Ενα έγκλημα παλαιό αλλά στοιχειωμένο από την αναποτελεσματική αστυνομική έρευνα και από τις θεωρίες συνωμοσίας ανακινείται. Η δολοφονία του σουηδού πρωθυπουργού Ούλοφ Πάλμε, τα μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου 1986, παραμένει όλα αυτά τα χρόνια ένα μεγάλο ερωτηματικό: ποιος έδωσε την εντολή της εκτέλεσης, για ποιον λόγο, και -δευτερευόντως, ίσως- ποιος ήταν ο φυσικός αυτουργός.

Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός είχε δεχθεί δύο σφαίρες εν μέση οδώ καθώς επέστρεφε στο σπίτι του από τον κινηματογράφο, συνοδευόμενος μόνο από τη σύζυγό του η οποία επίσης είχε βληθεί από τα πυρά του φονιά.

Το όπλο του εγκλήματος δεν βρέθηκε ποτέ.

Ενα βιβλίο θα κυκλοφορήσει όπου να ‘ναι στη Γαλλία, γράφει ο ανταποκριτής της Corriere della Sera στο Παρίσι, γραμμένο από τον σουηδό πρώην διπλωμάτη και δημοσιογράφο Γιάν Στοκλάσα. Ο Στοκλάσα αξιοποιεί τις πληροφορίες για την «υπόθεση Πάλμε» τις οποίες συγκέντρωσε αφού μελέτησε αδημοσίευτα στοιχεία από τα κατάλοιπα του συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Στιγκ Λάρσον (πέθανε το 2004).

Το συμπέρασμα στο οποίο συγκλίνουν και οι δύο έρευνες (του αποβιώσαντος Λάρσον και του Στοκλάσα) είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα για την εκτέλεση του Πάλμε ευθύνονται οι μυστικές υπηρεσίες της Νότιας Αφρικής – επί απαρτχάιντ, φυσικά. Ως βασικός λόγος για το έγκλημα προβάλλεται στο βιβλίο η καμπάνια του Πάλμε εναντίον των πωλήσεων όπλων στο καθεστώς της Πρετόριας.

Οι κούτες με τα έγγραφα

Ο Στοκλάσα αποφάσισε να συνεχίσει από εκεί όπου είχε σταματήσει ο Λάρσον και έγραψε αυτό το βιβλίο (με τίτλο «Η έρευνα του Στιγκ Λάρσον»). Αναδίφησε το αποτελούμενο από είκοσι κούτες προσωπικό αρχείο του Λάρσον, το οποίο σκονιζόταν αζήτητο σε μια αποθήκη στα περίχωρα της Στοκχόλμης. Εκεί υπήρχαν πολλές σημειώσεις για τη δολοφονία του Πάλμε, σελίδες ολόκληρες με σχεδιάσματα του Λάρσον για την εικαζόμενη διαδρομή διαφυγής του δολοφόνου, αλλά και σελίδες με τις πολιτικές ή εθνικές ομάδες οι οποίες θα ήταν δυνατόν να ευθύνονται .

Ο Λάρσον είχε αποκλείσει αμέσως το PKK (Πε Κα Κα), σημειώνοντας ότι οι Κούρδοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το έγκλημα. Αντιθέτως, είχε στρέψει την έρευνά του στον σουηδικό νεοναζισμό και στις επαφές που διατηρούσε με το κράτος του Πίτερ Βίλεμ Μπότα, του προτελευταίου ρατσιστή προέδρου της Νότιας Αφρικής και πολιτικού δεσμοφύλακα του Νέλσον Μαντέλα.

Ο Μπότα τότε επιχειρούσε απεγνωσμένα να υπερασπιστεί το απαρτχάιντ που έκλεινε τον κύκλο του.

Ο Πάλμε ήταν δηλωμένος εχθρός της Νότιας Αφρικής και είχε εξαπολύσει εκστρατεία ώστε να εμποδιστεί ή και να τερματιστεί ο εξοπλισμός της. Ο Λάρσον θεωρούσε αυτή τη στάση του Πάλμε «κόκκινο πανί» για τους νοτιοαφρικανούς φασίστες Αφρικάνερ και το βασικό κίνητρό τους για τη δολοφονία του σουηδού πρωθυπουργού.

Το βιβλίο του Στοκλάσα περιείχε και μία ασπρόμαυρη φωτογραφία ενός νεαρού ατόμου με το ψευδώνυμο Τζάκομπ Τέντελιν, ακροδεξιού, συνεργάτη των μυστικών υπηρεσιών της Νότιας Αφρικής και υπόπτου για ανάμειξη στη δολοφονία, όμως η σουηδική Δικαιοσύνη απαγόρευσε τη δημοσίευσή της.

Η έρευνα πάντως για «το ποιος και το γιατί» ανακινήθηκε ήδη – και έπεται συνέχεια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News