Για την συμπόρευση Αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας και τις προϋποθέσεις της μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας σε διήμερο συνέδριο που οργάνωσε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) στο Βερολίνο.

Μετά από μια συνάντηση με τον σοσιαλδημοκράτη υπουργό Οικονομικών Ολαφ Σολτς, αλλά και την επικεφαλής του χειμαζόμενου τελευταία κόμματος, ο Πρωθυπουργός ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου. Εκεί αναφέρθηκε στο τι συνιστά αριστερή έξοδο από την κρίση, αλλά και στο καλοκαίρι του 2015.

Επιτυχία, λοιπόν κατά τον κ. Τσίπρα, «για μια αριστερή δύναμη δεν είναι απλά η έξοδος από τη κρίση, αλλά η έξοδος από τη κρίση με τη κοινωνία όρθια και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τους πιο αδύναμους, τους φτωχούς, τη μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους, τους νέους».

«Αλλο πράγμα η επιτυχία αν τη θωρείς από τα αριστερά και άλλο από τα δεξιά. Και αυτή η διάκριση είναι ουσιώδης και όχι απλά σημειολογική», παρατήρησε.

Αναφέρθηκε  κατόπιν στο μεγάλο δίλημμα του 2015 και πώς το ξεπέρασε, χωρίς να μιλήσει ονομαστικά γι αυτούς που παρουσίαζαν την έξοδο από το ευρώ σαν μια «εξόχως επαναστατική επιλογή».

«Όταν εγώ βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί ένας πρωθυπουργός, τον Ιούλιο του 2015, αυτό που με βοήθησε να πάρω δύσκολες αποφάσεις ήταν όταν με καθαρό μυαλό εκτίμησα τις συνέπειες που θα είχε η όποια πολιτική επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται», είπε.

Συνέχισε την περιγραφή του λέγοντας ότι «η σύγκριση ήταν τρομακτική. Διότι η Ελλάδα έφθασε στη χρεοκοπία εξαιτίας μιας συστηματικής κλοπής πλούτου και αγαθών από τους πολλούς προς όφελος μιας ελίτ που είχε καταφέρει να βγάλει το πλούτο της σε τράπεζες του εξωτερικού.

» Συνεπώς η επιλογή της εξόδου από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που σε κάποιους ακούγονταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στη πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, προς όφελος αυτής της ελίτ. Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Βιαιότερη από αυτή των μνημονίων της λιτότητας.

» Προτιμήσαμε λοιπόν ένα δύσκολο συμβιβασμό. Δεν χάσαμε όμως ποτέ το βασικό μας προσανατολισμό: να σκεφτόμαστε σε κάθε μας βήμα για ποιους παλεύουμε. Για ποιους δίνουμε μάχες. Για ποιους διαπραγματευόμαστε σκληρά σε ένα αντίξοο ευρωπαϊκό περιβάλλον από πλευράς πολιτικών συσχετισμών.

» Και σήμερα, αν αισθάνομαι ότι πετύχαμε και δικαιωθήκαμε για τις δύσκολες επιλογές μας, δεν είναι μόνο γιατί αποφύγαμε αυτή την ολική καταστροφή την οποία σας περιέγραψα, ούτε μόνο ότι πετύχαμε να εξυγιάνουμε τα δημόσια οικονομικά και αντί ελλειμμάτων να έχουμε πλεονάσματα και διαρκώς πάνω από το στόχο».

Αριστερά και σοσιαλδημοκρατία

Έπειτα από κάποια στατιστικά στοιχεία και ενέργειες της κυβέρνησης, που κατά τον κ. Τσίπρα δείχνουν την επιστροφή σε μια κανονικότητα, ο Πρωθυπουργός παρατήρησε ότι «ξεκάθαρος στόχος για μια αριστερή επιτυχία στην Ευρώπη είναι η αναδιανομή του πλούτου και η στήριξη των αδυνάτων, αλλά ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία είναι όταν αυτό το πετυχαίνεις χωρίς να θέτεις σε διακινδύνευση τα κεκτημένα αυτών που θέλεις να βοηθήσεις, χωρίς να θέτεις σε διακινδύνευση τα δημόσια οικονομικά».

Η απότομη στροφή της Σοσιαλδημοκρατίας που την οδήγησε μακριά από τις ιδρυτικές της αρχές αποδείχτηκε πλήρως καταστροφική και απογοητευτική, η Αριστερά δείχνει ότι χάνει τη βάση της, είπε ακόμη.

«Το κενό που δημιουργείται το καλύπτουν άλλες δυνάμεις του πολιτικού χάρτη, οι ακροδεξιοί, οι δημαγωγοί ακόμη και δυνάμεις απροκάλυπτα φασιστικές έχουν τα τελευταία χρόνια ενισχυθεί σημαντικά. Εχουμε χρέος να μην επιτρέψουμε αυτόν τον εφιάλτη. Είναι επικίνδυνο για την ίδια την Ευρώπη».

Οσο για το καθήκον της Αριστεράς, ο Πρωθυπουργός θεωρεί ότι οφείλει να μιλήσει ξανά στη γλώσσα των ανθρώπων που εκπροσωπεί. Όπως εξήγησε, πρέπει να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει όπου βρίσκεται στην κυβέρνηση πολιτικές που βελτιώνουν τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Οι Σοσιαλδημοκράτες και η Αριστερά πρέπει να συναντηθούν στη βάση ενός προοδευτικού σχεδίου για τον 21ο αιώνα στην Ευρώπη. Αυτή η στρατηγική «μπορεί να ανακόψει την επέλαση της Ακροδεξιάς, του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, που εφορμούν στη δική μας κοινωνική βάση».

Παραδέχτηκε ότι «χρειάζεται πολιτικό θάρρος για να κάνουμε αυτό το βήμα. Διότι πρωτίστως απαιτείται αυτοκριτική. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι η σοσιαλδημοκρατία και η Αριστερά μπορούν και πρέπει να συμπορευτούν στη βάση μιας προγραμματικής συνεργασίας προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας».

Αλλά έστρεψε τα πυρά του και στην ελληνική σοσιαλδημοκρατία (σσ. διάβαζε ΚΙΝΑΛ), την οποία χαρακτήρισε «παράδειγμα προς αποφυγή» καθώς «διεξάγει ένα σχεδόν μονομέτωπο αγώνα ενάντια στην Αριστερά, αρνούμενη να συναινέσει ακόμα και σε ιστορικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να είναι σημαία για τον προοδευτικό χώρο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News