Η αποκάλυψη για το περιστατικό με την «απόδραση» των δύο ιαγουάρων προ δύο εβδομάδων στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο άνοιξε ξανά, για τα καλά, τη συζήτηση για τους πάσης φύσεως ζωολογικούς κήπους, τη χρησιμότητα να κρατούνται φυλακισμένα άγρια ζώα και το ηθικό ζήτημα που προκύπτει όταν αυτό γίνεται για καθαρά επιχειρηματικό σκοπό (βλ. κέρδος).

Με το που έγινε αντιληπτό ότι τα δύο τζάγκουαρ κυκλοφορούσαν ελεύθερα, την ώρα μάλιστα που το Πάρκο ήταν ανοικτό για το κοινό και υπήρχαν περίπου 30 επισκέπτες μέσα, αποφασίστηκε χωρίς δεύτερη σκέψη -βάσει πρωτοκόλλου ασφαλείας- η άμεση θανάτωση των ζώων.

Σε δηλώσεις του την Κυριακή, ο εκ των ιδιοκτητών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου, Ζαν Ζακ Λεσουέρ, απάντησε στην κριτική που δέχθηκαν οι υπεύθυνοι του πάρκου για την εκτέλεση -με συνοπτικές διαδικασίες- των δύο άγριων ζώων.

Αυτό που έγινε με τα τζάγκουαρ στο Πάρκο ήταν μία στο δισεκατομμύριο, δικαιολογήθηκε και εξήγησε ότι η απόφαση για τη θανάτωσή τους ελήφθη με πόνο καρδιάς.

«Δεν πήγαμε να αποκρύψουμε τίποτα, ούτε να θάψουμε το περιστατικό, αντιθέτως ανεβάσαμε την είδηση όταν έγινε, δηλαδή πριν από 16 μέρες», δήλωσε και τώρα «κάποιοι την αναπαράγουν όπως θέλουν στα social media», πρόσθεσε, περιγράφοντας πώς έγινε το ατυχές – κατά τον ίδιο – περιστατικό:

«Πιάναμε αντιλόπες για να τις στείλουμε στην Κύπρο, μια λοιπόν μας ξέφυγε, άρχισε να τρέχει και έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο προστατευτικό τζάμι μέσα από το οποίο κινούνται τα τζάγκουαρ. Καταφέραμε μεν να την πιάσουμε αλλά αρχικά δεν φάνηκε πως το τριπλό τζάμι έχει υποστεί σοβαρή ζημιά. Από εκεί τα τζάγκουαρ κατάφεραν να αποδράσουν από το χώρο τους. Ο φύλακας που το διαπίστωσε ενημέρωσε μέσω της ενδοεπικοινωνίας και αμέσως ξεκινήσαμε να εφαρμόζουμε τα πρωτόκολλα ασφαλείας, για τα οποία κάνουμε ασκήσεις κάθε τρεις μήνες, ώστε να είμαστε πάντα έτοιμοι. Οι επισκέπτες του πάρκου- 30 τον αριθμό εκείνη τη στιγμή- οδηγήθηκαν από το προσωπικό μας σε χώρο ασφαλείας, προκειμένου να μην δημιουργηθεί πανικός και να μην διατρέξουν τον παραμικρό κίνδυνο, και εμείς ξεκινήσαμε τη διαδικασία μαζί με τον κτηνίατρο που υπάρχει πάντα στο Πάρκο».

Με το που διαπιστώσαμε ότι ένα από τα τζάγκουαρ προσπαθούσε να βγει,  βάλαμε σε εφαρμογή το διεθνές πρωτόκολλο, είπε ο κ. Λεσουέρ και σημείωσε ότι για τον σκοπό αυτό άλλωστε γίνονται ασκήσεις κάθε τρεις μήνες σε περίπτωση που συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό. Πρώτο μας μέλημα, ξεκαθάρισε, είναι οι επισκέπτες.

Τη στιγμή της «απόδρασης» πρέπει να ήταν γύρω στα 25-30 άτομα μέσα στο πάρκο. «Εμείς έχουμε σε όλους τους χώρους του πάρκου 35 άτομα που δουλεύουν κάθε μέρα και ο καθένας έχει κάποιο ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις. Κάποιοι έβαλαν τους επισκέπτες σε ασφαλή χώρο, ο κτηνίατρος και κάποια άλλα άτομα που κάνουν χρήση όπλου έσπευσαν στο σημείο εκείνο. Διαπιστώθηκε ότι ο ένας ιαγουάρος είχε βγει έξω δίχως να απομακρυνθεί και ο άλλος εκείνη τη στιγμή έβγαινε. Δεν είχαμε επιλογή», τόνισε και εξήγησε γιατί δεν ήταν στις επιλογές η νάρκωση των ζώων.

Πρώτα απ΄όλα, σημείωσε,  «τα όπλα ναρκώσεως είναι μιας βολής μόνο και η νάρκωση πιάνει σε τρία έως έξι λεπτά. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα μπορούσαν να συμβούν τα πάντα».

«Τα τζάγκουαρ δεν είναι γατούλες, και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όσοι μας ασκούν κριτική», παρατήρησε χαρακτηριστικά. Όπως είπε, σε περίπτωση αναισθησίας θα περνούσαν κρίσιμα (για την ασφάλεια των επισκεπτών) λεπτά.

«Δεν υπήρχε τρόπος να τα οδηγήσουμε πάλι πίσω στο χώρο τους, και έτσι δεν είχαμε παρά μία επιλογή…

»Όλο το περιστατικό δεν κράτησε ούτε πέντε λεπτά. Όλοι οι υπάλληλοι έχουν ενδοεπικοινωνία, ακούν την προειδοποίηση “τζάγκουαρ σε έξω χώρο” και συγκέντρωσαν τον κόσμο στα ασφαλή σημεία που προβλέπεται.

»Υπάρχουν τρία είδη ζώων που είναι πολύ αυστηρό το πρωτόκολλο, δεν κάνεις νάρκωση σε λιοντάρια, τίγρεις και ιαγουάρους.

»Τα τζάμια ήταν ασφαλείας. Εμείς θα τα αλλάξουμε και θα βάλουμε αλεξίσφαιρα. Αυτό που έγινε ήταν ένα στο δισεκατομμύριο. Το να πάει μια αντιλόπη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να πέσει πάνω σε ένα τζάμι ήταν πρωτοφανές. Δεν το πιστεύαμε».

«Δεν ήταν μια εύκολη επιλογή», παραδέχθηκε,  «καθώς χάσαμε δύο υπέροχα ζώα. Το ένα το είχα μεγαλώσει με μπιμπερό. Μας ήρθε εδώ σε ηλικία τριών εβδομάδων από άλλο ζωολογικό πάρκο της Γερμανίας. Ο Σπότι ήταν 11 ετών και η Τζένη 14. Σε αυτό το διάστημα που ήταν μαζί μας απέκτησαν οκτώ με εννέα μωρά που πήγαν σε άλλα πάρκα».

Ηταν δύσκολο, (σ.σ. η απόφαση να τα σκοτώσουν), αλλά «για εμάς προέχει η ασφάλεια», επανέλαβε ο Ζαν Ζακ Λεσουέρ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News