Μέσα στην πρωτοφανή πολιτική κρίση που εδραιώθηκε, όπως φαίνεται, στη γαλλική κοινωνία με τις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων, στόχος τού γάλλου προέδρου είναι να μετατρέψει την «οργή σε λύσεις». Τα σημαντικά μέτρα υπέρ των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ύψους 10 δισ. ευρώ, που ανακοινώθηκαν πριν από έναν μήνα, αποδείχτηκαν ανεπαρκή για τον κατευνασμό των πνευμάτων.

Ετσι ο Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε να γράψει μια ανοιχτή επιστολή με αποδέκτες όλους τους Γάλλους ώστε να ανακοινώσει τις προθέσεις του. Το μακροσκελές κείμενο που φέρει την υπογραφή του και κοινοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο, θα αποτελέσει το πλαίσιο εντός του οποίου θα πραγματοποιηθεί ο «μεγάλος εθνικός διάλογος» («Le grand débat national»), μια πανεθνική διαβούλευση πρωτοφανών διαστάσεων με στόχο να ακουστούν οι απόψεις και οι προτάσεις των πολιτών.

«Δεν είναι μια εκλογική αναμέτρηση, ούτε ένα δημοψήφισμα» λέει ο Μακρόν στο κείμενό του, θέτοντας μια σειρά από ερωτήματα τα οποία χαράσσουν τις κατευθυντήριες γραμμές του διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των πολιτών που ξεκίνησε σήμερα στη μικρή κωμόπολη της Νορμανδίας Γκραν Μπουρτερούλντ.

Μεγαλύτρεη εντύπωση, ωστόσο -σημειώνει στην ανταπόκρισή της από το Παρίσι η Αναΐς Τζινόρι της La Repubblica– δεν προκαλεί τόσο η κίνηση του Μακρόν όσο κάποια από τα ζητήματα που επέλεξε να θέσει στο τραπέζι.

Πέρα από τα γνωστά θέματα, όπως η χρηματοδότηση της ενεργειακής μετάβασης η οποία αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που προκάλεσε την εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων, ο Μακρόν ζητάει από τους Γάλλους να εκφράσουν τη γνώμη τους και για το ζήτημα των προσφύγων και των μεταναστών. Ο γάλλος πρόεδρος υπογραμμίζει το καθήκον υποδοχής των πολιτικών προσφύγων και δεν διστάζει να ρωτήσει τους συμπολίτες του τι προτείνουν «για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης που θα διαρκέσει», γνωρίζοντας πως η εξέταση αυτού του εξαιρετικά ευαίσθητου ζητήματος ενδέχεται να ενισχύσει περαιτέρω τον Εθνικό Συναγερμό (πρώην Εθνικό Μέτωπο) της Μαρίν Λεπέν.

Μια άλλη έκπληξη αφορά τη μεταρρύθμιση των θεσμών. Ο Μακρόν κάνει λόγο για τη δυνατότητα να καταστεί η προσφυγή στις κάλπες υποχρεωτική, να επιλέγονται «με κλήρο» οι εκπρόσωποι των πολιτών, να διεξάγονται συχνότερα δημοψηφίσματα, να εισαχθεί μια «δόση αναλογικότητας στις βουλευτικές εκλογές» με στόχο «μια πιο δίκαιη εκπροσώπηση όλων των πολιτικών σχημάτων».

Ο μεγάλος εθνικός διάλογος πρόκειται να ολοκληρωθεί στις 15 Μαρτίου. Ο Μακρόν, όμως, δηλώνει πως μέσα σε έναν μήνα θα έχει βγάλει τα όποια συμπεράσματά του. Και κανένας, πλέον, δεν απορρίπτει το ενδεχόμενο να προκηρύξει τότε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ειδικά εάν υπάρχει ισχυρή λαϊκή βούληση υπέρ των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων. Οπότε το πολιτικό στοίχημα του Εμανουέλ Μακρόν είναι ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο. «Για μένα δεν υπάρχουν απαγορευμένα ερωτήματα. Δεν θα συμφωνήσουμε σε όλα, είναι φυσιολογικό, βρισκόμαστε σε μια δημοκρατία. Αλλά τουλάχιστον θα αποδείξουμε πως είμαστε ένας λαός που δεν φοβάται να συζητάει, να διαβουλεύεται» θεωρεί ο ίδιος.

Σύμφωνα με τη Le Monde, ωστόσο, ο «μεγάλος εθνικός διάλογος» δεν είναι απλά ένα τολμηρό στοίχημα αλλά αποτελεί την τελευταία ευκαιρία του Μακρόν για να γλιτώσει την προεδρική του θητεία από την «παράλυση». Και εάν πράγματι δεν επιθυμεί να «καταστεί ανίσχυρος», όπως δήλωσε ο ίδιος, «είναι υποχρεωμένος να τα καταφέρει» στην προσπάθειά του να ανακόψει την επέλαση των Κίτρινων Γιλέκων, του πιο σφοδρού κοινωνικού κινήματος των τελευταίων πενήντα ετών στη Γαλλία, σύμφωνα με την ανάλυση της παρισινής εφημερίδας, η οποία αυτήν την ταραγμένη περίοδο τάσσεται ολοένα και περισσότερο υπέρ του Μακρόν.

Η συντακτική ομάδα της Le Monde δεν μπορεί να ανεχτεί «την τύφλωση και την ανευθυνότητα» όλων όσοι αρνήθηκαν τον διάλογο -σημαντικής μερίδας των εξεγερμένων, δηλαδή-, που το μοναδικό που επιθυμούν είναι να δουν τον Μακρόν «να υποτάσσεται ή να παραιτείται», και των αντιπολιτευόμενων, κύρια επιδίωξη των οποίων είναι να πάρουν το αίμα τους πίσω μετά την ταπείνωσή τους στις προεδρικές εκλογές του 2017.

Αντιθέτως, μέσω αυτής της «διαβούλευσης δίχως προηγούμενο» ο Μακρόν «επιτελεί το πιο στοιχειώδες από τα καθήκοντά του», εγκαταλείπει τον «τεχνοκρατικό εθελοντισμό» των μεταρρυθμίσεων που επιβάλλονται εκ των άνω και επιλέγει τον δημοκρατικό διάλογο. Αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα της κρίσης στην οποία βρίσκεται αναμφίβολα η Γαλλία αλλά και την ορθότητα μερικών εκ των αιτημάτων των εξεγερμένων, ο Μακρόν έχει πραγματοποιήσει ήδη κάποια «ουσιαστικά βήματα».

Τώρα, όμως, καλείται να κάνει το μεγάλο άλμα, να αποδεχτεί, δηλαδή, πως κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ετών, έως την ολοκλήρωση της θητείας, οι όποιες ενέργειές του θα έχουν ως σημείο αναφοράς και τις προτάσεις των γάλλων πολιτών. Γιατί στην περίπτωση που ο «μεγάλος εθνικός διάλογος» αποδειχτεί μάταιος, ο Μακρόν θα είναι άμεσα εκτεθειμένος στην απόλυτη καταδίκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News