Ετσι λοιπόν, με απουσίες (όπως συνηθίζεται όταν το θέμα είναι επικίνδυνο) και με σφοδρές, εκφρασμένες διαφωνίες, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο που επιτρέπει την αναδοχή και στα ομόφυλα ζευγάρια. Και με τη βουλευτή της ΝΔ Κατερίνα Μάρκου εισηγητή του «όχι» εκ μέρους του κόμματός της, να ψηφίζει «ναι»! Η στάση της επιβεβαιώνει την (κρυμμένη πίσω και από το «δεν είναι έτοιμη η κοινωνία») σύγχυση, το μπέρδεμα και την αμηχανία των πολιτικών μας μπροστά σε μία δύσκολη μεταρρύθμιση;

Ηταν πολλά τα ειρωνικά σχόλια. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη: Η κυρία Μάρκου ήταν υποχρεωμένη να ακολουθήσει την κομματική γραμμή αφού την είχαν ορίσει εισηγήτρια, την ώρα όμως της ψηφοφορίας ψήφισε κατά συνείδηση. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε, χρειάζεται νομίζω θάρρος για να «υποστηρίξεις» την άποψή σου όταν αυτή βρίσκει τη συντριπτική πλειοψηφία του κόμματός σου αντίθετη.

Ακόμα και αν είσαι η Ντόρα Μπακογιάννη, όταν διά της ψήφου διαφοροποιείσαι από την επίσημη γραμμή, δείχνεις μιαν άλλου επιπέδου δυναμική. Τέσσερις κυρίες το έκαναν. Τέσσερις κυρίες τόλμησαν να πουν «ναι», τη στιγμή που η παράταξή τους επέμενε στον «όχι»: Μάρκου, Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως.

Οι δύο από αυτές είναι μητέρες, αν αυτό λέει κάτι περισσότερο στους άντρες βουλευτές που βγήκαν για να υπερασπιστούν την ελληνίδα μάνα ως τη μοναδική που έχει δικαίωμα να δίνει σε ένα εγκαταλειμμένο παιδί αγάπη. Αν αυτό λέει κάτι και στους… γνωστούς – αγνώστους της Βουλής: Σε εκείνες και εκείνους που αν και πρώτοι θα έπρεπε να ψηφίζουν νόμους που δίνουν δικαιώματα και στην ΛΟΑΤ κοινότητα, με ατολμία κρύβονται πίσω από τις επιταγές των κομμάτων τους. Που αλλιώς ζουν, αλλιώς καταδικάζουν δια της (υποκριτικής, τελικά) ψήφου τους την κοινωνία να ζει.

Ακριβώς επειδή υπάρχουν αυτές και αυτοί, οι άτολμοι αλλά και εξαιρετικά βλαπτικοί, η απόφαση των τεσσάρων κυριών της ΝΔ να στείλουν το δικό τους μήνυμα, αποκτά ιδιαίτερο βάρος. Σας παραπέμπω στα λόγια του (επίσης «ναι») Ευάγγελου Βενιζέλου: «Η συνταγματική και νομοθετική ηθική, η κοινή ευρωπαϊκή νομική ηθική, δεν είναι η ατομική ηθική του καθενός και της καθεμιάς, ούτε η ηθική των χριστιανικών εκκλησιών και των δογμάτων. (…) Σέβομαι την ατομική ηθική του καθενός και τη δογματική της Εκκλησίας, αλλά το κράτος δεν νομοθετεί βάσει των ατομικών ή των θρησκευτικών αντιλήψεων, αλλά με αντίληψη πολιτειακή και νομική».

Οι τέσσερις κυρίες βγήκαν μπροστά με το θάρρος της προσωπικής ηθικής τους. Αλλά, την ίδια στιγμή, και με τη δύναμη ενός κράτους που νομοθετεί με αντίληψη πολιτειακή και νομική για να πάει την κοινωνία μπροστά και όχι για να την καταδικάσει σε καθηλώσεις επειδή (πόσο έωλο το επιχείρημα)… δεν είναι ακόμα έτοιμη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News