Ροσάνα Ροσάντα: «Η Ιταλία σήμερα είναι αγνώριστη, είναι ασπόνδυλη»
Ροσάνα Ροσάντα: «Η Ιταλία σήμερα είναι αγνώριστη, είναι ασπόνδυλη»
Θέλει κουράγιο να δηλώνεις κομμουνιστής -πόσω μάλλον κομμουνίστρια- στη σημερινή Ιταλία (ή και γενικότερα στον κόσμο);
Μπορεί και να θέλει, αν δεν είσαι η Ροσάνα Ροσάντα – και υπό δύο προϋποθέσεις: ότι, πρώτον, εσύ εννοείς όσα λες και, δεύτερον, ότι όσοι σε ακούν είναι σε θέση να κατανοήσουν τι λες, για ποιο πράγμα μιλάς ακόμη.
Από την υπέργηρη πλέον (είναι 94 ετών) παρτιζάνα της Αντίστασης, μέλος, βουλευτίνα και διαγραμμένη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, σφοδρή επικρίτρια της Σοβιετικής Ενωσης, εκ των ιδρυτών του κόμματος il manifesto και του ομώνυμου εντύπου, δημοσιογράφο και συγγραφέα, η ιταλική εφημερίδα La Repubblica πήρε μία συνέντευξη από την οποία δεν λείπουν το θάρρος και η ειλικρίνεια.
Η Ροσάντα -«η κοπέλα του περασμένου αιώνα», όπως τιτλοφορείται η αυτοβιογραφία της- εξομολογείται: «Τον Ιούλιο αποφάσισα να επιστρέψω στην Ιταλία. Είχα ανάγκη να καταλάβω, γιατί από το Παρίσι, όπου έζησα 12 χρόνια, παρακολούθησα τον Σαλβίνι στην τηλεόραση και ντράπηκα για αυτό που είδα».
Ο Σαλβίνι και ό,τι αντιπροσωπεύει είναι, φυσικά, στο στόχαστρό της.
«Υπάρχει, γιατί η Αριστερά διέψευσε τις ελπίδες. Είναι, επίσης, δικό μου λάθος, δικό μας λάθος».
Το τοπίο είναι ερημικό όχι μόνο στο πολιτικό επίπεδο πια, αλλά και στην προσωπική ζωή.
«Δεν είχα κανέναν στη Γαλλία, αλλά και εδώ, στη Ρώμη, οι σύντροφοι μιας ολόκληρης ζωής έχουν φύγει…»
Χυδαιότητα – τουλάχιστον
Εντονη εντύπωση προκαλεί στον αναγνώστη της συνέντευξης η απάντηση της Ροσάντα σε μία ερώτηση που αφορά την «απλούστευση» του πολιτικού διαλόγου στην εποχή μας: «Είμαι εντυπωσιασμένη από τη χυδαιότητα» λέει αυθόρμητα. «Τις προάλλες είδα στην τηλεόραση ένα πρόγραμμα όπου όλοι έλεγαν συνεχώς ‘δεν δίνω δεκάρα’» (σ.σ.: πρόκειται για αγοραία έκφραση που περιλαμβάνει και το ανδρικό μόριο).«Αν μιλούσα έτσι, ο πατέρας μου θα με χαστούκιζε – τουλάχιστον».
Η Ροσάντα κοιτάζει ξανά την πατρίδα της «από μέσα» και βλέπει ξεχαρβάλωμα. Η Ιταλία είναι αγνώριστη, είναι ασπόνδυλη, λέει. Πιστεύει ότι όσοι ψηφίζουν Αριστερά «έχουν καταγεγραμμένη στο DNA τους την υπεράσπιση των αδυνάτων», αναγνωρίζει όμως ότι ο πολύς κόσμος απογοητεύτηκε: «Αυτή η απογοήτευση οδήγησε στην υπερψήφιση των Πεντάστερων».
Τη φοβίζουν όσα βλέπει γύρω της; Ονοματίζει τα χειρότερα.
«Ο Σαλβίνι ξέρει τι θέλει, ο εκφοβισμός είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής του, θεωρεί τους μετανάστες δυνητικούς εγκληματίες».
Και δηλώνει ότι από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζο Ματαρέλα περίμενε περισσότερα.
Και ο Ντι Μάιο;
«Ο Σαλβίνι και ο Ντι Μάιο είναι και οι δύο λαϊκιστές, με έναν διαφορετικό τρόπο όμως. Την κυβέρνηση την εκφράζουν οι ιδέες της Λέγκας, τους Πεντάστερους δεν τους παίρνω στα σοβαρά» λέει.
Στην Ευρώπη υπάρχει άραγε δρόμος μεταξύ του λαϊκισμού και της λιτότητας;
Η Ροσάντα δεν φοβάται μήπως την κατηγορήσουν ότι τρέφει αυταπάτες: «Σε εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, λέω ‘κοιτάξτε τον Σάντσεθ και τους Podemos στην Ισπανία, ας κάνουμε τα ίδια’». Και κρίνει τις ευρωεκλογές σαν «μια ψηφοφορία για την Ευρώπη, για την αντιμετώπιση των φασιστικών κινδύνων που βλέπω γύρω μου».
Σε κάτι, πάντως, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις μαζί της: «Ο φασισμός, αυτό το θυμάμαι καλά» λέει, «με τρομάζει».
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Θα έρθουν τα Γλυπτά, αλλά η μιζέρια θα γκρινιάζει επειδή δεν θα έχουμε την ιδιοκτησία
4 Δεκεμβρίου 2024, 07:01
