Στην αγγλική υπάρχει μια διαδεδομένη έκφραση, «to add insult to injury». Η έκφραση προέρχεται από τους μύθους του Αισώπου όπως έχουν μεταφερθεί από έναν από τους πρώτους που τους διέσωσαν, τον λατίνο παραμυθά Γάιο Ιούλιο Φαίδρο. Σημαίνει, μεταφρασμένη κατά γράμμα, να προσθέτει προσβολή στην πληγή ή περιφραστικά να κάνεις μια κακή κατάσταση, ακόμα χειρότερη.

Το προηγούμενο Σάββατο στην Θεσσαλονίκη, στήθηκε ένα επικοινωνιακό σόου για τους ιθαγενείς με χαντρούλες και καθρεφτάκια. Εκεί βρέθηκε ο Πρωθυπουργός μαζί με τον πρόεδρο της Αττικό Μετρό, την υφυπουργό Μακεδονίας-Θράκης και υποψήφια δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ στην πόλη, τον πρόεδρο του ΟΑΣΘ, αυτής της φαραωνικής πληγής και διάφορα άλλα κομματικά και μη στελέχη (δυστυχώς και τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη) για να εγκαινιάσουν δύο σετ από κυλιόμενες σκάλες που δεν λειτουργούν, και μερικούς μουσαμάδες που κάλυπταν το εργοτάξιο και είχαν εκτυπωμένα επάνω τους δύο εκδοτήρια εισιτηρίων για τον σταθμό Μετρό του Συντριβανίου  που κάποτε μπορεί και να λειτουργήσει.

Η τεράστιας έκτασης επικοινωνιακή κοροϊδία, για την οποία μπλόκαρε –πάλι- εν μέσω γιορτών το κέντρο της πόλης, δείχνει μια βαθιά περιφρόνηση για τους έλληνες πολίτες εν γένει αλλά κυρίως για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης για κάποιους επιπλέον λόγους.

Αρχικά, το καλοκαίρι του 17’, η ίδια κυβέρνηση έστελνε εσπευσμένα στον βορρά τον Στέλιο Παππά, επιφανές κομματικό στέλεχος και πατέρα του Νίκου Παππά, υπουργού και μέλους του εσώτερου κύκλου του Μαξίμου, με στόχο να εξυγιάνει τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης. Τους μήνες που ακολούθησαν την διοικητική αλλαγή και με αποκορύφωμα τις τελευταίες εβδομάδες του έτους, η μετακίνηση με τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης έχει φτάσει σε μια τριτοκοσμική (κι εδώ η λέξη δεν χρησιμοποιείται καθ’υπερβολή) κατάσταση με τους υποψήφιους επιβάτες να περιμένουν πολλές φορές μέχρι και μία ώρα για να κατέβουν στις δουλειές τους. Οταν καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν σε κάποιο λεωφορείο, στοιβάζονται σαν ζώα στερούμενοι της βασικής ανθρώπινης αξιοπρέπειας μιας λέξης που αντηχεί πλέον ως προσβολή στους λίγους που θυμούνται ότι υπήρξε σημαία της προεκλογικής καμπάνιας των κυβερνώντων. Την ίδια στιγμή δεκάδες επιχειρηματίες έχουν ζημιωθεί από τις εργοταξιακές λαμαρίνες του πολυετούς, συνεχώς διακωμωδούμενου και τελείως εκτός αρχικού χρονοδιαγράμματος έργου, της κατασκευής Μετρό. Λαμαρίνες που έχουν κλείσει την πρόσοψη των μαγαζιών τους και –κάποιους- τους ανάγκασε να βάλουν λουκέτο ή να μετακινηθούν.

Πιο πρόσφατα, στις 14 Δεκεμβρίου, μια ακόμα κομματική γιορτή στήνεται για να γιορταστεί η Συμφωνία των Πρεσπών, μια εκδήλωση στο Παλαί ντε Σπορ με την συμμετοχή μερικών εκατοντάδων κομματικών στελεχών –κάποιων με κόκκινα περιβραχιόνια στον ρόλο πολιτοφυλακής- που θα κλείσει για μια ακόμα φορά το κέντρο της πόλης και θα προκαλέσει ταλαιπωρία άνευ ουσιαστικού λόγου σε πολίτες και αγορά.

Και μετά από όλα αυτά, λαμβάνουν χώρα τα «εγκαίνια» του περασμένου Σαββάτου. Αντί συγγνώμης, περισσότερη κοροϊδία.

Τον ερχόμενο Απρίλιο, συμπληρώνονται 9 έτη μνημονιακής και μετα-μνημονιακής διαχείρισης και εφόσον δεν έχουν γίνει εκλογές μέχρι τότε, σχεδόν τα 4,5 από αυτά, δηλαδή το μισό διάστημα θα έχουν παρέλθει με κυβέρνηση Αριστεράς, η οποία μακροημέρευσε όπως καμία άλλη κυβέρνηση την τελευταία δεκαετία. Ίσως ότι έχει απολαύσει και συνεχίζει να απολαμβάνει πρωτοφανούς ανοχής από τους πολίτες να ενθαρρύνει  την χάραξη του πολιτικού της σχεδιασμού στην βάση τέτοιων τακτικών κοροϊδίας μέχρι τις εκλογές. Ενδέχεται να επιβραβευθεί.

Υ.Γ. Η φράση to add insult to injury, στα νέα ελληνικά μεταφράζεται λαϊκά ως «και κερατάς και δαρμένος».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News