Ενδεχομένως ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποδώσει το Brexit σε λειτουργικές παθογένειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ασυμβατότητα οικονομικών συμφερόντων ανάμεσα στο Λονδίνο και στις Βρυξέλλες.

Ωστόσο, όλοι εμείς που το ζήσαμε και παρακολουθούμε τώρα τη νέα κρίση στη βρετανική πολιτική ζωή, φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει η κοντή ματιά μας: στη βλακεία του Κάμερον που προκήρυξε το δημοψήφισμα και στο λεωφορείο που πληροφορούσε τους Λονδρέζους ότι με τα λεφτά που δίνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση μπορούν να ανορθώσουν το εθνικό τους φετίχ, το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Αν δεν έχετε πληροφορηθεί τα νέα, στο Λονδίνο δεν περιμένουν μόνο το Παγκόσμιο Κύπελλο στα χέρια του Χάρι Κέιν, αγωνιούν και για το αν θα σταθεί η κυβέρνηση Μέι, μετά τις παραιτήσεις υπουργών που διαφωνούν με τους χειρισμούς στις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Η σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου πρόκειται να υποσταλεί στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο στις 29 Μαρτίου 2019. Ωστόσο ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί το πλαίσιο. Η Μέι επιθυμεί «μαλακό» Brexit που θα διατηρεί διευρυμένους διαύλους μεταξύ των αγορών. Οι δύο υπουργοί που είχαν την ευθύνη των διαπραγματεύσεων, οι Ντέιβιντ Ντέιβις και Στιβ Μπέικερ, διαφώνησαν με αυτή την προσέγγιση και παραιτήθηκαν. Τους ακολούθησε ο υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, εκ των πρωτεργατών, ίσως και το πρόσωπο του Brexit. Δεν αποκλείεται, αν τεθεί θέμα ηγεσίας, ο Τζόνσον να διεκδικήσει τη θέση της Μέι. Ω, ναι! Θα έκανε υπέροχο δίδυμο με τον Τραμπ.

Θα θυμάστε ότι την επομένη του δημοψηφίσματος που αποφάσισε το Brexit, η πρώτη Google αναζήτηση από τη Βρετανία ήταν για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, άνθρωποι, εξέφρασαν άποψη επί ενός θέματος για το οποίο διατηρούσαν μία αχνή εικόνα. Εδώ κάποιοι ανόητοι έγραψαν ότι οι Βρετανοί ψήφισαν κατά της λιτότητας του Σόιμπλε. Καμία σχέση. Οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του Brexit φοβήθηκαν ότι αν παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα υποδεχθούν κύματα μεταναστών για τους οποίους θα πληρώνουν όλο και περισσότερα χρήματα. Κυρίως, όμως, τσίμπησαν στο δόλωμα του λεωφορείου που τους έλεγε ότι, από το να στέλνουν 350 εκατ. λίρες την εβδομάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καλύτερα να χρηματοδοτήσουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Όταν ξημέρωσε η μέρα μετά το δημοψήφισμα ο ίδιος ο Μπόρις Τζόνσον έλεγε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Όμως ήταν αργά.

Ας πει ό,τι θέλει ο ιστορικός του μέλλοντος. Το Brexit είναι μία τεράστια αψίδα αφιερωμένη στη βλακεία και στον λαϊκισμό. Ο Κάμερον πήγε και έκανε δημοψήφισμα για να κλείσει στόματα και να σταματήσει η συζήτηση. Και οι άλλοι τζόγαραν με τον τυχοδιωκτισμό τους πάνω στο μέλλον της χώρας τους και στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μιλάμε για συγκυρία. Μιλάμε για συγκεκριμένα πρόσωπα που μπορείς να τα δείξεις ένα προς ένα.

Το Brexit επίσης μας θυμίζει ότι συχνά οι λαοί αποφασίζουν βλακείες, διαπράττουν τεράστια και ανεπανόρθωτα ιστορικά λάθη. Ο λαϊκισμός δε, πάντα θα υπερτερεί της λογικής. Το μάθημα, φυσικά, έχει πολύτιμη ιστορική χρησιμότητα, ειδικά για τους Βρετανούς που θα θυμηθούν ότι οι επιλογές έχουν και συνέπειες. Δεν είχαν δα και την τύχη να διαθέτουν έναν Τσίπρα για να πάρει το αποτέλεσμα και να τους κάνει πιο ευρωπαϊστές και από τον Γιούνκερ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News