«Οι παγκόσμιοι γίγαντες είναι πολύ εύθραυστοι» γράφει η ιταλική La Repubblica, στην έκδοσή της της Τρίτης 20 Νοεμβρίου, αναφορικά με τη σκανδαλώδη «υπόθεση Γκον» που συντάραξε τη Nissan αλλά και την παγκόσμια βιομηχανία των αυτοκινήτων.

Χθες το βράδυ, σημειώνει, ο τίτλος της Renault έκλεισε με πτώση 8,4%, επειδή το χρηματιστήριο δεν δείχνει εμπιστοσύνη: δεν μπορεί να πιστέψει ότι το γκρουπ Renault-Nissan- Mitsubishi θα καταφέρει να βγει αλώβητο ή χωρίς σημαντικές ζημιές από την καταιγίδα που το χτύπησε.

Ετσι, με σύνεση, η χρηματιστηριακή αγορά μείωσε την αξία του τίτλου.

Πολλοί επισημαίνουν, γράφει, ότι ούτε η Renault γλίτωσε από την «κατάρα» η οποία χτυπά τα prime numbers.

Διότι, κάθε φορά που ένας κατασκευαστής φθάνει στην κορυφή των επιδόσεων, καταγράφοντας περισσότερα αυτοκίνητα από οποιονδήποτε άλλον, συναντά μία κακοτυχία, ένα απρόβλεπτο εμπόδιο το οποίο θέτει εν κινδύνω ή ακόμη και αναιρεί την πρωτιά του.

Καταραμένα ύψη

Η εφημερίδα παραθέτει δύο περιπτώσεις της «κατάρας».

Αυτό συνέβη και τον Μάρτιο του 2011, υπενθυμίζει, όταν η Toyota, πρώτη τότε στις επιδόσεις του κλάδου, αναγκάστηκε να σταματήσει την παραγωγή της εξαιτίας των επιπτώσεων του τσουνάμι που ακολούθησε τον πολύ δυνατό σεισμό.

Η πρωτιά της Volkswagen υπονομεύθηκε σοβαρά από τα απόνερα του σκανδάλου «Dieselgate» το φθινόπωρο του 2015.

Και αποφαίνεται ότι «το κακό τρίτωσε» με τη σύλληψη του Κάρλος Γκον, μόλις λίγους μήνες αφότου το γκρουπ των τριών εταιρειών (Renault-Nissan- Mitsubishi) «πάτησε κορυφή».

Ο γιγαντισμός ως μειονέκτημα

Είναι σύμπτωση, ασφαλώς όλα αυτά, γράφει. Oμως ας επισημανθεί και μία δομική αδυναμία του συστήματος: ο γιγαντισμός.

Εδώ η Repubblica μνημονεύει τον μακαρίτη Σέρτζο Μαρκιόνε, τον ιταλοκαναδό μπίζνεσμαν που ανέταξε τις Fiat και Chrysler, ο οποίος έλεγε ότι «η βιομηχανία αυτοκινήτων είναι… φούρνος». Επειδή «μπορεί πολύ εύκολα να μετατρέψει σε στάχτες τα επενδυτικά κεφάλαια». Ή, αντιθέτως, «να τα αναπαραγάγει ως κέρδη».

Στον χώρο των αυτοκινητοβιομηχανιών η γιγάντωση προέκυψε από την ανάγκη αναζήτησης κεφαλαίων και επενδύσεων. Πολλοί δεν πίστεψαν σε αυτή τη θεωρία, λέει, αλλά κατόπιν την εφήρμοσαν στην πράξη. Ενας από τους πιο συνεπείς θιασώτες της και εκτελεστές της ήταν ο Κάρλος Γκον.

Ο Γκον ξεκίνησε από μία εταιρεία με δημόσια ιδιοκτησία (από τη Renault) για να πραγματοποιήσει ένα σχέδιο ανταλλαγής μετοχών με τη Nissan, και, μέσω αυτής, να εντάξει στο γκρουπ τη Mitsubishi.

Σε κάθε περίπτωση, το γκρουπ δημιουργήθηκε από τη διαίσθηση του Γκον και προσώρας εξακολουθεί να φαίνεται πολύ εξαρτημένο από αυτόν. Στην πραγματικότητα, σε μια τέτοια «ένωση» υπάρχει πάντα ένα στάνταρ στοιχείο: το όραμα ενός επιχειρηματία ο οποίος επιτυγχάνει να ενοποιεί ό,τι οι υπόλοιποι δεν πιστεύουν πως είναι δυνατόν να ενοποιηθεί. Το πρόβλημα προκύπτει όταν αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει πλέον.

Η ιταλική εφημερίδα αναρωτιέται αν είναι δυνατόν, όπως ισχυρίστηκαν την περασμένη Δευτέρα τα κορυφαία στελέχη των Renault-Nissan, να συνεχιστεί η ανάπτυξη του γκρουπ σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Και απαντά η ίδια: πολλοί το αμφισβητούν.

Επειδή σημαντικότερη από τον θρόνο του prime number είναι η εδραίωση της εταιρικής ανάπτυξης, η σταθερότητα, κάτι που απαιτεί πολύν καιρό, καταλήγει η εφημερίδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News