Ο ηθοποιός Κώστας Φαλελάκης βρέθηκε καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου, στην εκπομπή «The 2night Show», και μίλησε για τον επί 25 χρόνια σύντροφό του, Μηνά Χατζησάββα, που πέθανε το 2015. Η συνέντευξη του ήταν μια απ’ τις καλές στιγμές της τηλεόρασης. Eνα παράδειγμα σοβαρού και καλλιεργημένου ανθρώπου, που είναι πολύ ευχάριστο, αλλά και χρήσιμο, να βλέπεις στη μικρή οθόνη, σε μια εκπομπή με τηλεθέαση. Η ιστορία ζωής του με τον Μηνά, για την οποία μίλησε, αλλά και γενικά όσα είπε σ’ αυτή τη συνέντευξη, μας υπενθύμισαν πράγματα που άξιζε να ξαναθυμηθούμε.

Καταρχάς, υπενθύμισε στον μέσο έλληνα τηλεθεατή ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι φυσιολογικοί άνθρωποι και όχι καρικατούρες και παρτσακλά, όπως τους έχει δει να παρουσιάζονται συχνά-πυκνά σε τηλεοπτικές σειρές και τους βλέπει ακόμα ως τέτοιους στις παραστάσεις του (εθνικού μας κωμικού) Μάρκου Σεφερλή.

Του υπενθύμισε ακόμα, μέσα από τη δική του ιστορία αγάπης με τον Μηνά, ότι οι σχέσεις ζωής δεν έχουν φύλο και ότι η ουσία τους δεν βρίσκεται στη σεξουαλική προτίμηση. Αυτό το λέω γιατί κυριαρχεί μια λαθεμένη αντίληψη, ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν κανονικές σχέσεις, αλλά κάτι άλλο, πιο επιφανειακό και επιπόλαιο. Ιστορίες όπως του Μηνά και του Κώστα αποδεικνύουν ότι μια χαρά κανονικές είναι οι σχέσεις των ανθρώπων αυτών, και μπορούν να είναι πολύχρονες, μεστές, γεμάτες αγάπη και σεβασμό. Κι αν δεν είναι, δεν φταίει η σεξουαλική προτίμηση, αλλά ο χαρακτήρας και οι επιλογές του καθενός.

Ακούγοντας τον Φαλελάκη θυμηθήκαμε και πόσο άδικοι έχουν σταθεί και στέκονται ακόμα κάποιοι νόμοι για τους ομοφυλόφιλους, και πόσο σημαντικό ήταν που ψηφίστηκε επιτέλους το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια, στην Ελλάδα. Γιατί δεν πρέπει να ξαναπεράσει κανείς άλλος αυτό που πέρασε ο Φαλελάκης όταν πέθανε ο Χατζησάββας: δεν μπορούσε να παραλάβει τη σορό του απ’ το νοσοκομείο. Να κοιμάσαι και να ξυπνάς τόσα χρόνια στο ίδιο κρεβάτι με κάποιον, να έχετε γίνει ένα, αλλά ο νόμος να σας θεωρεί ξένους. Αδιανόητο.

Στην πολιτική κηδεία του Χατζησάββα, ο Φαλελάκης είχε μιλήσει γι’ αυτό, λέγοντας μάλιστα ότι ο εκλιπών προσδοκούσε το σύμφωνο συμβίωσης: «Θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να πεθαίνουμε με αξιοπρέπεια. Δώστε μας αυτή την δυνατότητα επιτέλους», είχε πει. Η τοποθέτησή του, και η δημοσιότητα που έλαβε, στάθηκε η αφορμή για να ανοίξει η συζήτηση για την ψήφιση του συμφώνου, που τελικά πραγματοποιήθηκε.

«Μου έδινε τόση δύναμη ο Μηνάς, που θα μπορούσα να βγω στη μέση της δημοτικής αγοράς και να πω ότι είμαστε μαζί», είπε ο Κώστας Φαλελάκης στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και μας υπενθύμισε, τέλος, πόσο υπέροχο είναι να βρίσκεις σ’ αυτή τη ζωή έναν άνθρωπο να πορεύεσαι μαζί του, να σε δυναμώνει και να σ’ απελευθερώνει.

Ολοι αυτό δεν θέλουμε κατά βάθος;

ΥΓ. Γενικά, όταν συνεντευξιάζονται σοβαροί άνθρωποι, έχω την αίσθηση ότι αναδύεται μέσα απ’ την κουβέντα μια αίσθηση ήθους και ηθικής. Ηθικής αυθεντικής και όχι ντεμέκ, όχι ηθικολογίας, σαν κι αυτή που κάνει ντου σε θεατρικές παραστάσεις με υψωμένες εικόνες-πλακάτ, ή σαν αυτή που βανδαλίζει έργα τέχνης θεωρώντας τα σατανικά, ή σαν αυτή που σηκώνει αυθαίρετα σταυρούς, ή σαν αυτή που χυδαιολογεί και τραμπουκίζει στο όνομα των θείων και της πατρίδας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News