Το πρόβλημα του Λαζόπουλου είναι διπλό. Από τη μία, τον ακούς να πολιτικολογεί και αυτομάτως ανακαλείς τι έλεγε πριν από μερικά χρόνια. Και από την άλλη, βλέπεις την πρόζα του και αναπόφευκτα συγκρίνεις με όσα έχει κάνει στην ακμή της καλλιτεχνικής του διαδρομής. Σίγουρα δεν του ταιριάζει να χοροπηδάει μπροστά στον Κωνσταντίνο Αργυρό υπό τους ήχους τού «Ξημερώματα δίνεις δικαιώματα». Του αξίζει κάτι καλύτερο.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσεις τον Λαζόπουλο. Ο πολιτικός και ο καλλιτεχνικός. Ο ίδιος το διάλεξε.

Ο πολιτικός Λαζόπουλος θα είναι για πάντα ταυτισμένος με τη στρατευμένη προπαγάνδα και τη χυδαιολογία την περίοδο της αντιμνημονιακής οργής.

Ο,τι και αν πει, όσες μετάνοιες και αν κάνει, για την κοινή γνώμη έχει ταυτιστεί με κενές υποσχέσεις, φθηνό λαϊκισμό και πολιτικό μίσος. Ηταν τόσο έντονο το αποτύπωμά του εκείνα τα χρόνια, που έμεινε και ανεξίτηλο.

Οι παλαιότεροι τον θυμόμαστε και στο περιβάλλον της Δήμητρας Λιάνη -μεταξύ μας, η διαδρομή μέχρι την αυλή του Τσίπρα δεν είναι μεγάλη. Εγώ πάλι θα προτιμούσα να τον θυμάμαι μόνο από τη σύγκρουση του με τον Κύριο Χρήστο Σαρτζετάκη. Δεν φταίω εγώ. Ο ίδιος το διάλεξε.

Καλλιτεχνικά, βέβαια, δεν δύναμαι να τον κρίνω αν και, όπως όλοι μας, δικαιούμαι να εκφέρω τη γνώμη του απλού θεατή. Παρακολουθώντας το πρώτο «Αλ Σιχτίρι», βλέποντας δίπλα του τον Φιλιππίδη και τον Χαϊκάλη, θυμήθηκα κάτι νούμερα της παλιάς Επιθεώρησης και μάλιστα από ηθοποιούς που δεν έχουν κάνει πρόβα. Με τα γνωστά αστεία και τις αθάνατες γριές που συνεχίζουν να πέρδονται, βασανίζοντας τη μύτη του Λάκη και τα δικά μας αφτιά. Και κατάλαβα για ποιο λόγο δεν πήγαν καλά οι «Μήτσοι», όταν επανέκαμψαν στον Antenna. Είναι η εποχή που πέρασε. Το αστείο που ακούγεται ξένο προς τον καιρό. Συνήθως οι σπουδαίοι καλλιτέχνες, όπως ο Λάκης, καλούνται να επιλέξουν αν θα προσαρμοστούν στην εποχή ή θα προσαρμόσουν την εποχή στα μέτρα τους. Αν υιοθετήσουν τη δεύτερη επιλογή, όπως έκανε ο Λαζόπουλος, ενδέχεται να τους παγιδέψει ο αναχρονισμός. Αλλά και αυτό, ο ίδιος δεν το διάλεξε;

Κατά μία εκδοχή, τα τελευταία χρόνια ο Λάκης πήγε από εκεί που τράβηξε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τεράστιο σουξέ στην αρχή και αντίστοιχη φθορά στη συνέχεια. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τίποτα και βρέθηκε με γεμάτα χέρια. Ο Λαζόπουλος ήταν κάποιος και πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και εντάξει, αν είσαι πολιτικός, λες ότι κάποτε θα επιστρέψεις στα πράγματα. Αν είσαι όμως καλλιτέχνης, θα πρέπει να επιστρέψεις πίσω στον χρόνο.

Υ.Γ. Στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου παρακολουθήσαμε έναν πρώην υπουργό, τον Παύλο Χαϊκάλη, να κάνει σάτιρα για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οποία ο ίδιος συμμετείχε, ενώ μαζί με τον οικοδεσπότη και τον Πέτρο Φιλιππίδη, διασκεύασαν τραγούδι του Βοσκόπουλου για να σχολιάσουν τα της τραγωδίας στο Μάτι.

Είναι εμφανές ότι έχει κακό χιούμορ ο Αρκάς…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News