Είναι από αυτά τα φαγητά που θυμίζει γιαγιά, που θυμίζει χωριό. Απλά νόστιμο σπιτικό φαγάκι, τίποτα άλλο.

Η γιαγιά να σε κυνηγά να φας και εσύ να αρνείσαι πεισματικά: «Τι φαΐ είναι αυτό; Σκέτες πατάτες με χόρτα».

«Μα δοκίμασε παιδί μου, βούτα μόνο ψωμάκι στη σάλτσα»…

Και όταν κάνεις την πρώτη βουτιά με το ψωμί (απλά για να μην χαλάσεις το χατίρι της γιαγιάς και δεν σε αφήσει το απόγευμα να παίξεις στη αυλή του Αη Γεωργιού με τα αλλά παιδιά), πριν ακόμα μπει στο στόμα, η μυρωδιά από τα χορταρικά σού ερεθίζει  τον εγκέφαλο.

Μια σάλτσα νόστιμη που δεν μπορείς να  εξηγήσεις με λόγια σαν παιδί, αλλά σου αρέσει. Δειλά, για να μην ρίξεις και τον εγωισμό, κόβεις και την πρώτη μπουκιά πατάτα. Μαλακιά, χυλωμένη με τη ντομάτα να έχει αφήσει όλη τη γλύκα της. Κοιτάς γύρω ερευνητικά μην σε βλέπει η γιαγιά και κάνεις το πρώτο εγχείρημα να βάλεις ίσα ίσα δυο χόρτο πάνω στο πιρούνι.

Δοκιμάζεις και ενθουσιάζεσαι από τη νοστιμιά των χόρτων που το καθένα έχει και μια διαφορετική υφή και ξεχωριστή  γεύση, το στόμα σου γεμίζει αρώματα. Βουτάς κι άλλο ψωμί, τώρα τρως πιο μεγάλες μπουκιές χόρτα.

Η γιαγιά ακουμπισμένη στη πόρτα του παρακούζινου σε κοιτά με βλέμμα ικανοποίησης.

Τώρα ξέρεις να τρως…

Δείτε τη συνταγή εδώ 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News