Οταν συνέβη στην Αθήνα ο μεγάλος σεισμός του 1999, είχε προηγηθεί ένας αντίστοιχος κοντά στην Κωνσταντινούπολη, με πολλά θύματα επίσης. Η Ελλάδα είχε στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στη γειτονική χώρα και όταν ο τρομακτικός Εγκέλαδος χτύπησε και τη δική μας πόρτα, κυκλοφορούσε στην Τουρκία η ατάκα στα greeklish «Perastika geitones». Εκείνη την εποχή, με τους διασώστες να μην ξέρουν πού να πρωτοτρέξουν, είχα διαβάσει ένα σύνθημα γραμμένο σε τοίχο κάπου στο κέντρο της Αθήνας, ομολογουμένως πολύ αστείο μέσα στην καφρίλα του, αν έβρισκες το κουράγιο να γελάσεις: «ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ» (σ.σ που τους είχαμε στείλει στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής βοήθειας).

Οποιος έχει επισκεφθεί έστω και για ένα Σαββατοκύριακο τις πιο «ευρωπαϊκές» πόλεις της Τουρκίας, όπως η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη, σίγουρα έχει συγκινηθεί από τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν οι Τούρκοι, με το που ακούσουν ελληνικά. Πολλοί μάλιστα, όπως οι καπάτσοι πωλητές στα μεγάλα παζάρια, μας απαντούν στη δική μας γλώσσα, προσπαθώντας να μας πουλήσουν φρου-φρου και αρώματα.

Το φιλόδοξο τηλεοπτικό πρότζεκτ «Survivor Ελλάδα-Τουρκία» του ΣΚΑΪ, έπαιξε και έχασε. Κυρίως επειδή πόνταρε σε έχθρες άλλων δεκαετιών και άλλων αιώνων. Μας το παρουσίαζαν επί μήνες ως τη μάχη των μαχών, υπήρχαν ακόμη και σποτάκια που μετρούσαν αντίστροφα –«10 ημέρες απομένουν / 12 ώρες απομένουν κτλ»– πασχίζοντας να εντείνουν το ανύπαρκτο σασπένς –ούτε τα πολεμοχαρή ρεπορτάζ για τον Ερντογάν στην πρωινή ζώνη βοήθησαν….

Ο ΣΚΑΪ πάσχει εδώ και δυο χρόνια από «τουρκοκρατία»: η prime time ζώνη του είναι υποταγμένη στον μεγαλοπαραγωγό Ατζούν Ιλιτζαλί. Από το βαρετό «My style rocks» μέχρι το ανεκδιήγητο «Power of Love» και φυσικά το ριάλιτι επιβίωσης, είναι λες και κάποιος έχει καταδικάσει το κανάλι σε 400 και βάλε χρόνια ψυχαγωγικής (;) σκλαβιάς.

Εφέτος όμως το κοινό δεν τσίμπησε από τις πολεμικές ιαχές των μπρατσωμένων personal trainers. Ούτε καν οι εγχώριοι εθνικιστές και φασίστες δεν κάθονται να το δουν για να γεμίσουν μετά τα social media με πορωμένα και ανορθόγραφα σχόλια. Τα νούμερα τηλεθέασης είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Τουρκία. Το γενικό σύνολο δεν ξεπερνά πλέον το 20% στο λεγόμενο «δυναμικό κοινό», ενώ πέρυσι, και κυρίως πρόπερσι, δεν έπεφτε κάτω από το 35%.

Στον ΣΚΑΪ, υπάρχει επιπλέον και ενδοοικογενειακή γκρίνια: η μετακόμιση του «Στην υγειά μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου από το καθιερωμένο Σάββατο στην λιγότερο αβανταδόρικη Παρασκευή προκειμένου τα ριάλιτι να προβάλλονται ταυτόχρονα και στις δύο χώρες, έριξε σημαντικά και την τηλεθέαση της ψυχαγωγικής εκπομπής –που τώρα συζητείται να επιστρέψει στην αρχική της θέση μετά το ναυάγιο του «Survivor».

Εχοντας κάνει λόγω επαγγελματικής διαστροφής κάποιες απόπειρες να παρακολουθήσω το περιβόητο «ντέρμπι» Ελλάδα-Τουρκία, η γεύση που μου άφησε ήταν από ενοχλητική, ως αδιάφορη. Ενοχλητική, όταν βλέπεις τη σκηνοθετημένη ένταση μεταξύ των δύο ομάδων, τα γηπεδικού τύπου συνθήματα των Τούρκων και τα αντίστοιχα των Ελλήνων να φωνάζουν ρυθμικά «Ελλάς! Ελλάς!», τα υποτιμητικά σχόλια που κάνουν οι μεν για τους δε όταν επιστρέφουν στην καλύβα τους για να φάνε την καρύδα τους.

Αδιάφορη, γιατί πολύ απλά, ύστερα από δύο ελληνικές σεζόν, ακόμη και το τηλεοπτικό ενδιαφέρον για τους παίκτες, αρχίζει να ξεφτίζει. Σαν να έχεις βάλει τους «βασικούς» να παίζουν εδώ και δύο χρόνια και τώρα αναγκάζεσαι να βολευτείς όπως όπως με τους αναπληρωματικούς. Πρόσωπα χωρίς προσωπικότητα, παραφουσκωμένοι-ες personal trainers με τατουάζ, λες και το πιο ουσιαστικό πράγμα που έχουν κάνει στη ζωή τους, είναι το crossfit. Λείπουν εφέτος οι πιο αναγνωρίσιμοι παίκτες για να γίνει σούσουρο στα social media, λείπει και η έμπνευση γενικότερα. Κουράστηκε το κοινό να βλέπει τα ίδια και τα ίδια.

Εξάλλου, με τον Ερντογάν να φιγουράρει κάθε τρεις και λίγο στα ελληνικά δελτία ειδήσεων, παίζοντας το δικό του πολιτικό παιχνίδι και ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της ελληνικής θάλασσας – λες και δεν μας έφταναν τα δικά μας, εγχώρια προβλήματα-, προφανώς το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε προσπαθώντας να χαλαρώσουμε το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση, είναι να ακούμε κάποιους να γκαρίζουν σε άπταιστα τουρκικά.

Με άλλα λόγια, έχουμε τη δική μας ένταση, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Είναι παντελώς αχρείαστη και σίγουρα εκνευριστική, ως μέρος της ψυχαγωγίας μας.

Συμπέρασμα: ο ΣΚΑΪ υπό το καθεστώς Ιλιτζαλί, πόνταρε σε ένα πιο πολεμόχαρο κοινό και ευτυχώς, δεν το βρήκε. Ηδη ψάχνουν πώς θα σώσουν την τηλεοπτική φρεγάτα που βουλιάζει κάπου στα ανοιχτά του Αγιου Δομήνικου. Και προσφέρουν γη και ύδωρ σε άτομα όπως στον νικητή του πρώτου «Survivor», τον «Ντάνο» ή την περσινή «φιναλίστ» Κατερίνα Δαλάκα, για να μπουν ως σούπερ ήρωες και να σώσουν την ασθενική τηλεθέαση.

Πατώνει το «Survivor Ελλάδα-Τουρκία». Από ντέρμπι, εξελίσσεται σε φιλικό ματσάκι. Perastika geitones.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News