Δεν γνωρίζω τι θα πράξει τελικά ο Σταύρος Θεοδωράκης, το Ποτάμι και οποιοσδήποτε άλλος από την αντιπολίτευση που έχει θετική γνώμη για τη Συμφωνία των Πρεσπών στην ψηφοφορία για την κύρωσή της και προβληματίζεται σοβαρά για το κατά πόσο θα την ψηφίσει.

Θα αποφασίσουν και θα κριθούν.

Ομως είναι τουλάχιστον υποκρισία και εκβιαστικός τσαμπουκάς να απαιτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και «φιλοκυβερνητικοί» σχολιαστές , από όσους στον χώρο της Κεντροαριστεράς θέλουν  συνεργασία και συμπόρευση μαζί του να ψηφίσουν τη Συμφωνία, per mare per terra, δήθεν για το καλό της χώρας και για να είναι συνεπείς με τη θέση τους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πολιτική επιδίωξη του κ. Τσίπρα και τα ευρύτερα σχέδια του.

Είναι μάλλον αφελές να πιστεύει ο οιοσδήποτε ότι θα καταπέσει το κύρος της χώρας, ή ότι θα προκύψει πρόβλημα νομιμοποίησης της Συμφωνίας και ότι δεν θα προχωρήσει η εφαρμογή της και η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, όσο κι αν κινδυνολογούν οι βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι φιλοσυριζαίοι πανεπιστημιακοί και οι στρατευμένοι δημοσιογράφοι της παράταξης.

Κανένα νομικό και συνταγματικό πρόβλημα δεν θα προκύψει αν η Συμφωνία των Πρεσπών δεν ψηφιστεί από 151, αλλά από 149, 148 ή και λιγότερους. Ούτε πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης της απόφασης θα υπάρξει, όπως λένε στη ΝΔ, για να χαϊδέψουν από την πλευρά τους τα αυτιά των διαμαρτυρόμενων στα συλλαλητήρια – άλλοι κι αυτοί.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος θα υπογράψει τον νόμο όπως καθορίζει το Σύνταγμα.

Και για όσους σπεύσουν να διαμαρτυρηθούν, θυμίζω ότι η από κάθε άποψη κομβική Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 δεν κυρώθηκε ποτέ στη Βουλή, ενώ άλλες σημαντικές διεθνείς συνθήκες που συνήψε η Ελλάδα έχουν κυρωθεί με απλές πλειοψηφίες επί των παρόντων στη Βουλή.

Αυτό όμως που μπορεί να συμβεί είναι ότι εισπράττοντας ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ηχηρό ΟΧΙ από όσους στον χώρο της Κεντροαριστεράς είναι απέναντί του (Κίνημα Αλλαγής, Ποτάμι), θα τσαλακωθεί το προφίλ του κ. Τσίπρα και θα του κοπεί ο πολιτικός τσαμπουκάς, το ύφος «θα κάνετε ό,τι θέλω». Κοντολογίς, δεν θα περάσει ο νέος εκβιασμός όπως το καλοκαίρι του 2015. Είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο ο κ. Τσίπρας επιθυμεί να το αποφύγει καθώς γνωρίζει ότι έτσι θα πιστοποιηθεί η επερχόμενη εκλογική του ήττα.

Ας μην γελιόμαστε, λοιπόν. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι φερετζές για να εφαρμοστεί το σχέδιο δημιουργίας της λεγόμενης Προοδευτικής Συμμαχίας- Μετώπου ως αντιδεξιού πόλου, με πρωταγωνιστές τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και τους διάφορους χαρούμενους πρόθυμους κεντροαριστερούς. Είναι το όχημα με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να ηγεμονεύσει τον χώρο από το Κέντρο και προς τα αριστερά, με τη διάλυση του Ποταμιού και την απομόνωση του Κινήματος Αλλαγής.

Το παράδοξο είναι ότι και εντός του Κινήματος Αλλαγής, περί τον Γιώργο Παπανδρέου και τη ΔΗΜΑΡ, υπάρχουν παράγοντες που καλοβλέπουν αυτό το σχέδιο ανήσυχοι για τη δημοσκοπική στασιμότητα και εμφορούμενοι από τα αντιδεξιά τους στερεότυπα καθώς και από την ψευδαίσθηση ότι με τον κ. Τσίπρα θα στήσουν το «νέο ΠΑΣΟΚ», λες και θα είναι τόσο αφελής ο ηττημένος στις εκλογές σημερινός Πρωθυπουργός να τους αφήσει εκείνοι να κάνουν κουμάντο. Φυσικά είναι πρώτιστη ευθύνη για τη τη Φώφη Γεννηματά να το αντιμετωπίσει όλο αυτό με σαφή στρατηγική και με εμπιστοσύνη σε νέα πρόσωπα.

Αυτή την επιδίωξη εξυπηρετούσε και η εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής , την περασμένη Κυριακή και σε αυτό το σχέδιο είναι ενταγμένη η μεταστροφή και η μεταπήδηση του Σπύρου Δανέλλη.  Προς τιμήν του έστω, ο Νίκος Μπίστης, από τους πρωταγωνιστές στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου, το παραδέχθηκε δημοσίως (εδώ Πρώτο Θέμα 104, 6 Τρίτη 11.15).

Ας μην βιαστούν οι καλοθελητές και οι προωθούντες αυτό το σχέδιο να ισχυριστούν ότι ευτελίζονται όσοι δεν θα την ψηφίσουν μολονότι έχουν την άποψη ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι εθνικά επωφελής. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι κωλοτούμπες είναι άλλων τεχνική. Και ότι τα σχέδια ενίοτε μένουν ανολοκλήρωτα. Ιδίως αν μιλήσει η κάλπη!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News