«Για πρώτη φορά στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής το να είναι κάποιος γυναίκα αποτελεί προσόν και όχι μειονέκτημα. Τουλάχιστον στο κόμμα των Δημοκρατικών». Ο διακεκριμένος αμερικανός πολιτικός αναλυτής και καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Μπρους Μίροφ περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μιλώντας στη La Repubblica, την κατάσταση με την οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος ο Ντόναλντ Τραμπ σήμερα στις εννιά το βράδυ (τοπική ώρα – 04:00 ώρα Ελλάδος) όταν θα ανέβει στο βήμα του Κογκρέσου για να εκφωνήσει το καθιερωμένο ετήσιο προεδρικό διάγγελμα για την Κατάσταση του Εθνους.

Πίσω του θα βρίσκεται η Νάνσι Πελόζι, η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία ανάγκασε τον αμερικανό πρόεδρο να τερματίσει τη μερική αναστολή των λειτουργιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, δίχως να ενδώσει, όμως, στις πιέσεις του, με στόχο να συμπεριληφθεί στον προϋπολογισμό ποσό ύψους 5,7 δισ. δολαρίων για την ανέγερση του τείχους στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό. 

Στην πρώτη σειρά θα κάθεται και η αεικίνητη δικαστίνα, μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ, εξέχουσα προσωπικότητα του φεμινιστικού κινήματος και άτυπη ηγέτιδα της προοδευτικής Αμερικής που αντιστέκεται με σθένος στον μισογυνισμό και στον ρατσισμό του Ντόναλντ Τραμπ. Το παρών πρόκειται να δώσουν φυσικά οι τέσσερις γυναίκες οι οποίες έχουν εκφράσει ήδη την πρόθεσή τους να διεκδικήσουν το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών με στόχο να αναμετρηθούν με τον πρόεδρό τους το 2020 – η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, η Καμάλα Χάρις, η Τούλσι Γκάμπαρντ και η Κίρστεν Γκίλιμπραντ.

Και όταν ο αμερικανός πρόεδρος ολοκληρώσει την ομιλία του, τον λόγο θα πάρει η Στέισι Αμπραμς. Η μαχητική δικηγόρος δεν κατάφερε τελικά να γίνει η πρώτη αφροαμερικανίδα κυβερνήτης των ΗΠΑ (στην Πολιτεία Τζόρτζια) αλλά σε λίγες ώρες θα γράψει ιστορία ως η πρώτη Αφροαμερικανίδα που θα έχει εκφωνήσει την επίσημη απάντηση του Δημοκρατικού Κόμματος στο προεδρικό διάγγελμα για την Κατάσταση του Εθνους.  

Αποτελεί γεγονός πως κατά τη θητεία τουυ πιο μισογύνη προέδρου στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών οι αμερικανοί ψηφοφόροι εξέλεξαν στις ενδιάμεσες εκλογές γυναίκες σε αριθμό-ρεκόρ στο Κογκρέσο, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων ανήκει στο κόμμα των Δημοκρατικών. Στους Δημοκρατικούς ανήκουν επίσης και έξι, από τις εννιά συνολικά, γυναίκες που επικράτησαν στις μάχες για την ανάδειξη κυβερνητών σε 17 Πολιτείες των ΗΠΑ. Συνεπώς δικαιολογείται γιατί ολοένα και περισσότεροι στην Αμερική διερωτώνται εάν θα μπορούσαν οι γυναίκες να στερήσουν τελικά την εξουσία από τον Ντόναλντ Τραμπ.  

«Η κατάκτηση ενός ηγετικού ρόλου παραμένει δύσκολη. Από την άλλη πλευρά, οι Δημοκρατικοί εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τoν φεμινιστικό ακτιβισμό και τις δράσεις άλλων μειονοτήτων που προσβάλλει ο Τραμπ» επιμένει ο Μπρους Μίροφ, ως ειδικός στις προεκλογικές εκστρατείες με στόχο την κατάκτηση του Λευκού Οίκου.

«Η αμερικανική πολιτική δεν καθορίζεται από αναλυτές που κλείνονται σε ένα δωμάτιο και αποφασίζουν ποιος πρέπει να επικρατήσει. Καθορίζεται από συγκλίσεις. Ο καθένας αγωνίζεται για τον εαυτό του και μετά όλοι συμφωνούν. Στις προκριματικές των Δημοκρατικών μπορεί να επικρατήσει μια γυναίκα. Το τι θα γίνει στις προεδρικές εκλογές δεν μπορεί να προβλεφθεί» δηλώνει από την πλευρά του ο συντηρητικός Μάικλ Μπαρόουν, πολιτικός σχολιαστής του Washington Examiner και επιμελητής του Almanac of American Politics, της Βίβλου της αμερικανικής πολιτικής. 

«Επί έναν χρόνο οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών θα κινούνται όλο και πιο αριστερά, ενώ οι Ρεπουμπλικανοί όλο και πιο δεξιά, αλλά θα είναι όλοι έτοιμοι να παραταχθούν στο κέντρο όταν αρχίσει ουσιαστικά η προεκλογική εκστρατεία. Οι πιο ικανοί θα το κάνουν δίχως να αναγκαστούν να αλλάξουν το μήνυμά τους. Συχνά, ωστόσο, συμβαίνει το αντίθετο. Η Καμάλα Χάρις και η Ελίζαμπεθ Γουόρεν εμφανίζονται ισχυρές γιατί μετατοπίζονται προς την αριστερά όπου οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών, γυναίκες σε ποσοστό 60%, υποστηρίζουν τις πολιτικές ταυτότητας. Κατά πόσο αυτό θα αποδώσει το 2020 παραμένει άγνωστο προς το παρόν» πρόσθεσε.

Επιφυλακτικός, όμως, εμφανίζεται και ο Αλεκ Ρος, στέλεχος της προεκλογικής εκστρατείας του Μπαράκ Ομπάμα το 2008 και σύμβουλος Καινοτομίας της Χίλαρι Κλίντον κατά τη θητεία της στο υπουργείο Εξωτερικών. 

«Ο φεμινιστικός ακτιβισμός είναι ένα φαινόμενο των παράκτιων περιοχών. Στη λευκή καρδιά της Αμερικής το 55% των γυναικών επέλεξε τον Τραμπ. Πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί. Γνωρίζοντας πως μια γυναίκα δεν πρόκειται να κερδίσει την ψήφο των οργισμένων λευκών ανδρών, μελών της εργατικής τάξης, που υποστηρίζουν πως έχασαν τα προνόμιά τους προς όφελος άλλων ομάδων. Ούτε ο Ομπάμα, όμως, κέρδισε με τη δική τους ψήφο. Το πρόβλημα είναι ότι η Κλίντον έχασε κυρίως τις ψήφους των γυναικών. Αλλά υπάρχουν προσωπικότητες στο κόμμα που μαζί μπορούν να κερδίσουν τα πάντα. Σκέφτομαι το δίδυμο Τζο Μπάιντεν – Καμάλα Χάρις ή κάποιον παρόμοιο συνδυασμό. Στο ψηφοδέλτιο θα υπάρχει σίγουρα μια γυναίκα. Επιπλέον, δεν θα με εκπλήξει εάν ο Τραμπ επιλέξει να κρεμάσει τον Μάικ Πενς για να κατέβει στις εκλογές μαζί με τη Νίκι Χάλεϊ, ως υποψήφια αντιπρόεδρο, η οποία ενδεχομένως για αυτό να παραιτήθηκε αναπάντεχα από τη θέση της εκπροσώπου των ΗΠΑ στον ΟΗΕ» υποστήριξε ο Ρος, σημειώνοντας πως στην περίπτωση που επαληθευτεί η εν λόγω υπόθεση η μάχη για την κατάκτηση του Λευκού Οίκου θα είναι συναρπαστική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News