Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε την «τύχη» να γεννηθεί αφού ο πατέρας του, Τσαρλς, έφυγε από την Νιγηρία, κατάφερε να περάσει από χώρες και χώρες για να φτιάξει τελικά μία ζωή και οικογένεια σε ένα μικρό σπίτι στα Σεπόλια. Ο Γιάννης φυσικά πέρασε πολλές ημέρες στα βρώμικα πεζοδρόμια της Αθήνας, πουλώντας την πραμάτεια του στους περαστικούς. Είχε όμως την τύχη να παίζει καλό μπάσκετ, είχε την τύχη να είναι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή, να συναντήσει τους κατάλληλους ανθρώπους. Κάπως έτσι, το σπάνιο ταλέντο του δεν γλίστρησε από τις τσέπες του στον δρόμο για την καθημερινή επιβίωση.

Ο «Εμπουκά» Μαμάν Σούμπεκ ήταν επίσης από την Νιγηρία. Τριάντα τεσσάρων ετών και πατέρας δύο παιδιών, το ένα νεογέννητο. Δούλευε πουλώντας χρωματιστά βραχιολάκια στην Ομόνοια. Λογικά, ζούσε μια ζωή σαν αυτήν που ζούσε κάποτε και η οικογένεια Αντετοκούνμπο. Περπατούσε στους ίδιους δρόμους και αντιμετώπιζε τα ίδια βλέμματα από τους περαστικούς. Λογικά, όμως, ο Εμπουκά δεν είχε το ταλέντο του Γιάννη και του Θανάση. Δεν πηδούσε ψηλά και δεν περνούσε τον χρόνο του στα τσιμεντένια γήπεδα των Αθηνών. Και να το έκανε όμως, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Η γνωστοποίηση της υπόθεσης του νεαρού μετανάστη από την Νιγηρία ξεκίνησε μέσα από ένα κείμενο στο Facebook από την Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής. Η ανακοίνωση έγραφε: «Ένας άνδρας από τη Νιγηρία, από την κοινότητά μας, δολοφονήθηκε πριν λίγες μέρες στην Ομόνοια από την ελληνική αστυνομία. Χρειάζεται να βγούμε έξω και να φωνάξουμε».

H είδηση πήρε σταδιακά διαστάσεις, κυρίως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Με τις πληροφορίες να φτάνουν με το σταγονόμετρο, οργανώθηκε σήμερα Πέμπτη μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συνέντευξη Τύπου έξω από το ΑΤ Ομόνοιας. Στην ανακοίνωση – κάλεσμα (δείτε στο facebook εδώ) τονίζεται μεταξύ άλλων:

«Στις 8 Φλεβάρη, ο Εμπουκά, μετανάστης από την Νιγηρία, σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών, μεταφέρθηκε για εξακρίβωση στοιχείων στο ΑΤ Ομόνοιας και λίγες ώρες αργότερα ο άνθρωπος, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, πέθανε μέσα στο τμήμα».

Στην ανακοίνωση επίσης γίνεται λόγος για άρνηση της Αστυνομίας να πληροφορήσει την οικογένεια του Εμπουκά για το τι είχε συμβεί. Οι συντάκτες της ανακοίνωσης καταγγέλλουν ότι κάποιοι αστυνομικοί προέτρεψαν την γυναίκα του μετανάστη να δηλώσει εξαφάνιση «αφού περάσουν 24 ώρες». Την ίδια μέρα, αστυνομικοί τηλεφώνησαν στον δικηγόρο της οικογένειας απλά για να τον πληροφορήσουν για το πού βρίσκεται η σορός του νεαρού άνδρα…

«Θέλω να είμαι πολύ προσεκτικός και να έχω όλα τα στοιχεία πριν μιλήσω για δολοφονία. Το γεγονός όμως ότι ο Εμπουκά πέθανε μέσα στο Τμήμα δημιουργεί σίγουρα πολλά ερωτηματικά» δήλωσε από την πλευρά του ο πρόεδρος της Νιγηριανής Κοινότητας στην Ελλάδα, Ντόναλντ Οχάουερι.

Παρά τον χαμό ενός δικού τους ανθρώπου, όσοι βρίσκονταν κοντά στον Εμπουκά, καθώς και οι οργανώσεις μεταναστών, έχουν διαχειριστεί το θέμα με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Απλά ζητούν απαντήσεις για ένα από τα πολλά περιστατικά που εξαντλούνται -στην καλύτερη περίπτωση- σε ένα μονόστηλο που μιλάει για θάνατο κάποιου μετανάστη υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Πάντως, η είδηση για τον θάνατο του Εμπουκά δεν βρήκε χώρο στα δελτία των «Οκτώ» ούτε απασχόλησε σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη. Την ίδια ώρα, οι επιτυχίες του Γιάννη (του παιδιού που γεννήθηκε από νιγηριανούς μετανάστες) κατακλύζουν -δικαίως- σχεδόν καθημερινά τις οθόνες μας.

Ο Αντετοκούνμπο άλλωστε αποτελεί εδώ και καιρό το συλλογικό, αντιρατσιστικό μας άλλοθι…

Κορδωνόμαστε από εθνική περηφάνια για τα επιτεύγματα του «δικού μας» Γιάννη ενώ ταυτόχρονα καταδικάζουμε στην λήθη κάποιον σαν τον Γιάννη που πέθανε μυστηριωδώς μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ενα είναι σίγουρο: όσο και να προσπαθούμε να καλύψουμε τις ρατσιστικές αγκυλώσεις μας με διθυράμβους για τον πετυχημένο «Greek Freak», πάντα θα βρίσκεται κάποιος Εμπουκά να φωτίζει την υποκρισία μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News