Πώς τα εντελώς άσχετα μεταξύ τους «πράγματα» -και τα άκρως αντίθετα και τα εξωφρενικώς ανόμοια-, ο φάντης και το ρετσινόλαδο, το σκουμπρί και το τσαρούχι, όλα τους, συγκλίνουν σε έναν κοινό τόπο;

Στην εποχή μας αυτό είναι παιχνιδάκι και γίνεται πανεύκολα μέσω του Ιντερνετ, αφού το πεδίον είναι λαμπρόν και καλείται social media.

Εκεί όπου μπορεί να αυτοπαρηγορηθεί ο κάθε πικραμένος.

Εκεί όπου οι εκπρόσωποι εκ διαμέτρου αντιθέτων κόσμων, όπως η αμερικανίδα ηθοποιός Πάμελα Αντερσον και ο ιρανός πολιτικός Μαχμούντ Αχμαντινετζάτ, «συνυπάρχουν» και ζουν μία νέα περίοδο δόξας ως επηρεαστές της κοινής γνώμης και ψηφιακοί ακτιβιστές. Διότι περί αυτού μας διαβεβαιώνει η Corriere della Sera.

Η κυρία υπήρξε ένα αμερικανικό τηλεοπτικό «σύμβολο του σεξ» της δεκαετίας του ’90, ο κύριος φανατικός πολιτικός του ισλαμιστικού Ιράν, κήρυκας του αντιαμερικανισμού και υποστηρικτής τόσο του αναθεωρητισμού όσον αφορά το Ολοκαύτωμα όσο και αντιδραστικών θέσεων στο θέμα της ομοφυλοφιλίας.

Η Παμέλα στη διαδικτυακή ζωή της έρχεται σε επαφή με τον ιδρυτή του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ, καλλιεργεί φιλίες στη Μόσχα με ορισμένους ολιγάρχες και αναφέρεται έως και σε συνάντηση με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν! Καθημερινώς συζητάει περί… γεωπολιτικής στο Twitter, πότε για τα Κίτρινα Γιλέκα και τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, πότε για το Σύμφωνο Μετανάστευσης και τον ηγέτη της ιταλικής συγκυβέρνησης, υπουργό Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι.

Ανέλαβε δηλαδή ρόλο επηρεαστή της κοινής γνώμης. Το ερώτημα είναι ποιος είναι πίσω από την Αντερσον.

Ενας ειδικός στο ψηφιακό μάρκετινγκ, ονόματι Αλεξ Ορλόφσκι, ισχυρίζεται ότι το χέρι που την κινεί ενδέχεται να είναι μοσχοβίτικο, καθώς «είναι ευκαιρία για το Κρεμλίνο να συμπεριλάβει μεταξύ των οπαδών του μια συμβολική αμερικανική μορφή». Και το πηγαίνει πιο μακριά: «Τα tweets της φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής κυβερνοπολέμου που εξαπλώνει διχαστικό περιεχόμενο για να δημιουργήσει αστάθεια» λέει.

Από τη δική του πλευρά, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, πρόεδρος στο Ιράν από το 2005 έως το 2013, αποφάσισε να γίνει και αυτός διαδικτυακός επηρεαστής.

Διανθισμένος με θέματα του τύπου ο Μαραντόνα ή τα τραγούδια ραπ, ο λόγος του παραμένει αντιαμερικανικός, εθνικιστικός και μυστικοπαθής. Εάν ο Ορλόφσκι βλέπει κάτι πολιτικό πίσω από την Πάμελα Αντερσον, τα πράγματα για τον Αχμαντινετζάντ δεν είναι και τόσο σαφή.

Τι γυρεύει αυτός στο παζάρι του Ιντερνετ; Ισως ενδιαφέρεται να αναζητήσει νέα πεδία δράσης (και σε άλλες χώρες) μετά τη λήξη της πολιτικής σταδιοδρομίας του στην πατρίδα του. Ο ψηφιακός ακτιβισμός του δείχνει να είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της πολιτικής αναδουλειάς, μία διέξοδος για τον επαγγελματία που έχει κεσάτια.

Ακολουθεί δείγμα της ποιότητας της επικοινωνίας του. Αυτό το καλοκαίρι ο πρώην πρόεδρος του Ιράν έλαβε μέρος στη συζήτηση για την τενίστρια Σιρίνα Ουίλιαμς σχολιάζοντας «γιατί #FrenchOpen δεν σέβεται @serenawilliams; Δυστυχώς, ορισμένοι άνθρωποι σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, δεν έχουν καταλάβει ποτέ την πραγματική έννοια της ελευθερίας». Μάλιστα.

Σκεπτόμενοι ελληνικά, θα λέγαμε ότι ισχύει εδώ η παροιμία για τον πνιγμένο, για τα μαλλιά του και για τα μέσα τα οποία διαθέτει ο άμοιρος, ώστε να πιαστεί από αυτά και, τάχα, να σωθεί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News