«Τι ώρα θα φτάσετε; Για να βάλω τα ψάρια στη φωτιά». Η ερώτηση κλασική. Τη θυμάμαι από παιδί, να ρωτάει μάνα, πατέρας, και λοιποί συγγενείς.  Αυτή τη φορά είναι η σειρά αγαπημένης φίλης να ρωτήσει, μας περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά στο Δερβένι, που ξεκαλοκαιριάζει με τον άντρα της στο πατρικό του.

Ξεκινάμε τόσο αργά από την Αθήνα που δεν τίθεται θέμα για φαγητό στις 3 η ώρα το πρωί. Θαυμάζω το σπίτι, ένα τεράστιο αρχοντικό, με ωραία μικρά μπαλκόνια που βλέπουν στην πλατεία και τεράστια πορτοπαράθυρα, γαλάζια όπως η θάλασσα στα δέκα μέτρα όταν είναι ήρεμη. Λέμε δυο λόγια και πάμε για ύπνο.

Με τον καφέ στο χέρι κατεβαίνουμε για μια βουτιά. Η θάλασσα είναι αγριεμένη όπως και η ψυχή μας αυτό το καλοκαίρι, αλλά ακόμη κι έτσι παρηγορητική. Στο τραπέζι της κουζίνας μάς περιμένουν τα ψάρια που μόλις βγήκαν από το φούρνο. Μου φάνηκαν τα πιο νόστιμα που έχω φάει ποτέ, λιγδοπούλες και σαρδέλες στο ταψί μαζί με πορτοκαλί και κόκκινες πιπεριές.

Τι είναι οι λιγδοπούλες; Μικρές τσιπούρες, αν δεν τις έχετε ακουστά.

«Πώς τα έκανες;», ρωτάω την Κική. Απλά, πολύ απλά.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News