Το συνέδριο ενός κόμματος, ακόμα κι αν είναι εξπρές, δεν αφορά μόνο το ίδιο. Αφορά και τα υπόλοιπα  κόμματα και συνολικά το πολιτικό σύστημα. Υπό αυτή την έννοια το έκτακτο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής το περασμένο Σαββατοκύριακο και οι αποφάσεις που ελήφθησαν έχουν συμβολικό και πολιτικό ενδιαφέρον – και ίσως να  επηρεάσουν αποφάσεις καθοριστικές για την πορεία της χώρας.

Σε πρώτη ανάγνωση, αν ο στόχος του συνεδρίου ήταν να φανεί η εικόνα ενότητας και συσπείρωσης όλων των τάσεων, απόψεων και προσώπων εντός του ΚΙΝΑΛ, αυτό επετεύχθη και με το παραπάνω.  Η συναισθηματική «ντόπα» με την εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου (βλέπε και «Καλημέρα Ηλιε») έπιασε τόπο, μεταλαμπαδεύοντας παλμό και πάθος σε έναν χώρο που τα τελευταία χρόνια μαστιζόταν από πολιτική κατάθλιψη. Αυτό και μόνο θα αρκούσε ως επίτευγμα του συνεδρίου, δεδομένων των ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετώπισε την τελευταία δεκαετία το ΠΑΣΟΚ (ας μην ξεχνάμε ότι κλείνουμε 10 χρόνια από την τελευταία νίκη του κόμματος σε εκλογές).

Η εικόνα εντός της αίθουσας του ΣΕΦ, η οποία μεταδόθηκε και τηλεοπτικά, με όλους τους πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ –Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου και Βαγγέλης Βενιζέλος– να κάθονται δίπλα- δίπλα στην πρώτη σειρά συμβόλισε την ενότητα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Παρατηρητές σχολίασαν το γεγονός ότι ο ένας χειροκροτούσε τον άλλον – και όλοι μαζί τον κ. Σημίτη .

Αυτή η πρώτη ανάγνωση, οι συμβολισμοί, είναι ένα από τα θετικά που πιστώνονται στη Φώφη Γεννηματά. Η πρόεδρος ήταν εκείνη που επέμεινε και κατάφερε να βρεθούν όλοι μαζί. Επέμεινε να ομογενοποιηθεί το Κίνημα Αλλαγής με την εκλογή νέων εκτελεστικών οργάνων (Κεντρική Επιτροπή), ώστε να εξαλειφθούν τα πολλά κέντρα αποφάσεων, όπως και έγινε.

Η κυρία Γεννηματά υποστήριξε ότι συνέβαλαν στο ενωτικό κλίμα του συνεδρίου τα μηνύματα που στέλνει ο κόσμος της παράταξης με την παρουσία του στις δημόσιες εκδηλώσεις του κόμματος. Είναι και αυτό κάτι που θέλουν να πιστεύουν οι άνθρωποι της Χαριλάου Τρικούπη –και ίσως να μην έχουν άδικο: όλες οι «φυλές» του χώρου βρέθηκαν το Σαββατοκύριακο στο ΣΕΦ.

Μια δεύτερη ανάγνωση είναι η διαπίστωση ότι ο κάθε ένας εκ των πρωταγωνιστών –από τη δική του οπτική γωνία βεβαίως– δεσμεύτηκε για την αυτόνομη δράση του Κινήματος Αλλαγής και τη γενική στρατηγική του κατεύθυνση, καθιστώντας σαφές ότι οι σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπαραθετικές και όχι συμπληρωματικές. Είτε μιλώντας (ο κ. Παπανδρέου) για τις  σημαντικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα για να εξαλειφθούν οι παθογένειες που οδήγησαν στην κρίση, είτε τονίζοντας (ο κ. Βενιζέλος) την ανάγκη να τεθούν οι νέοι εθνικοί στόχοι, είτε ζητώντας (ο κ. Σημίτης) να προταθεί ένα πλήρες σχέδιο θεσμικού και οικονομικού εκσυγχρονισμού της χώρας.

Η τρίτη ανάγνωση, είναι και κατά τον πρόεδρο του συνεδρίου Κώστα Σκανδαλίδη, το πολιτικής σημασίας γεγονός του διημέρου: ότι αποφασίστηκε απ’ όλους η στρατηγική του Κινήματος Αλλαγής για την επομένη των εκλογών. Η απόφαση που υπερψηφίστηκε, με λίγες επιφυλάξεις, αναφέρει συνοπτικά:

-Ισχυρό ποσοστό για το Κίνημα Αλλαγής, τόσο στις επικείμενες ευρωεκλογές του Μαΐου όσο και κυρίως στις εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές.

-Να πάρει έτσι το ΚΙΝΑΛ την τρίτη εντολή, όπως δήλωσε η κυρία Γεννηματά και να καταθέσει στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ το δικό του σχέδιο για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη και την οριστική έξοδο από κρίση.

-Με όποιον συμφωνηθεί κυβερνητική συνεργασία για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων, αυτή θα τεθεί προς έγκριση σε έκτακτο συνέδριο της παράταξης.

Απαιτείται, ως εκ τούτου, το Κίνημα Αλλαγής να πετύχει το υψηλότερο δυνατό ποσοστό που θα καθορίσει και τη τακτική του. Εφ όσον το καταφέρει –σύμφωνα και με τον Νίκο  Ανδρουλάκη, που εξέφρασε τη διαφωνία του για το έκτακτο συνέδριο πάντως–, πρέπει να θεωρείται δεδομένη η συμμετοχή του ΚΙΝΑΛ στην επίτευξη κυβερνητικής σταθερότητας. Αν όχι, ο ρόλος του θα είναι στην αντιπολίτευση, δεν θα είναι ο «φτωχός συγγενής» σε μια κυβέρνηση τύποις συνεργασίας.

Είναι ωστόσο προφανές ότι πλέον απαιτείται ικανότητα και ευελιξία στις διαπραγματεύσεις με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς, όπως ανέφερε και ο κ. Βενιζέλος, το ΚΙΝΑΛ δεν θα πρέπει να γίνει ένα «ΚΚΕ του Κέντρου», να περιχαρακωθεί δηλαδή και να ακολουθήσει τη στρατηγική «δεν συνεργάζομαι με κανέναν». Ούτε θα πρέπει να ξεκόψει κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τον «στρατηγικό αντίπαλο», όπως είπε ο κ. Παπανδρέου.

Η κυρία Γεννηματά, μπορεί να νοιώθει ικανοποιημένη ωστόσο έχει μπροστά της την πρόκληση της επιτυχίας του ΚΙΝΑΛ στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται. Από τις επιλογές προσώπων που θα κάνει και τη τελική διάταξη των δυνάμεων που θα αποφασίσει,  θα κερδίσει ή όχι το στοίχημα. Μέχρι τώρα δείχνει να τα καταφέρνει. Όμως από δω και πέρα, μέχρι τις εκλογές, κάθε μέρα θα είναι εξετάσεις τις οποίες θα πρέπει να περάσει και η ίδια και το ΚΙΝΑΛ.

Η επιτυχία του εγχειρήματος δεν είναι εύκολη. Η προεκλογική στρατηγική του Κινήματος Αλλαγής έχει να υπερβεί σημαντικές δυσκολίες και θα δοκιμαστεί στην κάλπη. Άλλωστε οι εκλογές, όπως επεσήμανε ο κ. Σημίτης, δεν κρίνουν μόνο την πρωτιά αλλά και άλλα σημαντικά ζητήματα, με κυριότερο την ύπαρξη μιας κριτικής δύναμης αναμόρφωσης της χώρας.

Η συντριπτική πλειοψηφία πάντως έδειξε στο ΣΕΦ τα αντι-ΣΥΡΙΖΑ συναισθήματα της και την επιθυμία να ηττηθεί το κυβερνών κόμμα. Οχι βέβαια την ίδια στιγμή να είναι αυτοδύναμη η ΝΔ ή μονόδρομος η κυβερνητική συνεργασία μαζί της.

Μπορεί να καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο βάρκες το κόμμα που άρχισε να ξαναζεί μετά το Σαββατοκύριακο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News