Βλέπεις τη φάση, την ξαναβλέπεις, και δεν το πιστεύεις. Οι Βόσνιοι έχουν κερδίσει φάουλ έξω από την περιοχή του Οδυσσέα Βλαχοδήμου. Οχι πολύ κοντά, αλλά σε κεντρική θέση. Ο έλληνας τερματοφύλακας αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, καθώς στέκει απέναντί του ο Μίραλεμ Πιάνιτς. Το «δεκάρι» της Βοσνίας έχει κάνει ένα σωρό… κηδείες με τις υπέροχες εκτελέσεις του – όλοι το γνωρίζουν. Ιδίως με τη φανέλα της Γιουβέντους. Τα τελευταία χρόνια μόνον ο Μέσι σκοράρει πιο συχνά από εκείνον, με την μπάλα στημένη μπροστά στα πόδια του. Φωνάζει (ο Βλαχοδήμος) στους συμπαίκτες του, να σχηματίσουν ένα τείχος. Μάταιος κόπος. Ο Ζέκα δεν αρκεί, για να του κρύψει τη θέα προς την εστία.

«Δώρο» ήταν και το πρώτο γκολ. Μια τυφλή απόκρουση πάνω στον σκόρερ. Δυο παιδαριώδη λάθη σε 15 λεπτά αγώνα είναι πάρα πολλά. Η διεθνούς φήμης ελληνική άμυνα, που επί μια δεκαετία τρόμαζε τους αντιπάλους της Εθνικής μας, δεν υπάρχει πια –το διαπιστώσαμε και στο Nations League.

Ο Αγγελος Αναστασιάδης παρέταξε την ομάδα με μόλις… δυόμισι δημιουργικούς παίκτες (Φορτούνης, Δώνης, Σάμαρης), όμως αυτό δεν εμπόδισε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη να μας κάνει δυο γκολ και δυο τελικές προσπάθειες μέσα σε ένα εικοσάλεπτο. Η «συνταγή» του 1-0, με την οποία σκαρφαλώσαμε, κάποτε, στις ποδοσφαιρικές κορυφές, ξεπεράστηκε. Είναι ανάγκη να βρούμε έναν καινούργιο «μπούσουλα».

Με λιγότερους ανασταλτικούς και περισσότερους παραγωγικούς παίκτες τα πήγαμε πολύ καλύτερα, στο δεύτερο 45λεπτο. Πάνω που είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε πως «δεν μπορούν τα παλληκάρια», όπως θα έλεγε ο κόουτς Αγγελος, ο Μασούρας, ο Κολοβός και ο Κουλούρης μπήκαν στο παιχνίδι κι άλλαξαν την εικόνα του. Βοήθησε, βεβαίως, και η αποβολή του Πιάνιτς. Εκεί που η Εθνική κινδύνευε με διασυρμό, κατάφερε να ισοφαρίσει. Στην κόλαση της Ζένιτσα ξαναβρήκε τη χαμένη της «ψυχή».

Την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί πίσω στο σκορ, αλλά δεν χάσαμε, το ημερολόγιο έγραφε 7 Οκτωβρίου 2017. Αντίπαλός μας ήταν η «αδελφή» μας Κύπρος, που μας δίνει αβέρτα τα «δωδεκάρια» στην Eurovision. Εκτοτε, το να δεχθούμε πρώτοι γκολ σήμαινε βέβαιη ήττα.

Από 0-2 δεν είχαμε επιστρέψει ποτέ, μέχρι χθες, εδώ και 17 χρόνια. Ηταν το 2002, με προπονητή τον Οτο Ρεχάγκελ, σε φιλικό ματς με το Βέλγιο. Τέτοιες μέρες, μάλιστα: 27 Μαρτίου. Χάναμε μέχρι το 60′ (0-2) και στο τέλος νικήσαμε 3-2.

Οποιος σκηνοθέτησε αυτό το 2-2 στο «Μπίλινο Πόλιε», μας χάρισε κάτι που μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμο για τη συνέχεια στους προκριματικούς του Euro 2020. Αυτοπεποίθηση. Αισιοδοξία. Πίστη για την πρόκριση. Φοβερή ομάδα δεν έχουμε, ας μη γελιόμαστε. Αλλά, είχαμε καιρό να δούμε την ελληνική «τρέλα» να θριαμβεύει. Η Εθνική μας μπήκε στο παιχνίδι για να ταμπουρωθεί στην περιοχή της, απρόθυμη να περάσει τη μεσαία γραμμή, και το τελείωσε, παίζοντας με πέντε επιθετικούς! Θα τα βλέπουμε συχνά αυτά με τον Αγγελο στον πάγκο. Οι ακραίες παρεμβάσεις του στη διάρκεια του αγώνα, με αλλαγές σχηματισμών και προσώπων, είναι το «φόρτε» του. Αρχίσαμε με έναν πανικό εντελώς αδικαιολόγητο, κι εκεί που κάθε «λογική» ομάδα θα είχε καταρρεύσει, βρήκαμε το κουράγιο για τη μεγάλη αντεπίθεση.

Δεν θα τα είχαμε καταφέρει χωρίς την «κλάση» του Κώστα Φορτούνη. Μακάρι να μη χρειαστεί, ποτέ, στο τουρνουά να παίξουμε χωρίς αυτόν. Ακόμη και όταν «περπατάει» στο γήπεδο, έχει χίλιους τρόπους να βοηθήσει την ομάδα. Εξαιρετικό ματς έκανε και ο Σάμαρης, για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό. Νιώθει πως «χρωστάει» στον Αγγελο, που τον έβγαλε από τη… ναφθαλίνη. Ο Ζέκα ήταν συγκινητικός, όπως πάντα. Ο Δώνης δεν είναι «γκολτζής», όμως κάνει πολλή δουλειά χωρίς να φαίνεται. Αν ψάχνουμε για τον «ήρωα της Ζένιτσα», αυτός είναι ο Δημήτρης Κολοβός, ο σκόρερ της ισοφάρισης.

Μέχρι χθες, η καριέρα του ήταν γεμάτη πόνο και δάκρυα. Το καταδιώκει η ατυχία αυτό το παιδί, που τώρα αγωνίζεται στην κυπριακή Ομόνοια ως δανεικός από τη βελγική Μαλίν. Σπουδαίο ταλέντο, όμως οι σοβαροί τραυματισμοί, που τον βασανίζουν από τα 18 του (σήμερα είναι 25), δεν του έχουν επιτρέψει να παίξει την μπάλα που ξέρει. Εφτασε μέχρι τον Ολυμπιακό, από τον οποίο τον απέκτησε η Μαλίν το καλοκαίρι του 2017. Η αρχή της εφετινής σεζόν τον βρήκε στη Βίλεμ. Επαιξε σε ελάχιστα ματς και τον Ιανουάριο πήγε στην Κύπρο. Το πρώτο του γκολ με την Εθνική Ανδρών το αφιέρωσε -με ανάρτησή του στα social media- στον πατέρα του, τον οποίο «έχασε» το 2013.

Ο βαθμός που πήραμε στη Ζένιτσα μπορεί να μη μας πάει τόσο μακριά, όσο ελπίζουμε. Η ομάδα έχει, ακόμη, πολλά προβλήματα, τα οποία δεν λύνονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά, για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια, δίνει σημεία ζωής. Αντιδρά. Ακούσατε την κραυγή -«πάμε»- των διεθνών μετά την ανάκρουση του Εθνικού μας ύμνου; Ο Αγγελος έχει τον τρόπο του, να… φτιάχνει ατμόσφαιρα. Αυτό που έπαθαν χθες οι Βόσνιοι, δεν θα το πάθαιναν, ποτέ, από την «άχρωμη και άοσμη» Εθνική του Ρανιέρι, του Μαρκαριάν, ή του Σκίμπε. Το επόμενο τεστ είναι στις 8 Ιουνίου. Κόντρα στη νεανική Ιταλία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News