Το ζευγάρι (γύρω στα 35) κάθισε κοιτάζοντας με δέος το Ηρώδειο. Υψωσαν τα κινητά, αγκαλιάστηκαν και για περίπου πέντε λεπτά έγινε η γνωστή διαδικασία των σέλφι. Λογικό, been there done that. Oι πρώτες τόσο γνώριμες νότες της Κάρμεν πλημμυρίζουν το θέατρο που ζει την υγρή βραδιά ενός απόλυτου sold out. Η κυρία μπροστά μου βγάζει από την τσάντα τελετουργικά δύο κολονάτα ποτήρια –πλαστικά- και ένα μικρό μπουκάλι με γνωστό αφρώδη οίνο όσο ο συνοδός της τραβάει άνετα φωτογραφίες από την παράσταση που είναι σε εξέλιξη. Δεν είναι ο μόνος. Μπροστά μας, αριστερά, δεξιά, κύματα θεατών παρά τις προειδοποιήσεις κατά την είσοδο στο θέατρο, υψώνουν τα κινητά τηλέφωνα για να φωτογραφίσουν την επί σκηνής δράση και να κάνουν βιντεάκια με την ερμηνεία της ακαταμάχητης Ανίτα Ρατσβελσβίλι.

«Πλοπ». Ενα κούφιο πλοπ ακούγεται και ο κύριος αφού έχει κατεβάσει το κινητό ανοίγει το μπουκάλι, σερβίρει στα ποτήρια. Το ζεύγος τα υψώνει και απολαμβάνει, η κυρία γέρνει το κεφάλι στον ώμο του, μυρωδιά αλκοόλ φτάνει ως τις πίσω κερκίδες. Ενα από τα πολλά στιγμιότυπα αδυναμίας σύνδεσης του κοινού με τη σκηνική δράση. Αγνοιας στοιχειωδών τρόπων συμμετοχής σε μια δράση όπως η παρακολούθηση μιας παράστασης. Ή απλά αδιαφορίας. Αλλά και επιβεβαίωσης του νέου κλισέ ότι η παρακολούθηση μιας όπερας στο Ηρώδειο ανήκει στην κατηγορία «εμπειρία lifestyle που αξίζει να ζήσεις και να διαδώσεις».

Ηταν αμέτρητες αυτές οι συμπεριφορές στην τελευταία παράσταση της Κάρμεν που παρουσίασε η Λυρική στο Ηρώδειο, φέρνοντας στην Ελλάδα μια σταρ που σε έκανε να ανατριχιάζεις χωρίς προηγούμενο με τη φωνή της και τη σαρωτική σκηνική παρουσία της. Η ιδανική Κάρμεν της σύγχρονης εποχής σύμφωνα με κορυφαία διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ανατρίχιαζες αν κατόρθωνες να συγκεντρωθείς σε αυτήν, κόντρα στα σμήνη φωτεινών οθονών που τραβούσαν την προσοχή σου. Μια κυρία κατά λάθος πάτησε μάλιστα το βιντεάκι που μόλις είχε τραβήξει, με αποτέλεσμα για κάποια δευτερόλεπτα να ακούμε και τους τραγουδιστές στη σκηνή και τον ήχο του βίντεο. Οταν την πλησίασε η ταξιθέτρια είπε «ε, τι να κάνω, δεν μπορώ να το κλείσω, κόλλησε».

Κορυφαία η περίπτωση μιας άλλης γυναίκας που κάθε τρία λεπτά σήκωνε το κινητό της και κάτι σχημάτιζε με το δάχτυλο στην οθόνη. Κάποιος μου είπε ότι προφανώς συμμετείχε σε ένα από αυτά τα παιχνίδια που αν δεν κάνεις κάποιες κινήσεις χάνεις ζωές. Η Κάρμεν φαντάζομαι θα είχε κατανόηση μπροστά στο μέγεθος μιας τέτοιας απώλειας… Φεύγοντας, μετά την επί τουλάχιστον πέντε λεπτά αποθέωση της Ανίτα Ρατσβελισβίλι, με μια ευεξία οπερατική εμπειρία που βιώσαμε, καθώς άδειαζε το θέατρο, είδα να αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μου ένα απέραντο σκουπιδαριό. Αδεια μπουκάλια νερού, εκατοντάδες διαφημιστικά φυλλάδια (από αυτό που μοιράζονταν έξω από το Ηρώδειο και που χρησίμευσαν ως αυτοσχέδιες βεντάλιες) παρατημένα στα διαζώματα.

Θλίψη, το συναίσθημα μετά τον εκνευρισμό για όλους όσοι επιμένουν να βάζουν τον εαυτό τους πάνω από την τέχνη, να επιμένουν να διαρρηγνύουν ηδονικά τη συμμετοχική διαδικασία θέασης. Κανένας σεβασμός. Η κατάργηση των αρετών και υποχρεώσεων της συλλογικότητας. Ζήτω το κοινό του Yolo.

ΥΓ.: Το ζευγάρι με τον αφρώδη οίνο έφυγε φυσικά στο διάλειμμα. Αφού προηγουμένως στα χειροκροτήματα ο κύριος έβγαζε μικρές ελεγχόμενες κραυγές που παραπέμπουν σε λύκο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News