Κάπως έτσι μου προτείνουν να βαφτώ πολλές beauty influencers, τα βίντεο των οποίων εμφανίζονται στους  ιντερνετικούς μου τοίχους:

Ξεκινούν με τα μάτια. Βάζουν σκιά, από πάνω άλλη σκιά, από δίπλα άλλη σκιά, παραδίπλα μια άλλη και πάνω από τις δέκα σκιές που έχουν βάλει, τραβάνε και μια παχιά-παχιά γραμμή αϊλάινερ. Μετά ζωγραφίζουν φρύδια. Τα γεμίζουν, τα μακραίνουν, τα χοντραίνουν και τους δίνουν σχήμα με μοιρογνωμόνιο. Τέλος, βάζουν ψεύτικες
βλεφαρίδες που άνετα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και ως τέντα ματιών για τον ήλιο.

Μετά προχωρούν στο υπόλοιπο πρόσωπο. Βάζουν ένα πράσινο κονσίλερ πάνω στα σπυράκια και στις κοκκινίλες, ένα κόκκινο κονσίλερ κάτω από τα μάτια και απλώνουν ένα μπεζ κονσίλερ πάνω από το κόκκινο και το πράσινο. Βάζουν μέικ απ (και δύο, και τρεις στρώσεις) και μετά, με ειδικό πινέλο, το οποίο βουτάνε σε μια παλέτα με όλους
τους τόνους του μπεζοκαφέ, κάνουν κοψίματα: στα μάγουλα, στη μύτη, στο σαγόνι, στο μέτωπο, μέχρι που καταλήγουν να μοιάζουν με πούμα.

Η διαδικασία τους συνεχίζεται με πούδρα, ρουζ, λάμψεις, και κλείνει με σπρέι φιξαρίσματος, το οποίο ρίχνουν πάνω στο πρόσωπό τους. Όπως ακριβώς κάνουν οι ζωγράφοι στους πίνακες για να σταθεροποιήσουν τα χρώματα. Λογικό, άμα βάφεσαι έτσι, το χρειάζεσαι κι εσύ. Φαντάζομαι ότι με τέτοιους είδους βάψιμο θα πρέπει να προτιμάς και χώρους που κλιματίζονται, αλλιώς κινδυνεύεις να κουνιέσαι και να στάζουν οι μπογιές στο πάτωμα.

Αναμφίβολα, η κάθε εποχή έχει τις τάσεις της στο μακιγιάζ. Η τάση της δικής μας εποχής, της εποχής του Ιnstagram, του Σnapchat και του YouTube, φαίνεται ότι είναι, καταρχάς, να υπερβάλλουμε. Να χρησιμοποιήσουμε όσα περισσότερα προϊόντα μπορούμε. Όχι να βαφτούμε απλά, αλλά μάλλον να μπογιατίσουμε και να στοκάρουμε.

Να φτιάξουμε πάνω μας στρώματα από διάφορα υλικά και χρώματα, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός υπερβολικά μακιγιαρισμένου προσώπου που τελικά μοιάζει με μάσκα (καθόλου ελκυστική, κατά τη γνώμη μου).

Μια μάσκα βέβαια, παρόμοια για όλες. Η μόδα μας υποδεικνύει να υπερβάλλουμε για να γίνουμε μια άλλη, αλλά μια άλλη συγκεκριμένη. Η μάσκα μας πρέπει να αντανακλά τα γυναικεία πρότυπα της εποχής: πρέπει να μοιάσουμε στην Κιμ Καρντάσιαν και στην Κάιλι Τζένερ, ας πούμε.

Γενικά, ο στόχος είναι να μεταμορφωθούμε σε κάτι άλλο. Με μακιγιάζ, με φίλτρα, με apps, με οτιδήποτε. Κι έχουμε δημιουργήσει μια πλασματική εικόνα, η οποία σκεπάζει την αληθινή. «Έχουμε χάσει την προοπτική μας για το πώς πραγματικά μοιάζουμε», λέει η καθηγήτρια ψυχολογίας Ρενέ Ενγκελν, στο βιβλίο της «Αρρωστημένη Ομορφιά», το
οποίο αναλύει την εμμονή με την εμφάνιση, πώς μεταφράζεται στην εποχή των σόσιαλ μιντια και πώς επηρεάζει τις γυναίκες.

Κοίτα να δεις όμως. Κάναμε τόση προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα δεσμά των ρετουσαρισμένων εικόνων στα περιοδικά, και τώρα έχουμε εγκλωβιστεί σε μια ρετουσαρισμένη εικόνα του εαυτού μας, κάτω από μέικ απ και φίλτρα.

ΥΓ. Η τάση της μεταμορφωτικής υπερβολής στο μακιγιάζ φτάνει στο απόγειό της στην Ασία. Εκατοντάδες viral βίντεο δείχνουν Ασιάτισσες που κυριολεκτικά μεταμορφώνονται σε μια άλλη, με μακιγιάζ.

Δεν ξέρω βέβαια αν η λέξη μακιγιάζ ανταποκρίνεται από αυτό που κάνουν εκείνες, μάλλον η λέξη special effects ταιριάζει καλύτερα: βάζουν φακούς επαφής που κάνουν μεγαλύτερα τα μάτια τους, ταινίες σελοτέιπ στα μάγουλα που δίνουν άλλο σχήμα στο πρόσωπό τους, χτίζουν με ένα παχύ υλικό τη μύτη τους (το οποίο στο ντεμακιγιάζ αφαιρούν με αιχμηρό εργαλείο!) και στο τέλος περνούν όσο δέρμα μένει ακάλυπτο με μια κρέμα που το ξασπρίζει. Αυτό που γίνονται στο τέλος είναι κάτι μεταξύ γκέισας και ιαπωνικού κινούμενου σχεδίου saga, μια μορφή που πάντως δεν θυμίζει σε τίποτα το αληθινό τους πρόσωπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News