Καθώς το Συριακό εισέρχεται σε νέα φάση, ο αμερικανικός και διεθνής Τύπος επιχειρεί να φωτίσει τα γεγονότα που πυροδότησε (και να ψυχανεμιστεί όσα θα πυροδοτήσει) η εξαπόλυση του… πυραύλου «αποχαιρετισμός στα όπλα» από τον Ντόναλντ Τραμπ.

Ως γνωστόν, το πρώτο θύμα της απόφασης του προέδρου των ΗΠΑ να εγκαταλείψουν το συριακό έδαφος οι αμερικανικές δυνάμεις ήταν ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησής του, Τζιμ Μάτις.

Οι περισσότεροι αμερικανοί αξιωματούχοι, και οι αναλυτές των media, μελαγχόλησαν από αυτήν την εξέλιξη. Διότι ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι ο παραιτηθείς ήταν πρόσωπο εμπιστοσύνης στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο κυματοθραύστης των προεδρικών παρορμήσεων και επιπολαιοτήτων.

Το άγνωστο στοιχείο που τώρα αποκαλύπτεται είναι η πληροφορία ότι καθοριστικό ρόλο στο «ειρηνόφιλο σκεπτικό Τραμπ» έπαιξε ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: αυτός τον έπεισε να «μαζέψει» τον αμερικανικό στρατό «πίσω στις ΗΠΑ».

Τι μποναμάς ήταν αυτός!

Τώρα οι εμπειρογνώμονες σε αντιτρομοκρατικά ζητήματα δεν κρύβουν τις δυσοίωνες εκτιμήσεις τους ότι η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανασυγκρότηση του Ισλαμικού Κράτους. Μάλιστα ο ψόγος τους συνοψίζεται στο επιγραμματικό απόφθεγμα «ο Τραμπ έκανε ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στους εχθρούς μας» – και εννοούν, πέρα από τους τζιχαντιστές, ότι με ευθύνη της ηγεσίας των ΗΠΑ η επιρροή της Ρωσίας στη Συρία καθίσταται ανεξέλεγκτη.

Ο αμερικανός πρόεδρος πανηγύρισε με τον συνήθη επικοινωνιακό τρόπο του (τουίτ) για τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η… Ρωσία με τον τζιχαντισμό τώρα που οι ΗΠΑ παίρνουν το καπελάκι τους και φεύγουν και δεν θα είναι πια «ο αστυνομικός της Μέσης Ανατολής».

Does the USA want to be the Policeman of the Middle East, getting NOTHING but spending precious lives and trillions of dollars protecting others who, in almost all cases, do not appreciate what we are doing? Do we want to be there forever? Time for others to finally fight…..

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) December 20, 2018

Ομως η απόκριση που ήρθε αμέσως από τη Μόσχα (με την «ετήσια συνέντευξη» του Βλαντίμιρ Πούτιν) τον διαψεύδει, πανηγυρικά και αυτή: ο ρώσος πρόεδρος συμφώνησε με την επιλογή των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από τη Συρία, επειδή οι Ρώσοι θέλουν να πονοκεφαλιάσουν μόνοι τους και να αφήσουν τους Αμερικανούς να αναπαυθούν.

Ποιο θα είναι το φινάλε

Τώρα η προσοχή των Μέσων στρέφεται στην προετοιμαζόμενη από την Τουρκία επίθεση και στη μορφή της: αν θα είναι κάποια μικρή επιχείρηση δημιουργίας νέας ζώνης ασφαλείας ή κάποια εκστρατεία για την εξάλειψη των Κούρδων. Σχετικά με αυτήν, εξετάζεται και η πιθανότητα νέας ανθρωπιστικής κρίσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο διεθνής Τύπος θυμίζει και τις παλινωδίες και τις υπαναχωρήσεις της Τουρκίας σε όλες τις φάσεις του Συριακού – από τη συμπόρευση με τους τζιχαντιστές εναντίον του Ασαντ μέχρι τη συμφωνία με τους Ρώσους υπέρ του Ασαντ.

Στο θέμα των Κούρδων, αυτός ο τελευταίος «σταθμός» της αλλοπρόσαλλης πορείας του «τουρκικού καραβανιού» στη Συρία, η Δαμασκός δηλαδή, θα είναι μία δικλίδα ασφαλείας για τον Ερντογάν: ίσως η Τουρκία παραχωρήσει το δικαίωμα εξολόθρευσης των Κούρδων της Συρίας στον Ασαντ, αν κρίνει ότι αυτό τη συμφέρει.

Οι Κούρδοι, από την πλευρά τους, δεν έχουν επιλογές: για να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους, πρέπει να συνεννοηθούν με τον Ασαντ προλαβαίνοντάς τους… Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουν κάθε όνειρο περί αυτονομίας, μερικής έστω, μέσα στο συριακό κράτος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News