Είναι κάτι γριές σε χωριά, γριές μονάχους-μονάχους. Λίγες πια απόμειναν. Με το τσεμπέρι τους, με την φουστανορόμπα τους -κάτι μεταξύ φορέματος και ρόμπας- με τα παντοφλοπαπούτσια τους – κάτι μεταξύ παντόφλας και παπουτσιού. Γριές γυναίκες ασίγαστες, δραστήριες, κωλοπετσωμένες, ατρόμητες. Μα ενώ δεν καταλαβαίνουν Χριστό, έχουν θέμα με λέξεις. Μερικές λέξεις τις σκιάζονται. Δεν τις θέλουν στο στόμα τους, βρε παιδί μου, με τίποτα! Γενικώς έχουν θέμα με τη στοματική τους κοιλότητα γιατί επίσης, στα χαρακτηριστικά τους είναι να σπρώχνουν όλους κάθε Κυριακή στην εκκλησία και να χώνονται μπροστά μπροστά για τη Θεία κοινωνία γιατί, όπως κρυφοσκέφτονται, «Πού ξέρω εγώ, τι έχει βάλει στο στόμα της η καθεμία;».

Συγκέντρωσα αγαπητοί μου αναγνώστες, μερικές από αυτές τις άτιμες λέξεις. Βεβαίως θα χαιρόμουν αν βοηθήσετε για να μεγαλώσει η συλλογή μου.

Τον καρκίνο τον αποκαλούν «παλιαρρώστια». Τον θάνατο «τον έξω από δω». Την τουαλέτα «στο μέρος». Τον άνδρα τους «ο προκομένος». Επίσης ως κανόνας καλής συμπεριφοράς για οτιδήποτε μεγάλο, όπως μια χοντρή πατάτα για παράδειγμα ή μια μελιτζάνα μεγάλη για το μπριάμ τους, για αγγούρι δεν το συζητώ καν!… Ολα αυτά τα αναφέρουν με την προσθετική οπωσδήποτε ενός «τόσο, μετά συγχωρήσεως!». Αχ λατρεμένες μου γριές μονάχους μονάχους!

Ασχετο. Πηδάω από το ένα θέμα στο άλλο. Χθες η Ολγα Γεροβασίλη, υπουργός Προστασίας του Πολίτη, έσπευσε, ως όφειλε και εκ της θέσεώς της, στο σημείο της έκρηξης. Ακολούθως ως είθισται, εκδόθηκε από το γραφείο της υπουργού δελτίο Τύπου με τις δηλώσεις της. Ο τίτλος του Δελτίου τύπου; «Δηλώσεις της Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Ολγας Γεροβασίλη για τη βομβιστική ενέργεια στο Φάληρο». Οχι στον ΣΚΑΪ, στο Φάληρο. «Τραυματίζεται» εύστοχα δήλωσε «η δημοκρατία η οποία βέβαια είναι θωρακισμένη». Οντως.

Η βόμβα χθες στόχευε το Φάληρο; Α να! Αλλη μια λέξη που πρέπει να παρακάμπτεται… ΣΚΑΪ!

Ασπιλη και αμόλυντη η Υπουργός.

ΥΓ Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε νεκρούς και μπορούμε να διατηρούμε ακόμα μια σταγόνα πικρού χιούμορ. Αλί στους συναδέλφους και στις οικογένειές τους που θα ζούνε με τον φόβο (φανταστείτε την αγωνιώδη ετοιμότητα των τέκνων και συζύγων στην συνέχεια της «καθημερινότητας»….). Αλί στον επιχειρηματία που θα πρέπει να πληρώσει σπασμένα και σπασμένα. Αλί και στη μάνα μου που αυτομάτως μου τηλεφωνεί: «Τα βλέπεις; Πρόσεχε κακομοίρα μου! Εχεις παιδιά. Ασε τις γενναιότητες». Αλί στους μερικούς, που συνεχίζουν τον δρόμο τους ως ο Λούκυ Λουκ στην τελευταία εικόνα. Η ψυχή τους το ξέρει. Ζητούμενο ο φόβος. Και τα «θέματα» να καίγονται σβέλτα, για να τρέχουμε στο επόμενο ώστε να μην μας κάνει τίποτα πια εντύπωση. Ολα οκ! Ολα ένας πολτός από «Σιγά μωρέ!»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News