Ο αριστερός με τις δεξιές τσέπες, ως ανθρωπολογικός τύπος, απαντάται στη Δύση και όχι στην Ανατολή. Μέχρι τώρα, τουλάχιστον – διότι υπάρχει και η φιλοδοξία του κινέζου προέδρου η οποία πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν. Ο Σι Τζινπίνγκ επιθυμεί να είναι και πλούσιος και κομμουνιστής (ο λαός του, φυσικά…), ωστόσο πρέπει να πείσει και τον λαό του ότι για αυτήν τη δουλειά (για τον πλουτισμό) η δυτική δημοκρατία ξόφλησε.

Δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η Κίνα. Αν θα γίνει μία νέα Σιγκαπούρη όσον αφορά την ευημερία, το ΑΕΠ και τα εισοδήματα ή αν θα καθηλωθεί στην κατηγορία των χωρών μεσαίου εισοδήματος, λίγο παρακάτω από το Μεξικό και την Ταϊλάνδη.

Ρίχνοντας φως στο κινεζικό παρόν της δυσοίωνης οικονομικής επιβράδυνσης αλλά, συγχρόνως, και των τεχνολογιών αιχμής οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στη διαιώνιση του μονοκομματικού πολιτεύματος μέσω του ελέγχου και της χειραγώγησης του πληθυσμού, ο Μάρτιν Γουλφ των Financial Times εξαρτά την πρόοδο του ιδιότυπου κινεζικού καπιταλισμού από την εξέλιξη του κλασικού δυτικού καπιταλισμού – και την επιβίωση της δικτατορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Πεκίνο από τη βελτίωση ή την αποτελμάτωση της αστικής δημοκρατίας σε Αμερική και Ευρώπη.

Θα αναδυθεί η Κίνα ως χώρα υψηλού εισοδήματος και θα εξακολουθεί να κυβερνάται από ένα «κομμουνιστικό κόμμα»; Εάν η Κίνα το επιτύχει αυτό, θα αλλάξει τον κόσμο, αφού οι υψηλού εισοδήματος χώρες του πλανήτη είναι αστικές πολυκομματικές δημοκρατίες.

Ισως έτσι…

Το τρέχον οικονομικο-πολιτικό κραχ των δυτικών δημοκρατιών με τα υψηλά εισοδήματα συμπυκνώνεται στα εξής ουσιώδη: παγκόσμια οικονομική κρίση, μείωση της παραγωγικότητας, αναρρίχηση στην εξουσία ανικάνων (όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, λέει ο Γουλφ) ή εθνικιστών, διαλυτικά φαινόμενα τύπου Brexit. Για έναν τεράστιο αριθμό Κινέζων, με «προσλαμβάνουσες» την παραδοσιακή γραφειοκρατία και τον ασιατικό απολυταρχισμό, το δημοκρατικό πολίτευμα της Δύσης μάλλον φαντάζει λιγότερο ελκυστικό από παλαιότερα. Επίσης, από τον «γάμο» του με τον εθνικισμό το ΚΚ Κίνας αντλεί νομιμότητα – και η… ικανότητα με την οποία οι ΗΠΑ του Τραμπ διεξάγουν την εμπορική διπλωματία είναι πιθανό να καταστήσει αυτόν τον γάμο… ανθόσπαρτο.

Λοιπόν, γιατί οι Κινέζοι να διακινδυνεύσουν με το αμφίβολο πείραμα του εκδημοκρατισμού την πολιτική σταθερότητα της χώρας τους; Το κόμμα τούς απέδειξε ότι είναι εξαιρετικά ευέλικτο κάνοντας τεράστια άλματα για να φθάσει την «κόκκινη Κίνα» από το Μεγάλο Αλμα και την Πολιτιστική Επανάσταση στο Belt and Road.

…ίσως και αλλιώς

Το κόμμα θα αποτύχει, υποστηρίζει ο αναλυτής, αν υποκύψει στην «παγίδα μέσου εισοδήματος», επειδή η ανάπτυξη -ήδη πολύ χαμηλότερη από τα ποσοστά προ του 2008- μπορεί να πέσει σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα. Και μια κρίση χρέους μπορεί να κάνει ακόμη πιο απότομη την επιβράδυνση. Ενα τέτοιο οικονομικό πλαίσιο θα υπονομεύσει τον θεσμό του κόμματος-κράτους. Το ιδεολογικό υπόβαθρο είναι ήδη προβληματικό, η εγγενής διαφθορά παρούσα.

Ο Σι θα μείνει στην Ιστορία, καταλήγει ο Γουλφ, είτε ως ο άνθρωπος που ανέβασε την πατρίδα του στην κορυφή του κόσμου είτε ως η καρικατούρα του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, του σοβιετικού ηγέτη που επιτάχυνε τη διάλυση της κομματο-κρατικής γραφειοκρατίας και νομενκλατούρας.

Οι Κινέζοι θα αποφασίσουν για τη θέση του Σι στην Ιστορία, όσο εμείς εδώ στη Δύση θα επιδιορθώνουμε τη δημοκρατία μας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News