθούν σε λίγες ημέρες από τώρα στον ημιτελικό του Champions League, με τις δυο ομάδες να τις ενώνει κάτι πολύ περισσότερο από την συμμετοχή τους στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για την τρέχουσα σεζόν.

Τόσο η αγγλική, όσο και η ολλανδική ομάδα διαθέτουν ένα πλούσιο εβραϊκό παρελθόν, αλλά και συνδέσμους οπαδών που δεν κρύβουν τα φιλο-εβραϊκά τους αισθήματα.

Οι μεν Λονδρέζοι είναι οι «Εβραίοι» του αγγλικού ποδοσφαίρου -όλοι το γνωρίζουν αυτό.

Άλλωστε οι τρεις τελευταίοι πρόεδροι της ομάδας υπήρξαν και οι ίδιοι περήφανοι Αγγλοι εβραϊκής καταγωγής.

Η σύνδεση της ομάδας με την εβραϊκή κοινότητα του Λονδίνου ξεκίνησε από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το παλιό γήπεδο της Τότεναμ, το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», ήταν χτισμένο στην περιοχή του Στάμφορντ Χιλ, περιοχή που αποτελεί μεχρι σήμερα τον πυρήνα των Χασιδιστών Εβραίων της πόλης.

Έτσι, οι «Σπερς» δεν άργησαν να χαρακτηριστούν ως «εβραϊκό» κλαμπ από τους αντιπάλους τους, χαρακτηριστικό που σιγά σιγά αποδέχτηκαν ή ακόμη και ενστερνίστηκαν βαθιά ακόμη και οι μη-Εβραίοι οπαδοί τους.

Το αποκορύφωμα, ωστόσο, της «εβραϊκότητας» της Τότεναμ ήταν όταν ένας από τους γνωστότερους και πιο σκληροπυρηνικούς συνδέσμους της πήρε το όνομα «Yid Army», δηλαδή ο «Στρατός των Γιντ» -μία άκρως υποτιμητική προσφώνηση για τους Εβραίους που προέρχεται από τη γλώσσα Γίντις.

Για δεκαετίες οι φίλοι της Τότεναμ είχαν εντάξει τη λέξη «Γιντ» στην οπαδική τους ταυτότητα, ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια, και κατόπιν ισχυρών πιέσεων από το εβραϊκό λόμπι του λονδρέζικου Σίτι, διώκονται κάθε φορά που την ξεστομίζουν στο γήπεδο για λογούς αντισημιτισμού.

Το 2013, τρεις φίλαθλοι των «Σπερς», ο Γκάρι Γουάιμπρο, ο Σαμ Πάρσονς και ο Πίτερ Ντίτσμαν δικάστηκαν κατόπιν κατηγοριών ότι φώναξαν την… απαγορευμένη λέξη στο παιχνίδι της ομάδας με τη Σέριφ Τίρασπολ για το Γιουρόπα Λιγκ.

Παρ’ όλα αυτά, οι οργανωμένοι οπαδοί της Τότεναμ υποστηρίζουν ότι δεν χρησιμοποιούν τη λέξη «Γιντ» υποτιμητικά για τους Εβραίους, αλλά με υπερηφάνεια, ενώ ταυτόχρονα έχουν κάνει και το Αστέρι του Δαβίδ σύμβολό τους -και πολλοί πλανόδιοι πωλητές πωλούν ακόμη μπλουζάκια με σλόγκαν του τύπου «Yid4ever»!

 

Στην αντιπέρα όχθη (όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά και) της Μάγχης έχουμε τον Άγιαξ, ομάδα που παραδοσιακά στηρίζει όλος ο εβραϊκός πληθυσμός στο Άμστερνταμ, καθώς η πρώτη έδρα του «Αίαντα» ήταν κοντά στην εβραϊκή συνοικία της πόλης.

Στο γήπεδο του «Αίαντα» κυριαρχεί ακόμα το αστέρι του Δαβίδ και η ισραηλινή σημαία, ενώ οι φανατικοί οπαδοί της χαρακτηρίζουν εαυτούς ως «Super Jews» («Σούπερ Εβραίοι») και ένα από τα αγαπημένα συνθήματά τους είναι το «Joden, Joden» («Εβραίοι, Εβραίοι»).

Ο Άγιαξ χαρακτηρίστηκε «εβραϊκό» κλαμπ από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν αρκετοί παίκτες, με σημαντικότερους τους Σιάκ Σβαρτ και Μπένι Μούλερ, είχαν εβραϊκή καταγωγή, όπως και ο πρόεδρος της θρυλικής ομάδας του ’70, Γιάπ Φαν Πράαχ, αλλά και ο επί ετών φυσιοθεραπευτής του «Αίαντα», Σάλο Μούλερ, ο οποίος αποτελούσε χαρακτηριστική φιγούρα στα αποδυτήρια -κάτι σαν τον δικό μας… Κούλη Δουρέκα του Ολυμπιακού.

Οι αντίπαλοι οπαδοί, ιδίως αυτοί της Φέγενορντ, άρχισαν να φωνάζουν αντισημιτικά συνθήματα στα ματς εναντίον του Άγιαξ, οι οπαδοί του οποίου αντέδρασαν υιοθετώντας μια πιο σκληροπυρηνική εβραϊκή ταυτότητα.

Παρ’ όλα αυτά, όπως σημειώνει και ο Χανς Κνουπ, ένας ολλανδός δημοσιογράφος εβραϊκής καταγωγής, «το 90% των οπαδών του Αγιαξ δεν στηρίζουν απαραίτητα φιλο-ισραηλινούς σκοπούς. Η πλειοψηφία αυτών δεν γνωρίζει καν που πέφτει το Ισραήλ στο χάρτη…»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News