Μια φίλη με την οποία έκανα παλιά παρέα είχε ένα υπέροχο σπίτι στα βόρεια προάστια, μια παλιά βιλίτσα περιτριγυρισμένη από μεγάλο κήπο. Την πρώτη φορά που με πήγε εκεί, ενώ περιεργαζόμουν τα δωμάτια του κάτω ορόφου περιμένοντάς την να τελειώσει κάτι δουλειές, είδα στο σαλόνι ένα μεγάλο και όμορφα στολισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ηταν Απρίλιος, πλησίαζε το Πάσχα. Εκανα διάφορα σενάρια στο μυαλό μου αναζητώντας το (συμβολικό;) λόγο για τον οποίο δεν είχαν ξεστολίσει, τελικά όμως δεν κρατήθηκα και τη ρώτησα: «Γιατί;». «Γιατί βαριόμασταν, μην το ψάχνεις», μου απάντησε, «πάμε τώρα να φύγουμε».

Ακόμα γελάω. Και κάθε χρόνο, όποτε πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, σκέφτομαι πως το δέντρο μπορεί να είναι ακόμα στολισμένο εκεί, μπροστά στο παράθυρο όπου το είχα δει εκείνο το μακρινό Πάσχα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, επειδή θα βαριούνται ακόμα να το ξεστολίσουν. Δικαίωμά τους δεν είναι; Ελπίζω μόνο να μην τους έχει πάρει πρέφα η ΑΕΣ, η εξαιρετικά αυστηρή αυτόκλητη Αστυνομία Εορταστικού Στολισμού, που περιπολεί εφέτος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να στηλιτεύσει εκείνους που βιάστηκαν να γιορτάσουν (ή που στη συνέχεια θα παρατείνουν, με τον τρόπο τους, την εορταστική περίοδο). «Μα τι έπαθαν και στόλισαν από τώρα;», «Aλλη δουλειά δεν είχαν και στόλισαν από το Νοέμβρη;», «Τα πρόωρα Χριστούγεννα που κάνουν μερικοί μόνο τα δικά μου νεύρα έχουν σπάσει;». Δημοσιεύτηκαν και τέτοια σχόλια. Γιατί;

Ξέρω, η παράδοση λέει πως εμείς οι Ελληνες δεν στολίζουμε 40 μέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Επειδή όμως είμαστε όλο και λιγότερο των παραδόσεων, ή επειδή εφέτος αποφασίσαμε να σπάσουμε τις παραδόσεις, ακόμα και να καθιερώσουμε τις δικές μας, αναρωτιέμαι: Μπορούμε να γιορτάσουμε όπως θέλουμε και να στολίσουμε όποτε θέλουμε; Χωρίς να ελεγχόμαστε σε κάθε μας κίνηση από όλους όσοι μπαινοβγαίνουν στο Internet όχι για να χαρούν με τις χαρές μας και να μοιραστούν μαζί μας τις χαρές τους (και τις λύπες τους, και γι΄ αυτό είναι οι φίλοι διαδικτυακοί ή μη) αλλά για να μας επαναφέρουν στην τάξη; Και για να μας βγάλουν ξινές τις γιορτές, όπως μας έβγαλαν ξινές τις διακοπές μας («μα που βρήκαν τα λεφτά και παραθερίζουν;»), τα ταξίδια μας («αφού έχετε ακόμα τη δυνατότητα…»), τα ψώνια μας («ο καταναλωτισμός είναι η πληγή του σύγχρονου ανθρώπου»), τα γέλια μας («απορώ πού βρίσκουν το κέφι, όταν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας») κλπ.;

Ρίξτε μια ματιά και σε αυτό: «Οι γείτονες ενός αγοριού 2 ετών που πάσχει από σπάνια αρρώστια στόλισαν τη γειτονιά τους και έφεραν τα Χριστούγεννα νωρίτερα για να το κάνουν χαρούμενο πριν πεθάνει». Θυμήθηκα τη θλιβερή αλλά και συγκινητική είδηση που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, διαβάζοντας τα made in Greece αρνητικά σχόλια για όσους έφεραν τα Χριστούγεννα πριν από την ώρα τους. Επειδή λοιπόν «Τούτ’ η γη που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε, τούτ’ η γης με τα χορτάρια τρώει νιους και παλικάρια», αφήστε τον κόσμο να γιορτάσει όπως και όταν θέλει. Με τα φωτάκια στολισμένα στο δέντρο του ή ραμμένα στα πέτα του σακακιού του. Με όσο περισσότερα φωτάκια θέλει. Και οι υπερβολές επιτρέπονται (στο πλαίσιο του σεβασμού της καλής γειτονίας), και οι μικρές τρέλες επιτρέπονται. Μακάρι να είχαμε γιορτές 365 μέρες το χρόνο! Αν και πάλι θα βρίσκαμε αιτίες για να γκρινιάξουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News