Το βασικό ερώτημα που σέρνεται στη χώρα θέλει να μάθει αν στέκεται αυτή η κυβέρνηση. Και για πόσο στέκεται. Δεν υπάρχει μία απάντηση, αλλά μετράει μόνο αυτή που θα δώσει ο Τσίπρας. Ενδεχομένως ούτε και αυτός την έχει. Εν τέλει ίσως τη δώσει η ίδια η ζωή.

Ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται η κυβέρνηση μας δείχνει ότι θεωρεί πως από κάτω βρίσκονται ηλίθιοι. Η γελοιότητα με τους έξι αυτό δηλώνει, εκτός από την εξευτελιστική, για τους ίδιους, λαιμαργία. Μεταξύ μας και εσείς θα αντιμετωπίζατε με την ίδια έπαρση το εκλογικό ακροατήριο αν σας είχε ξαναψηφίσει μετά την καταστροφή του 2015. Ισως πάλι ο Τσίπρας να εκτιμά ότι οι πολίτες έχουν τόσο μεγάλη δυσανεξία στο «παλιό» πολιτικό σύστημα, ώστε θα καταπιούν τις πομπές του σαν μια κουταλιά μουρουνέλαιο.

Τέλος πάντων, η κυβέρνηση έχει την επιθυμία και την κοινοβουλευτική σταθερότητα να μείνει ως την εξάντληση της συνταγματικής της θητείας. Απλώς μετά δεν αποκλείεται κάποιοι να φύγουν για Βενεζουέλα, αν είναι ακόμα ο σύντροφος στα πράγματα.

Αν επιλέξουν αυτό το σενάριο, τότε το σκορ στις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές μπορεί να είναι και διπλάσιο υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, για προφανείς λόγους. Ούτως ή άλλως, οι Περιφέρειες θα βαφτούν μπλε, ενώ η ευρωπαϊκή κάλπη θα αποτελέσει πεδίο εκτόνωσης της λαϊκής δυσφορίας. Μένει όρθια κυβέρνηση μετά από κάτι τέτοιο; Μένει, ποντάροντας σε παροχές και στο μακρύ ελληνικό καλοκαίρι (και στο Νομπέλ!), αλλά έτσι, τον Οκτώβριο, το ταμπλό θα γράψει αποτέλεσμα που δεν θα είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Εξαρτάται τι θέλουν να κάνουν και πόσο χρόνο χρειάζονται ακόμα στην εξουσία.

Λογικά ο Τσίπρας θα πάει βλέποντας και κάνοντας.

Θα δει τι θα πιάσει από τη Novartis όπου, όπως ακούγεται, θα υπάρξουν πολιτικές διώξεις, χωρίς πάντως να εμφανιστεί μαύρο χρήμα -εκτιμάται ότι και οι καταθέσεις μαρτύρων μπορούν να οδηγήσουν στην άσκηση δίωξης για δωροδοκία, αλλά όχι και για ξέπλυμα.

Μετά θα ακολουθήσουν παροχές, ενδεχομένως να δώσει και αρνιά για το Πάσχα. Και εκεί, κατά τα τέλη Μαρτίου, ο Πρωθυπουργός θα αποφασίσει αν θα πάει Μάιο ή Οκτώβριο.

Η ιδιοσυγκρασία και το κυβερνητικό του αποτύπωμα μας δείχνουν ότι θα άφηνε το γραφείο και το αεροπλάνο το τελευταίο δευτερόλεπτο της θητείας του. Από την άλλη, ίσως καταλάβει ότι για την πολιτική του επιβίωση, οφείλει να θυσιάσει μερικούς μήνες χαράς. Ελπίζοντας ότι θα τους πάρει πίσω στο μέλλον, κάτι που έχουν πετύχει μόνον ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News