Στις 13 του περασμένου Ιουνίου, το Μέγαρο Μαξίμου εξέδωσε ένα non paper. Στη Θεσσαλονίκη μας έλουσε κρύος ιδρώτας με το περιεχόμενό του, αλλά ήταν τέτοιος ο καταιγισμός των γεγονότων που δεν μείναμε αρκετά σε αυτό.

Το non paper έλεγε: «Οι γείτονές μας ήδη έχουν αλλάξει το όνομα του αεροδρομίου τους, του αυτοκινητοδρόμου τους και του σταδίου τους. Θα υπάρξει είτε ανταλλαγή αγαλμάτων με τον Δήμο της Θεσσαλονίκης ή σε περίπτωση που η ανταλλαγή δεν γίνει, η συμφωνία προβλέπει πως η γειτονική χώρα θα τοποθετήσει πλακέτες σε αγάλματα και μνημεία ώστε να καθίσταται σαφές ότι αποτελούν σύμβολα του ελληνικού πολιτισμού (π.χ ο Ιππέας στην πλατεία των Σκοπίων θα έχει επιγραφή πως αναφέρεται στην ελληνιστική περίοδο και θα σημειώνεται ότι συμβολίζει τη φιλία Ελλάδας – Σκοπίων)».

Λίγες ημέρες αργότερα, υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και ξεχάσαμε την υπόθεση με τα αγάλματα των Σκοπίων και τη Θεσσαλονίκη. Ξεχάσαμε, κιόλας, ότι αρμόδιος για τα αγάλματα στην πόλη της Θεσσαλονίκης δεν είναι η κεντρική κυβέρνηση αλλά ο κατά τόπον δήμος, δηλαδή για τον δήμο Θεσσαλονίκης ο δήμος Θεσσαλονίκης, για τον δήμο Νεάπολης Συκεών ο δήμος Νεάπολης Συκεών και πάει λέγοντας.

Την ιστορία με τα αγάλματα μας θύμισε ο τραγέλαφος της πρότασης ανταλλαγής του «Δρομέα» του Κώστα Βαρώτσου με τον «Ιππέα», που έλεγε το non paper του Μαξίμου. Η υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά διαψεύδει ότι συνάντησε τον Κώστα Βαρώτσο και ότι του έκανε ανάλογη πρόταση, ενώ ο Κώστας Βαρώτσος δηλώνει έξαλλος με την διάψευση αυτή.

Μια εβδομάδα μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών είχα επισκεφτεί τα Σκόπια και φωτογραφίσει πολλά από τα περίφημα αγάλματα. Αυτό που μου είχε κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν ήταν η απλή κακογουστιά των αγαλμάτων. Hταν η ευτέλεια των υλικών, προφανής ακόμη και για ένα μάτι που δεν είναι εξειδικευμένο στην τέχνη. Ηταν η αγαρμποσύνη και η χοντροκοπιά τους, δείγμα βιασύνης και έλλειψης καλλιτεχνικής στόχευσης.

Ηταν ο πολύ μεγάλος αριθμός τους, δείγμα σπατάλης η οποία καταγγέλθηκε από ντόπιους πολιτικούς. Ακόμη και οι ντόπιοι, ιδίως οι νέοι και πιο μοντέρνοι άνθρωποι, τα κοιτάζουν και γελάνε λίγο ενοχικά, γνωρίζοντας ότι τα αγάλματα αυτά ήταν μια απόπειρα απόκτησης ενός παρελθόντος και μιας αίγλης με την οποία δεν έχουν πραγματική σχέση. Μάλιστα, μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι νέοι άνθρωποι στα Σκόπια δεν γνωρίζουν καν τις μετονομασίες των πλατειών που είχαν γίνει επί Γκρούεφσκι, ούτε τι απεικονίζουν τα δεκάδες αγάλματα που έχουν τοποθετηθεί ατάκτως

Διαβάζοντας τότε την είδηση περί ανταλλαγής αγαλμάτων των Σκοπίων με τη Θεσσαλονίκη, επισκεπτόμενη τα Σκόπια και φωτογραφίζοντας τα αγάλματα και -πολύ περισσότερο- τώρα, που μπήκε ο «Δρομέας» στο τραπέζι της ανταλλαγής με τον «Ιππέα», απορώ: ποιος φρικαλέα κακόγουστος μπορεί να το σκέφτηκε αυτό; Αλήθεια, αρέσει ο «Ιππέας» στην υπουργό Πολιτισμού και πιστεύει ότι μπορεί να βρει θέση μπροστά στο «Χίλτον» της Αθήνας;

Ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να της αρέσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News