«Αυτά τα… υπέροχα παιδιά, παιδιά μου, παιδιά σας, παιδιά μας, χθες έκαναν διάφορες καταστροφές στην πόλη. Νομίζω το “αντί” γενικώς κίνημα μπορεί να κοιμάται ήσυχο. Ο εχθρός κατατροπώθηκε. Τα… αρκουδάκια σπάσανε… Αλλωστε είναι πιο εύκολο να χαλάς παρά να φτιάχνεις».

Με αυτό το σύντομο αλλά περιεκτικό του σχόλιο στο Facebook, συνοδευόμενο και από τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα, ο δήμαρχος Τρικάλων Δημήτρης Παπαστεργίου, τα είπε όλα.

Τα Τρίκαλα είναι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους μία πόλη-υπόδειγμα, ο τρόπος λειτουργίας της οποίας θα έπρεπε να διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που πολλά ξένα μέσα –μεταξύ αυτών η έγκυρη βρετανική εφημερίδα Guardian– αφιερώνουν μακροσκελή δημοσιεύματα για την οικολογική συνείδηση αλλά και την τεχνολογική κατάρτιση με την οποία τα Τρίκαλα λειτουργούν και υπάρχουν.

Ηρθαν λοιπόν τα Χριστούγεννα, με την εορταστική ατμόσφαιρα να αποτελεί ένα ακόμη από τα δυνατά σημεία των Τρικάλων.

Και προτού φύγουν τα Χριστούγεννα, δύο νεαροί, δύο επαναστάτες χωρίς αιτία, δύο αυτόκλητοι καλικάντζαροι, άρχισαν να βανδαλίζουν μέρος των στολισμών. Γιατί έτσι. Γιατί μπορούν. Αναρχία στα Τρίκαλα. «Ο εχθρός κατατροπώθηκε. Τα… αρκουδάκια σπάσανε» όπως σχολιάζει με γλυκόπικρο χιούμορ ο δήμαρχος.

Ο Παπαστεργίου δεν περιορίστηκε στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Διέθεσε το υλικό που κατέγραψαν κάμερες ασφαλείας στην Αστυνομική Διεύθυνση Τρικάλων, η οποία ξεκίνησε έρευνες.

Και κάπως έτσι, ξεκίνησε νέο, ολόφρεσκο, χριστουγεννιάτικο debate για το αν ο δήμαρχος έπρεπε ή όχι να είναι τόσο αυστηρός με δύο ανήλικα παιδιά.

«Παιδιά είναι, όλο και κάποια χαζομάρα θα κάνουν» είπαν κάποιοι. «Αν είναι παιδιά, ας παίξουν με τα αρκουδάκια και ας μην τα βανδαλίσουν» είπαν κάποιοι άλλοι. Προσωπικά, είμαι με τους δεύτερους.

Αυτή η χώρα δεν έχει και πολλά πράγματα για τα οποία μπορεί ανοιχτά να υπερηφανεύεται. Τα Τρίκαλα αποτελούν εδώ και μερικά χρόνια μία φωτεινή εξαίρεση στον χάρτη. Τι γρουσουζιά λοιπόν, τι εφηβική αμηχανία, για να μην πω βλακεία, χρειάζεται για να πάνε δύο «παιδάκια» και να κάνουν λαμπόγυαλο το γιορτινό πρόσωπο μίας πόλης που αντιστέκεται τόσο κομψά στην ασχήμια;

Φαντάζομαι ότι τα δύο παιδιά, μην ξέροντας ότι την ώρα του τόσο εμπνευσμένου έργου τους καταγράφονται από κάμερες ασφαλείας, όλο και κάποιο βιντεάκι και κάποια φωτογραφία τράβηξαν στα γρήγορα, για να υπερηφανεύονται αργότερα στους φίλους τους και να κάνουν και το κομμάτι τους στα θηλυκά. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμη και στην εποχή των τόσο «καμένων» και κατακαημένων βίντεο, δεν υπάρχουν κορίτσια που «πέφτουν» με κάποιους που κάνουν τους νταήδες στο…πνεύμα των Χριστουγέννων.

Φαντάζομαι επίσης ότι και να εντοπιστούν οι ένοχοι, δεν πρόκειται να ξυριστούν γουλί α λα «Νόμος 4000» στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη. Θεωρώ ότι το σκεπτικό του δημάρχου πάνω στη συγκεκριμένη κοινοποίηση είναι ότι όσο πιο παθητικός μένεις, τόσο πιο επιθετικοί γίνονται οι άλλοι απέναντί σου. Κι επειδή βρισκόμαστε πλέον σε προεκλογική περίοδο σχετικά με τις δημοτικές εκλογές, ας παραδειγματιστούν και οι επίδοξοι δήμαρχοι της πολύπαθης, υστερικής και φοβικής Αθήνας.

Αλλαγές γίνονται όταν δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Ούτε καν ένα χριστουγεννιάτικο αρκουδάκι που θυσιάστηκε στον βωμό του «κοίτα πόσο μάγκας είμαι δικέ μου…».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News