Η ανακοίνωση αυτή του Νίκου Φίλη, με ημερομηνία 5 Οκτωβρίου 2018, ίσως να είναι η πλέον κομβική της περιόδου διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ: «Πίστευα ότι η σύγχρονη Αριστερά θα είχε απαλλαγεί από τις ολέθριες αντιλήψεις του παρελθόντος και δεν θα εκλάμβανε την κριτική συντρόφων ως δήθεν προσχώρηση στις γραμμές του αντιπάλου. Κρίμα για τον Νίκο Παππά που επέτρεψε στον εαυτό του να υποπέσει σε ένα τέτοιο ολίσθημα.

» Τα γεγονότα και τα προβλήματα στην ΕΡΤ είναι ξεροκέφαλα, ενώ ο αντίπαλος καραδοκεί για να ξαναρίξει ‘μαύρο’. Ο στρουθοκαμηλισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Χρειάζεται διάλογος και αποφάσεις για την υπεράσπιση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης».

Στις φράσεις αυτές συμπυκνώνεται αυτοκριτική για το παρελθόν, κριτική για το παρόν και σαφείς προειδοποιήσεις για ό,τι επακολουθήσει.

Αφορμή για αυτές τις κουβέντες ήταν η δυσανεξία του Νίκου Παππά στην κριτική. Κριτική που άσκησε ο Φίλης για το χάλι της ΕΡΤ, για την οποία ο Παππάς και οι παρατρεχάμενοί του είναι προφανώς υπερήφανοι.

Ομως ο Παππάς το παρατράβηξε. Εφτασε μέσα στα νεύρα και την προπέτειά του να ταυτίσει τον Φίλη με τον Μητσοτάκη, τον οποίο οι σύντροφοι, μην λησμονούμε, θεωρούν ακροδεξιό.

«Κρίμα» και «ολίσθημα»… Πέραν του επιτιμητικού ύφους, το περιεχόμενο των λέξεων είναι βαρύ. Υπονοείται ότι ο Παππάς έχει πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή, αλλά και ότι πλησιάζει η ώρα του λογαρισμού.

Μπορεί το παρεάκι του Πρωθυπουργού, στο οποίο έχει επανέλθει χαριέστατος ο Νίκος Παππάς να οχυρώνεται με λουδοβίκεια έπαρση στο Μέγαρο Μαξίμου, όμως κάπου εδω θα πρεπει να καταλάβουν ότι πλησιάζει η στιγμή που θα βγουν έξω. Και εκεί θα τους περιμένουν διάφοροι.

Ως αριστεροί που λένε ότι είναι, θα πρέπει να ξέρουν ότι με τις αγριότερες διαθέσεις θα τους αναμένουν οι «σύντροφοι», τους οποίους σήμερα εμφανίζονται να περιφρονούν.

Η ΕΡΤ έχει μεν τα χάλια της, αλλά ο Φίλης την χρησμοποιεί απλώς ως αφορμή. Η κριτική του έχει βάση και αντικείμενο, αλλά έχει και βάθος.

Αυτά όφειλε να τα έχει αντιληφθεί ο Παππάς. Όμως η έπαρση και η απόσταση από την πραγματικότητα δεν τον αφήνουν.

Και έτσι, κατά το κοινώς λεγόμενο, την πάτησε.

Καλό θα είναι να ετοιμάζεται για δύσκολες ημέρες, αν και φαντάζει απίθανο να το αντιλαμβάνεται έτσι. Το σύνδρομο της Μαρίας Αντουανέτας έχει προστεθεί στα χαρίσματα της σύγχρονης Αριστεράς. Και ο Φίλης το ξέρει πολύ καλά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News