Η σημερινή Γερμανία είναι «προϊόν» του μεταπολεμικού «ελευθέρου κόσμου», δηλαδή χώρα δημοκρατική με ανθρώπους που πλέον «ίσως να έχουν γίνει και οι πιο φιλελεύθεροι και φιλειρηνιστές παγκοσμίως».

Αυτή η κατάσταση πραγμάτων οφείλεται στο μεταπολεμικό στάτους κβο που οι ΗΠΑ οικοδόμησαν πάνω σε τέσσερις ακρογωνιαίους λίθους: η αμερικανική εγγύηση της ευρωπαϊκής ασφάλειας ήταν ο πρώτος, το διεθνές εμπόριο ο δεύτερος, ο εκδημοκρατισμός της Ευρώπης ο τρίτος και η καταστολή του εθνικισμού ο τέταρτος.

Σε αυτόν τον αμερικανικό «χάρτη» αναπτύχθηκε ως το 1990 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και κατόπιν η ενιαία Γερμανία με ενσωματωμένη και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας μετά την κομμουνιστική κατάρρευση.

Ο Ρόμπερτ Κέιγκαν στην ανάλυσή του στο Foreign Affairs θεωρεί ότι ήρθε η ώρα να σκεφθούμε τι πρόκειται να συμβεί σε περίπτωση κατάρρευσης και του αμερικανόπνευστου συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Μήπως θα έρθουμε πάλι αντιμέτωποι με το λεγόμενο «γερμανικό ζήτημα»; Και τότε αυτή η «υπερβολικά μεγάλη, πολυπληθής, πλούσια και πολύ ισχυρή χώρα» θα είναι εφικτό να αντισταθμιστεί από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις;

Τα επόμενα χρόνια οι Γερμανοί ενδέχεται να ζουν στο κέντρο μιας ταραγμένης ηπείρου με τις υπόλοιπες χώρες γύρω τους «επανεθνικοποιημένες», όπως γράφει. Τότε θα μπορούσαν οι Γερμανοί να αντισταθούν και να μην επιστρέψουν και οι ίδιοι σε έναν δικό τους εθνικισμό; Το ότι η Εναλλακτική για τη Γερμανία είναι η τρίτη δύναμη στην Bundestag προβληματίζει τον Κέιγκαν. Σε περιβάλλον αυξανόμενου πολιτικού και οικονομικού εθνικισμού δεν αποκλείεται οι ευρωπαϊκές χώρες να χρησιμοποιήσουν τη στρατιωτική δύναμη για την ενίσχυση της διεθνούς επιρροής τους. Και τότε η Γερμανία τι θα κάνει; Ακόμη και η πιο φιλελεύθερη, δύσκολα θα απέχει.

Ο εκρηκτικός παράγων Τραμπ

Ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει ό,τι μπορεί ώστε να οδηγηθούν οι καταστάσεις στα άκρα, λέει ο Κέιγκαν. Ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε να δημιουργηθεί ένα μέλλον που θα μοιάζει με το παρελθόν της σύγκρουσης των εθνικισμών.

Η διακυβέρνηση Τραμπ:

• Είναι εχθρική προς την Ευρωπαϊκή Ενωση.
• Ενθαρρύνει την «επανεθνικοποίηση» της Ευρώπης.
• Επικρίνει ηγέτες της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, όπως είναι η Ανγκελα Μέρκελ, ο Εμανουέλ Μακρόν, η Τερέζα Μέι.
• Αγκαλιάζει τους λαϊκιστές, όπως είναι ο Βίκτορ Ορμπαν, ο Ματέο Σαλβίνι, ο Γιάροσλαβ Καζίνσκι, κ.ά.
• Αντιμάχεται τους κανόνες του διεθνούς εμπορίου υποσκάπτοντας την ευρωπαϊκή και τη γερμανική πολιτική σταθερότητα.

Φαντασθείτε, προτρέπει ο Κέιγκαν τους αναγνώστες του, ποιες θα είναι οι συνέπειες της ύφεσης στη γερμανική οικονομία και της επιστροφής του εθνικισμού και της πολιτικής αστάθειας στο προσκήνιο. Φαντασθείτε και τις αδύναμες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως είναι εκείνες της Ελλάδας ή της Ιταλίας, να χρειάζονται περαιτέρω γερμανικά προγράμματα διάσωσης. Το αποτέλεσμα θα είναι η επανεμφάνιση του εθνικισμού και οι πικρές διαιρέσεις του παρελθόντος.

Με την πολιτική Τραμπ αμετάβλητη, ο καθένας αναρωτιέται πόσον καιρό ακόμη θα υπάρχει ηρεμία. Ο αρθρογράφος δίνει ένα παράδειγμα: σε όλη τη Γερμανία, γράφει, ακόμη υπάρχουν θαμμένες χιλιάδες άσκαστες βόμβες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σκεφθείτε λοιπόν την Ευρώπη σαν άσκαστη βόμβα, με τον πυροκροτητή της άθικτο και λειτουργικό, με τη γόμωσή της εκρηκτική πάντα. Σκεφθείτε και τον Τραμπ σαν παιδάκι που παίζει με το σφυράκι του και χτυπάει την άσκαστη βόμβα. Ε, τι θα μπορούσε να συμβεί;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News