Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος πήρε το ύφος του γενναίου, αυτού που σκληραγωγήθηκε ζώντας δύο χρόνια στο Αιγάλεω και τώρα είναι εκπρόσωπος της κυβέρνησης μιας ολόκληρης χώρας.

«Είμαι απολύτως βέβαιος ότι η κυρία Λοΐζου δεν παίρνει τα χρήματα αυτά», είπε. Είχε δίκιο. Η Μυρσίνη Λοΐζου δεν παίρνει ακόμα τη σύνταξη της συγχωρεμένης της Μάρως Λοΐζου. Την έπαιρνε όμως επί πεντέμισι χρόνια και καταδικάστηκε για αυτό. Αλλά ο κ. Τζανακόπουλος ήταν βέβαιος. Και μετά άρχισε να λέει για «κρεατομηχανή της ΝΔ» και άλλα ταραντινικά.

Οφείλει να κατανοήσει κανείς την απόλυτη βεβαιότητα του κ. Τζανακόπουλου ο οποίος ενώ η πολυδιαφημισμένη υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ είχε κριθεί ένοχη για παράνομο περιουσιακό όφελος εις βάρος του Δημοσίου, αυτός μιλούσε για στοχοποίηση από τη ΝΔ και υγειονομική ζώνη γύρω από το κόμμα του.

Δεν είναι μόνο ότι έχει προσωπικά το βάρος της ευθύνης, διότι, όπως λέγεται, αυτός ήταν που πρότεινε την κυρία Λοΐζου για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι και ότι η Μυρσίνη είναι αριστερή. Και ως αριστερή δεν μπορεί να έχει κάνει κάτι κακό. Αφού οι αριστεροί είναι από άλλο υλικό φτιαγμένοι, το έχει πει, έτσι ακριβώς, ο ίδιος ο Αλέξης ο Τσίπρας.

Αυτό φαίνεται ότι είναι το πρόβλημα που οδήγησε και στο φιάσκο της περίπτωσης Λοΐζου.

Παντού στον κόσμο, κατά την επιλογή υποψηφίων —είτε είναι για θέση εργασίας είτε για θέση σε ψηφοδέλτιο— ακολουθείται η διαδικασία του vetting, του τσεκαρίσματος του παρελθόντος του ανθρώπου στον οποίο θα προσφέρεις τη θέση.

Στην περίπτωση της κυρίας Λοΐζου υπάρχουν δύο ενδεχόμενα:

α) Εγινε το τσεκάρισμα, εντοπίστηκε η καταδίκη για το γεγονός ότι η ίδια εισέπραττε επί χρόνια τη σύνταξη της νεκρής μητέρας της, αλλά από την ομάδα ελέγχου θεωρήθηκε ήσσονος σημασίας. Αλλωστε, τόσοι και τόσοι το έκαναν και αυτή το έκανε με μια «τιμητική» σύνταξη, όπως μας είπε, την οποία λάμβανε «η μητέρα μου, βραβευμένη και πολυγραφότατη συγγραφέας, Μάρω Λοΐζου», όπως μας τόνισε, λες και το θέμα μας είναι αν η μαμά της ήταν πολυγραφότατη ή όχι.

Η ίδια εξάλλου το εμφανίζει σαν κάτι επουσιώδες: «Το λάθος αυτό δεν είναι δικό μου, αφού, μετά το θάνατο της μητέρας μου, αμέσως τον δήλωσα στις αρμόδιες υπηρεσίες. Ο λόγος που η σύνταξη συνέχισε να καταβάλλεται σχετίζεται με γραφειοκρατικές διαδικασίες, κάτι το οποίο εξ όσων γνωρίζω συμβαίνει συχνά και ταλαιπωρεί αρκετούς πολίτες». Βέβαια το δικαστήριο στην καταδικαστική απόφαση ανέφερε «αθέμιτη απόκρυψη και παρασιώπηση αληθινών γεγονότων», άρα δεν δέχτηκε ότι το είχε δηλώσει στις αρχές, δηλαδή η κυρία Λοΐζου μάλλον ψεύδεται.

β) Δεν έγινε καν έλεγχος. Διότι η κόρη του Λοΐζου δεν είναι δυνατόν να έχει κάνει κάτι τέτοιο, για την ακρίβεια δεν είναι δυνατόν να έχει κάνει οτιδήποτε επιλήψιμο. Το «δεν θα περάσει ο φασισμός» είναι η σφραγίδα του καλού και του ωραίου. Και αυτό είναι πιο πιθανό να συνέβη. Αμέλεια από τη μία αλλά και θρησκειολογικού τύπου βεβαιότητα από την άλλη.

Είναι γνωστό πως για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ομάδα του Μαξίμου όλα χωρίζονται σε καλούς και κακούς —«τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» δεν έλεγε ο μεγάλος τιμονιέρης; Και από τη στιγμή που εμείς είμαστε οι καλοί, οι άλλοι είναι οι κακοί. Και από τη στιγμή που η Μυρσίνη είναι με εμάς είναι de facto καλή. Είναι από άλλη πάστα, όπως έλεγε ο Παύλος ο Πολάκης ότι είναι ο ίδιος – καταλαβαίνετε…

Αλλά είπαμε, ωραίοι οι αγώνες για την ΑΕΠΙ, την Αριστερά, το μέτωπο ενάντια στην Ακροδεξιά, και «να τον μεθύσαμε τον ήλιο», αλλά ένα δυο πραγματάκια τα καταλαβαίνει και αυτός, μολονότι σκνίπα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News