Τα βοσκοτόπια της Ηπείρου, κοντά στην Κόνιτσα, όπου βόσκουνε τα μοσχάρια, τα γουρουνάκια και τα αρνάκια του Μπούμπα, σήμερα μας στείλανε εκλεκτά υλικά για να μπορέσουμε να τιμήσουμε εν υπαίθρω την Μεγάλη του Κρέατος Τριάδα, τον χοίρο, τον αμνό, και τον μόσχο.

Ομολογώ εξ υπαρχής ότι το μονοσήμαντον της Κυριακής του Πάσχα, μου δημιουργεί μια αίσθηση ανεπάρκειας.  Πως είναι δυνατόν εν τω μέσω της ανθισμένης φύσης, υπό τον ήχον των αδόντων πτηνών, υπό τον λαμπερόν ήλιον της Ανατολικής Μεσογείου, να μένομε καθηλωμένοι εις τον αμνόν, έστω και το ερίφιον;

Αποφάσισα λοιπόν και επί τη ευκαιρία της επισκέψεως φιλιωτάτου τινός ανδρός παροικούντος εν τη Εσπερία να υπερβώ τα εσκαμμένα και να συνθέσω γεύμα της Μεγάλης του Κρέατος Τριάδος.

Άνευ ουδεμίας επιφυλάξεως θεωρώ την σύνθεσιν αυτήν παροιμιώδη και εύχομαι να την μιμηθούν πλείστοι όσοι μερακλήδες εν τη Επικρατεία της δοκιμαζομένης μας Πατρίδος.

Καθόσον έρχονται βροχές και μπόρες και εν τω μέσω αυτών, ουδεμία καλυτέρα ασπίς, παρά η εντοπία αγνή και υψηλοτάτης ποιότητος τροφή, υπενθύμιση της αξίας που μπορεί να παράγει ο τόπος μας.

Το καλωσόρισμα εγένετο με έδεσμα μοναδικής γεύσεως, το τσορίθο εκ της φιλτάτης Ισπανίας. Ελπίζω την επόμενη φορά που θα έχω παρόμοιο γεύμα να προσφέρω κάτι εντοπίας προελεύσεως. Ομολογώ όμως ότι το τσορίθο είναι τόσο καλό που δεν μπορώ να αντισταθώ…

Δείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ

*Κωνσταντίνος Πωγωνάτος έγραψεν, καθώς η Όλγα έφτιαχνε μια πίττα, εις τον συνοικισμόν «Ζιουγκλαράτες» (Μάρτιος 695).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News