Αν και βρισκόμουν ήδη στην Πορτογαλία για διακοπές, τα πρώτα νέα για τον καύσωνα που επρόκειτο να πλήξει την Ιβηρική Χερσόνησο ήρθαν από την Ελλάδα. Η μητέρα μου, συγγενείς και φίλοι άρχισαν να με βομβαρδίζουν με μηνύματα ή να με καλούν στο τηλέφωνο (τώρα που η περιαγωγή δεν χρεώνεται επιπλέον) ρωτώντας εναγωνίως «πώς είστε;», δίνοντας συμβουλές – «μην περπατάτε πολύ έξω», «να πίνετε υγρά και να φοράτε καπέλο» κ.λπ. – ακόμα και… επιπλήττοντας με: «μα στην Πορτογαλία βρήκες κι εσύ να πας καλοκαιριάτικα;».

Οι γνωστές ελληνικές υπερβολές σκέφτηκα, επειδή όμως και εγώ ανησύχησα όταν μου είπαν πως ακούστηκε κάτι για 48 και για 50 βαθμούς, αναζήτησα ενημέρωση στην τηλεόραση. Οπου το θέμα του καύσωνα ήταν πρώτη είδηση, με τους δημοσιογράφους να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιών. Φυσικό ήταν, δεδομένου ότι η κατακαμμένη Πορτογαλία, όπως διαπίστωσα και κατά την περιήγησή μου στα πέριξ της Λισαβόνας και στον νότο της χώρας, έχει τα τελευταία χρόνια θρηνήσει και πολλούς νεκρούς από τη φωτιά. Αυτή τη φορά αισθανόσουν πως έπαιρνε τα μέτρα της.

Το διαπίστωσα και όταν ένα πρωί που ο υδράργυρος έδειχνε 41 βαθμούς, ήρθε στο κινητό μου ένα μήνυμα στην αγγλική γλώσσα, το οποίο προειδοποιούσε για αυξημένο κίνδυνο φωτιάς σε διάφορες περιοχές της χώρας. Μέσα σε μισή ώρα το ίδιο μήνυμα είχαν λάβει όλοι οι φίλοι που ταξιδεύουμε μαζί και που ορισμένοι είχαν διαφορετικό πάροχο από τον δικό μου. Αρχικά απορήσαμε. Πού βρήκαν τα κινητά μας; Μετά καταλάβαμε πως η ειδοποίηση είχε σταλεί από τις εταιρείες τηλεφωνίας σε όλους του πελάτες τους αλλά καθώς και στους τουρίστες που τις χρησιμοποιούσαν δια της περιαγωγής και που βρέθηκαν στην Πορτογαλία τις ημέρες του καύσωνα.

Το μυαλό μου πήγε εκεί που θα πήγαινε το μυαλό καθενός από εμάς. Στα μηνύματα που δεν εστάλησαν, στις σειρήνες και στις καμπάνες που δεν χτύπησαν στο Μάτι. Δεν μπορώ να γνωρίζω πόσο πιο έτοιμο για να αντιμετωπίσει μια μεγάλη φωτιά είναι το πορτογαλικό κράτος από το (επιβεβαιωμένα ανέτοιμο) ελληνικό κράτος. Αυτό όμως το τυποποιημένο μήνυμα, με έκανε να αισθανθώ πως κάποιος ενδιαφέρεται, ακόμα και για εμένα που είμαι ένας περαστικός. Με έκανε να νιώσω με έναν τρόπο πιο ασφαλής. Και αυτό, η αίσθηση της ασφάλειας, είναι εξαιρετικά σημαντικό όταν είσαι ξένος σε μια άλλη χώρα. Οπως είναι σημαντικό και για να μην αισθάνεσαι ξένος και αναλώσιμος στη χώρα σου.

(Παρεμπιπτόντως, μέχρι σήμερα, 4 Αυγούστου, η ζέστη είναι πράγματι πολλή, ομολογώ όμως πως τα πράγματα δεν είναι τόσο δραματικά όσο τα προέβλεπαν από την Αθήνα. Και κάτι φωτιές άναψαν, όχι όμως μεγάλες ως τώρα. Ας είναι όλες κι όλες αυτές!).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News