Σιγά το τρόπαιο! Το ευρωπαϊκό Super Cup, στο οποίο κάθε χρόνο αναμετρώνται η Πρωταθλήτρια Ευρώπης με την κάτοχο του Europa League της περασμένης σεζόν, δεν θα έλειπε σε κανέναν, εάν δεν υπήρχε. Η UEFA το περιφέρει εδώ και ‘κει στην ποδοσφαιρική επαρχία, εξυπηρετώντας καθαρά εμπορικούς σκοπούς. Πέρυσι το φιλοξένησαν τα Σκόπια. Το 2016, το Τροντχάιμ. Το 2015, η Τιφλίδα. Το 2014, το Κάρντιφ. Το 2013, η Πράγα… Ο χθεσινός τελικός έγινε στο Ταλίν.

Οι παίκτες το αντιμετωπίζουν σαν αγγαρεία, ιδίως σε χρονιές Παγκοσμίου Κυπέλλου (όπως η εφετινή) και Euro. Δεν παύει, όμως, να αποτελεί το πρώτο διεθνές τρόπαιο της σεζόν. Κανείς δεν το «χαρίζει» στον αντίπαλο. Πολύ περισσότερο, όταν αυτός είναι ο μισητός συμπολίτης. Η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε ό,τι μπορούσε για να το κατακτήσει απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης. «Γύρισε» το 0-1 σε 2-1, εξακολούθησε να παλεύει και μετά την ισοφάριση, όμως, όταν ο Μπέιλ και ο Μπενζεμά κουράστηκαν και ο Κασεμίρο βγήκε από το ματς, η πλάστιγγα έγειρε οριστικά υπέρ της Ατλέτικο. Στην παράταση πέτυχε ακόμη δύο γκολ (4-2). Για τη Ρεάλ, αυτός ήταν ο πρώτος χαμένος τελικός σε αυτόν τον αιώνα. Μετά την ήττα της από την Μπόκα Τζούνιορς στο Διηπειρωτικό Κύπελλο (28 Νοεμβρίου 2000) είχε αναδειχθεί νικήτρια και στους 13 τελικούς που είχε παίξει μέχρι χθες. Ηταν και ένα «καμπανάκι», σύμφωνα με τον (σημερινό) ισπανικό Τύπο: ότι η ζωή της μετά τον Κριστιάνο Ρονάλντο δεν θα είναι εύκολη.

Επειτα από εννέα ολόκληρα χρόνια στη Μαδρίτη ο «CR7» αποφάσισε τον περασμένο μήνα να εγκαταλείψει τη «Βασίλισσα», αναζητώντας στο Τορίνο (Γιουβέντους) μια νέα πρόκληση στην καριέρα του. Ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, δεν έκανε κάποια θεαματική προσπάθεια να τον μεταπείσει. Αντιθέτως, έκανε στους Ιταλούς… 90% έκπτωση, κατεβάζοντας τη ρήτρα εξαγοράς του πορτογάλου σούπερ-σταρ, που ήταν ένα δισεκατομμύριο ευρώ, στα 100 εκατομμύρια. Το μόνο που τον ενδιέφερε, ήταν να εξασφαλίσει μια δημόσια δήλωση του Ρονάλντο πως ήταν δική του επιθυμία να φύγει από τη Ρεάλ. Για να μην περάσει στην ιστορία του συλλόγου ως ο άνθρωπος που έδιωξε τον πιο σημαντικό παίκτη που φόρεσε τη λευκή φανέλα μετά τον Αλφρέδο ντι Στέφανο.

Από επιχειρηματική σκοπιά μπορεί να είχε δίκιο. Ο Κριστιάνο ζητούσε πάρα πολλά. Είναι αυτός που είναι, όμως «περπατάει» στα 34. Αργά ή γρήγορα, ο χρόνος θα τον νικήσει. Επιπλέον, όλοι στη Ρεάλ γνωρίζουν ότι ο πρόεδρος ουδέποτε τον συμπάθησε ιδιαιτέρως, επειδή δεν ήταν δική του μεταγραφή αλλά του Ραμόν Καλντερόν. Ο Ρονάλντο είχε συμφωνήσει με τον ισπανικό σύλλογο ένα χρόνο προτού αφιχθεί στη Μαδρίτη (2009) και μήνες πριν αναλάβει ο Πέρεθ. Ο οποίος, τότε, είχε αγοράσει δύο άλλους «galácticos», τον Κακά και τον Μπενζεμά.

Κάτι ανάλογο περίμεναν, οι οπαδοί της Ρεάλ, να συμβεί αυτό το καλοκαίρι. Ο πρόεδρος δεν θα μπορούσε να φέρει στο Τσαμαρτίν (το προπονητικό κέντρο των «μερένγκες») τον Μέσι -και άλλος σαν αυτόν και τον Ρονάλντο δεν υπάρχει-, όμως ήλπιζαν σε κάποιες ηχηρές μετεγγραφές. Το ίδιο και ο υπόλοιπος κόσμος. Και ποιανού το όνομα δεν ακούστηκε, κατά καιρούς, ως στόχος της «Βασίλισσας»: του Αζάρ, του Εμπαπέ, του Νεϊμάρ, του Σαλάχ, του Λεβαντόφσκι… Ο ίδιος ο Πέρεθ, στις 18 Ιουλίου είχε υποσχεθεί σημαντική ενίσχυση της ομάδας. Αλλά, μέχρι σήμερα, μόνον η απόκτηση του 26χρονου βέλγου τερματοφύλακα Τιμπό Κουρτουά (από την Τσέλσι, έναντι 35 εκατ. ευρώ) έχει εντυπωσιάσει. Τα 105 εκατομμύρια που έφερε στο ταμείο ο Κριστιάνο, συν τα 63 εκατομμύρια που εξοικονομήθηκαν από τα υπόλοιπα τρία χρόνια του συμβολαίου του, δαπανήθηκαν σε άγνωστους, εν πολλοίς, παίκτες.

Ο Τόνι Κρόος, ο μέσος της Ρεάλ με την τετράγωνη γερμανική λογική, είχε αναρωτηθεί (δημοσίως) ήδη από τη μέρα που έφυγε ο Ρονάλντο: «Πού θα βρούμε τώρα τα 50 γκολ που έβαζε σε κάθε σεζόν; Θα είναι πολύ δύσκολο…». Ο Πέρεθ δείχνει να πιστεύει ότι θα του τα δώσει ο Γκάρεθ Μπέιλ. Μα, είναι δυνατόν; Ο Ουαλός, η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της «Βασίλισσας», κατέφθασε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» το καλοκαίρι του 2013, όμως σε αυτά τα πέντε χρόνια δεν κατάφερε ποτέ να γίνει σημείο αναφοράς για τη Ρεάλ. Πώς θα το κάνει τώρα;

Για την αξία του, κανείς δεν αμφιβάλλει. Την απέδειξε και προσφάτως, δυο τρεις φορές. Με το υπέροχο γκολ που σημείωσε στον τελικό του Champions League τον περασμένο Μάιο. Με άλλο ένα, καταπληκτικό, στο φιλικό κόντρα στη Γιουβέντους. Με τα «μαγικά» που έκανε στο ματς με τη Ρόμα. Το ζητούμενο, όμως, είναι η διάρκεια. Aπό το 2013 μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 20 σοβαροί τραυματισμοί τον κράτησαν μακριά από τους μισούς -και βάλε- αγώνες της ομάδας του. Πώς περιμένει, λοιπόν, η Ρεάλ ότι θα στηριχθεί στα «γυάλινα» πόδια του;

Οση αδυναμία κι αν του έχει ο πρόεδρος, υπάρχει ακόμη μια πραγματικότητα που δεν δικαιολογεί τα σχέδιά του: ο Μπέιλ δεν είναι ηγέτης. Δεν κατάφερε, καν, να προσαρμοστεί πλήρως στην ομάδα. Το καλοκαίρι του 2017 ο ατζέντης του είχε μιλήσει δημοσίως για τη… μοναξιά του πελάτη του, λέγοντας (περίπου) ότι οι συμπαίκτες του δεν τον παίζουν. Εφταιγε, άραγε, μόνον η παρουσία του Ρονάλντο;

Είναι παράξενο που ο Πέρεθ, λάτρης των ηχηρών μεταγραφών, δεν είχε έτοιμες λύσεις για την (πολύ πιθανή) περίπτωση που ο Κριστιάνο θα αποχωρούσε. Το πρόβλημα ήταν γνωστό από τον Μάιο του 2017. Ο Πορτογάλος απαιτούσε από τον πρόεδρο διπλασιασμό των αποδοχών του, κι εκείνος… κρυβόταν. Επρεπε να το περιμένει. Παράξενο είναι, επίσης, που ο διάδοχος του Ζινεντίν Ζιντάν, Τζουλέν Λοπετέγι, παραμένει ατάραχος μπροστά στη μεταγραφική νιρβάνα της ομάδας του. Μετά τον χθεσινό τελικό τόνισε πως η απώλεια του ευρωπαϊκού Super Cup δεν πρόκειται να μεταβάλει το σχέδιο ενίσχυσης της Ρεάλ.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News