Τακ,τακ,τακ,τακ,τκτκτκτκτκ. Δεν ήταν ήχος παλιού ρολογιού, ήταν ήχος ελικόπτερου. Συγκεκριμένα το ελικόπτερο που πηγαινοέφερνε τον Π. Καμμένο σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι. Ετσι με είχε ενημερώσει φίλη μου-γειτόνισσά του ενώ πίναμε καφέ στον σπίτι της κι εγώ αναρωτήθηκα: «Τι είναι αυτό καλέ; Ελικόπτερο;». Θυμάμαι είχαμε ανταλλάξει βλέμματα, τόσο μεγάλου θυμού, απ΄αυτόν που τρέμεις μην και τον εξωτερικεύσεις γιατί μπορεί να σε βρει εγκεφαλικό και να ξενοιάσεις. Κατ΄επιλογήν κουφοί, στραβοί, χαζοί. Θέμα αυτοπροστασίας.

Μέχρι προχθές… Πάει το ελικόπτερο, πάει και το φυλάκιο. Με συνοπτικές. Αντε να προσγειωθεί τώρα ο έρμος! Και στο στάδιο της κατάβασης εκ του ελικοπτέρου-αλόγου, ξεπέταξε και το καλύτερο…«Καλά εγώ, τα παιδιά τι σας έφταιξαν; Η Εύα, η Ελένη, ο Ανδρέας, ο Γιώργος, ο Βασίλης, ο Αντώνης…» Ενα ένα τα ονομάτιζε σαν βαφτιστήρια. Στα πέντε-έξι το σταμάτησε. Πώς να αριθμήσεις-αναφέρεις στρατό… 40-50 τακτοποιημένους που αίφνης προέκυψαν ατακτοποίητοι; Τι κάψουλα, τι κελί, τι κλουβί, τι λαγούμι, τι λόμπι, τι κλαμπ, τι, τι, τι, και τι, είναι η πουτάνα η πολιτική! Πόσο σου κλείνει τα μάτια στη real life, λες και παίζεις τυφλόμυγα της παιδικής μας ηλικίας; Ο ένας σκεφτόταν τα «δικά του» παιδιά (λες και ήταν υπάλληλοι της επιχείρησής του) και κλαψούριζε για την τύχη τους, σε ποιόν; Στον άλλον με το μπεγλέρι, που ήταν γαλήνιος, γιατί τα δικά του παιδιά ήταν μια χαρά τακτοποιημένα και από κάτω συντεταγμένα τα κόμματα, που αντίστοιχα είχαν τακτοποιήσει στον δικό τους χρόνο εξουσίας τα αντίστοιχα δικά τους «παιδιά» και έχουν αγωνιώδη προσμονή ψήφου, γιατί χωρίς τακτοποιήσεις πώς θα προσεγγίσουν παιδιά;

Φτου! Χάος τακτοποιήσεων διαχρονικά, τόσο που έπρεπε να έρθει η τρόικα για να μετρήσουμε «παιδιά» και δώστου να μετράμε παιδιά, γιατί είχαμε μέχρι και κρυμμένα που κάναμε αμάν να τα εντοπίσουμε, συρτάρια-υπηρεσιών παιδιών (άνευ υπηρεσιών) και ήρθε ο κόσμος ανάποδα και φλομώσαμε συγχαρητήρια από τους έξω ΑΛΛΑ δεν προκάμαμε να φανταστούμε ότι αποχωρούν (σιγά μην αποχώρησαν) και ανά λεπτό ξαναστεριώνουμε υπηρεσίες «νέου τύπου» και επαγγελματικού προσανατολισμού, για να ξαναχώσουμε παιδιά! Δεν σωνόμαστε πατριώτη! Είναι εξαρτημένοι, είναι πρεζόνια, είναι προσληψομανείς!

«Καλά εμένα! Αλλά τι σας έφταιξαν κ. Πρωθυπουργέ ο Νίκος, η Χρυσάνθη, ο Θρασύβουλος, η Μαρία;». Από το βήμα της Βουλής έχουμε ακούσει θράση και θράση αλλά κι ετούτο! Δώσε Πανούλη πόνο! Και το λέει δυνατά, χωρίς ντροπή. Να το ακούσουμε. Εμείς!

Μέτρα πατριώτη, τι έχουμε ζήσει στα 8-9 τελευταία χρόνια! Απολύσεις. Ανεργία στα ύψη! Επιχειρήσεις, μαγαζιά έκλεισαν, γέμισαν οι βιτρίνες «Ενοικιάζεται». Αλλαξαν οι τιμές ακινήτων και ενοικίων και κάποτε μπήκαν στην αγορά μικρές επιχειρήσεις που ψιλοανθίζουν ενώ ήταν καπαρωμένα τα πόστα από τζούφιους δανειοφορτώγκες.

Τα πρώην στελέχη άλλαξαν πόστα και ζωή. Από διευθυντής μάρκετινγκ, στην καλύτερη, βάρδια ταξί. Γέμισαν οι παιδικές χαρές πατεράδες, που συνόδευαν το πρωί τα βρέφη τους αντί να κάθονται στο σπίτι και να παλεύουν την κατάθλιψη. Ελιωσε κάθε σύμβαση εργασίας. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έγιναν ένα με το ταμείο του αφεντικού, εργάζονται πλάτη με πλάτη. Ξέρουν την είσπραξη, παρακολουθούν, μετράνε κάθε πώληση, το βλέπεις στα μάτια τους γιατί, μέσα τους μετράνε αν βγαίνει- δεν βγαίνει ο μισθός. Και βέβαια, κοντά στα ηρωικά αφεντικά…. «Εμαθαν ότι συνουσιαζόμαστε πλάκωσαν και οι γύφτοι»… ξεπετάχτηκαν και λίγοι, να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Κι έτσι φτάσαμε να μην θεωρείται ως «εννοείται», ότι η μισθοδοσία κατατίθεται κάθε μήνα. Κάθε είδους πίστωση τερμάτισε. «Μόνο αν κατατεθεί όλο το ποσόν θα παραλάβεις εμπόρευμα. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στη χώρα σας, όπως καταλαβαίνετε».  Άρα πήραν μπροστά βιοτεχνίες ελληνικής ταυτότητας και πέρασε το design σε χέρια νέων ανθρώπων. Ο βραχνάς του τεράστιου και αντιεμπορικού ΦΠΑ εξελίχθηκε σε παιχνίδι διαπραγμάτευσης μέχρι και στα περίπτερα: «Αν δεν σου χρεώσω το ΦΠΑ μπορώ να στο αφήσω….».

Μαύρο χρήμα πάει κι έρχεται. Μέχρι που άδειασε κάθε κρυψώνα ασφάλειας. Νέα παιδιά καλοσπουδαγμένα αναζητούν «Ό,τι νά ‘ναι αρκεί να δουλεύω». Τις σπουδές τις τελειώνουν σχεδόν στην ώρα τους γιατί «δεν σηκώνει να επιβαρύνω τους γονείς μου».

400.000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι μετανάστευσαν για εργασία. Aρα κόπηκαν ομφάλιοι λώροι και ασφυκτικοί νεποτισμοί. Τα γράφω ανάκατα, το κακό σε αντιστοιχία με το καλό. Σε κάθε κακό ενυπάρχει το καλό. Τιμώ τον ελληνικό λαό για την προσαρμοστικότητα που υπέδειξε και δεικνύει, για το τσαγανό, για τη στωικότητα, σε μια διαδρομή προσαρμογής από τη γη στο φεγγάρι. Μέχρι και στις δημόσιες υπηρεσίες άλλαξε το βλέμμα των υπαλλήλων. Εξανθρωπιστήκανε τα ζόμπι που ήξεραν μόνο να λένε με μούτρα ως το πάτωμα «Τέτοια ώρα ήρθατε!». Εκ του αποτελέσματος όλα για καλό γίνονται στη ζωή. Γιατί, αν το δικό μας ως «δράμα», τι να πει και η Αφρική;

Χωρέσαμε τον κόσμο μέσα μας! Ανοίξαμε όσο μικρύναμε. Κι έρχεται, μέσα σ΄αυτή την κοπιώδη διαδρομή πόνου, ενηλικίωσης, προσγείωσης, ωρίμανσης… Και ενώ (να το τονίσουμε κι αυτό) επί της ουσίας τίποτα δεν έχει ανθίσει στον πυρήνα μιας υποσχετικής ανάπτυξης από πλευράς κράτους… Κι έρχεται… Ενώ έχει συνουσιαστεί το σύμπαν μας όλο για οκτώ χρόνια!… Κι έρχεται ο Πάνος Καμένος (που την έβγαλε με ελικόπτερο τη διαδρομή)… Και έτοιμος να κλάψει, αναφέρει στον με μπεγλέρι Πρωθυπουργό (που έβγαλε με προσωπικό αεροσκάφος την διαδρομή) «Καλά εμένα! Ο Νίκος, η Μαρία, ο Χρήστος, η Κατίνα, τι σας έφταιξαν τα παιδιά;».

«Τα παιδιά» της πολιτικής σκηνής, τα παιδιά των κομματικών σωλήνων. Τους βλέπω και τους πονάει η ψυχή μου… Μικρά ανθρωπάκια απλώνουν τα παιχνίδια τους στο πάτωμα. Ο ένας το ελικοπτεράκι του, ο άλλος το αεροπλανάκι του… Μικρά που παίζουν τους μεγάλους, στην πλάτη μας. Το νου σου πατριώτισσα και πατριώτη!.. Να αναθρέψουμε ενήλικα παιδιά! Αυτοί τη δουλίτσα τους, εμείς την ιερή δουλειά μας. Τα παιδιά μας, την ψήφο μας και τα μάτια μας!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News