Η συνήθεια της ηλιοθεραπείας ή του μπάνιου με γυμνό στήθος, που γεννήθηκε στη Γαλλία κατά την δεκαετία του 1960, συνδέθηκε όσο λίγα πράγματα με την περιλάλητη σεξουαλική απελευθέρωση. Ομως, σύμφωνα με γάλλους κοινωνιολόγους αυτή η τόσο… χαλαρωτική πρακτική τείνει να χαθεί πλέον στη Γαλλία.

Επί πολλές δεκαετίες η Γαλλία υπερηφανευόταν πως ήταν η παγκόσμια κοιτίδα των τόπλες γυναικών στις παραλίες.

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, μια νεότερη γενιά γυναικών αποφασίζει να μην καταφύγει στην συνήθεια του τόπλες μπάνιου, επικαλούμενη νέες… φεμινιστικές προτεραιότητες ή τον φόβο για καρκίνο του δέρματος.

Τα γαλλικά ΜΜΕ επιμένουν ότι οι πενηντάρες -αυτές, δηλαδή, που τέθηκαν μπροστάρισσες στους αγώνες της σεξουαλικής απελευθέρωσης των γυναικών- τείνουν να αποχωρίζονται ευκολότερα το στηθόδεσμό τους, ενώ οι σύγχρονες Γαλλίδες, ηλικίας 18 έως 30 ετών, απορρίπτουν το τόπλες.

Σε σχετική έρευνα που έγινε προ τριετίας στη Γαλλία, μόλις το 2% των Γαλλίδων κάτω των 35 ετών παραδέχθηκαν πως θα έκαναν μπάνιο ή έστω ηλιοθεραπεία τόπλες.

«Οι άνθρωποι είναι πολύ πιο πουριτανοί σήμερα», λέει στον βρετανικό Guardian η 63χρονη Γαλλίδα Μιριέλ Τραζιέ.

 

Αρκετοί γάλλοι κοινωνιολόγοι θεωρούν πως οι Γαλλίδες σταμάτησαν να κάνουν μπάνιο τόπλες επειδή «δεν έχει το ίδιο… σοκαριστικό αποτέλεσμα, όσο πριν μισόν αιώνα, ενώ πλέον διατρανώνουν αλλιώς τον φεμινισμό τους».

Από τις πρώτες γραμμές του βιβλίου του «Σώματα γυναικών, βλέμματα ανδρών: Κοινωνιολογία του τόπλες» (1995), ο γάλλος κοινωνιολόγος Ζαν-Κλοντ Κοφμάν προειδοποιεί τους αναγνώστες του ότι «πολύ φοβάμαι πως δεν θα ξαναδούμε γυμνό στήθος στην παραλία», το γνωστό κι ως τόπλες.

«Υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε όλοι μας, όσο τα πράγματα γύρω μας γίνονται ολοένα και πιο έξυπνα: κι αυτό είναι πως κινδυνεύουμε να χάσουμε για πάντα αυτή την αφελή ηρεμία που είχαμε συνηθίσει», γράφει ο γάλλος κοινωνιολόγος στην εισαγωγή του βιβλίου του.

Ο Κοφμάν πλέον υποστηρίζει, πως σε σχέση με την δεκαετία του 1960 και 1970 «η παραλία δεν είναι πλέον ένας χώρος ελευθερίας, όπου ο κάθε οργανισμός κάνει ό,τι θέλει. Κάθε χειρονομία, ακόμα και η μικρότερη, έχει συνέπειες. Κι αν ο κοινωνικός έλεγχος είναι τόσο ισχυρός, αυτό συμβαίνει γιατί η παραλία αποτελεί μια από τις πιο τέλειες εκφάνσεις του δημόσιου χώρου και βίου».

Ενας ακόμη λόγος είναι πως οι νέες Γαλλίδες θεωρούν πως το νέο «μέσο» φεμινιστικής απελευθέρωσης δεν είναι πλέον η γύμνια του γυναίκειου σώματος, αλλά πράγματα όπως η ισότητα στους μισθούς και στον εργασιακό χώρο.

«Οι νεαρές Γαλλίδες σήμερα είναι βαθιά κομφορμίστριες. Καθώς κατάφεραν και πέτυχαν την σεξουαλική τους απελευθέρωση νωρίς, έγιναν τεμπέλες και την θεωρούν πλέον δεδομένη», καταλήγει με νόημα ο Κοφμάν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News