Θα μπορούσε το 2019 να είναι το έτος που θα καταρρεύσει ο λαϊκισμός;

Ο αρθρογράφος των Financial Times Γκίντεον Ράχμαν δεν απαντά σαφώς στο ερώτημα που ο ίδιος θέτει στο άρθρο του «Ο λαϊκισμός αντιμέτωπος με τη σκοτεινότερη ώρα του».

Παραθέτει βέβαια τα πεπραγμένα του δεξιόστροφου λαϊκισμού, που πλέον έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τους θριαμβευτές του 2016 (εννοεί το Brexit και τη νίκη του Τραμπ), υπογραμμίζει και την επικρατούσα στη Βρετανία απαισιοδοξία και την υποχώρηση της δημοφιλίας του αμερικανού προέδρου (έρευνα Μόλερ, χρηματιστηριακή πτώση, παραίτηση Μάτις, κριτική από τους Ρεπουμπλικανούς).

Ομως αναγνωρίζει ότι ο αριστερόστροφος λαϊκισμός θα μπορούσε να έχει μέλλον εφέτος. Και ότι γενικά «ο λαϊκισμός είναι πλέον ένα παγκόσμιο φαινόμενο». Γράφει χαρακτηριστικά ότι «οι λαϊκιστές  πολιτικοί βρίσκονται στην εξουσία από τη Βραζιλία μέχρι την Ουγγαρία και από την Ιταλία μέχρι τις Φιλιππίνες».

Η αναφορά στον νέο πρόεδρο της Βραζιλίας γίνεται εν συγκρίσει προς τη ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ – τους βλέπει «ίδιους» στην καταγγελία της παγκοσμιοποίησης και των ελίτ και στην ενοχοποίηση της Κίνας. Ωστόσο γράφει ότι ο Μπολσονάρο, σε αντίθεση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, θα μπορούσε να έχει μια καλή χρονιά, όπως και ο αρχηγός της Λέγκας και υπουργός Εσωτερικών στην ιταλική συγκυβέρνηση Ματέο Σαλβίνι υπό την προϋπόθεση κάποιας επιτυχίας στις ευρωεκλογές – τότε θα του άνοιγε ο δρόμος για την επικράτηση (χωρίς τα «βαρίδια» των Πεντάστερων).

Ο Ράχμαν φρονεί ότι «ο φόβος για τους μετανάστες, η οικονομική ανασφάλεια και ο πολιτιστικός συντηρητισμός εξακολουθούν να αποτελούν τα συστατικά ενός ισχυρού κοκτέιλ» για τον δεξιό λαϊκισμό. Μα και ο αριστερός βραχίονας του λαϊκιστικού σώματος θα συνεχίσει να υπερτονίζει τα δικαιώματα των μειονοτήτων και το πρόβλημα της ανέχειας, γράφει. Πιθανολογεί μάλιστα ότι πιθανή νίκη του Τζέρεμι Κόρμπιν στη Βρετανία θα εμπνεύσει αριστερούς λαϊκιστές σε όλο τον κόσμο,

Ο λαϊκισμός της Αριστεράς επικράτησε με τον Ομπραντόρ στο Μεξικό, γράφει: «Η νίκη του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από την άκρα Αριστερά σε όλον τον κόσμο. Ο κ. Κόρμπιν ένας από τους ενθουσιώδεις φίλους του Τσάβες της Βενεζουέλας, είναι επίσης ένας παλιός φίλος του κ. Ομπραντόρ».

Το Κέντρο χρειάζεται κάποιες νέες μελωδίες, λέει ο Ράχμαν. «Νέες – όχι σαν αυτή που παίζει ο Εμανουέλ Μακρόν στα Κίτρινα Γιλέκα και κινδυνεύει να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του».

Ο λαϊκισμός είναι φυσικά προβληματικός, αλλά η «στιγμή του» δεν τελείωσε, αποφαίνεται εν κατακλείδι ο αθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News