Το project ήταν πενταετές. Αρχισε να «τρέχει» το 2012, όταν ο Νασέρ αλ-Κελαΐφι ανέλαβε την προεδρία της Παρί Σεν Ζερμέν. Ο άραβας γαλαζοαίματος δεν είχε καμία αμφιβολία ότι μέχρι το 2017, το αργότερο, ο γαλλικός σύλλογος θα κατακτούσε το τρόπαιο του Champions League. Αλλά, έξι χρόνια αργότερα, δεν έχει καταφέρει να πλησιάσει, έστω, τον Τελικό. Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία ούτε στο ποδόσφαιρο – και η Παρί είναι το πιο τρανό παράδειγμα.

Μιλάμε για πολύ χρήμα. Από το 2011, που η Qatar Sports Investments εξαγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο των «Παριζιάνων», μέχρι σήμερα, οι δαπάνες για την ενίσχυση της ομάδας έχουν ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Με αποκορύφωμα τα 400 εκατ. ευρώ που ξοδεύτηκαν το περασμένο καλοκαίρι για την απόκτηση του Νεϊμάρ και του Εμπαπέ. Ο Βραζιλιάνος και ο νεαρός Γάλλος προστέθηκαν στον γαλαξία των αστέρων που δελεάστηκαν από τα πετροδόλαρα ενός συλλόγου με ασήμαντες ευρωπαϊκές περγαμηνές: του Ιμπραΐμοβιτς, του Μπέκαμ (για έξι μήνες), του Καβάνι, του Νταβίντ Λουίζ, του Τιάγκο Σίλβα, του ντι Μαρία…

Τζίφος! Οπως κάθε χρόνο, η Παρί αποκλείστηκε στους προημιτελικούς. Αυτή τη φορά από τη Ρεάλ Μαδρίτης -που δεν είναι στα καλύτερά της- με δύο ήττες και συνολικό σκορ 5-2. Επειτα από τόσες επενδύσεις, τα ευρωπαϊκά Κύπελλα στην τροπαιοθήκη του συλλόγου παραμένουν τρία: ένα Κυπελλούχων (1996), ένα Super Cup (1996) και ένα… Ιντερτότο (2001).

Ολα αυτά τα χρόνια εργάστηκαν στο Παρίσι και σπουδαίοι προπονητές: ο Κάρλο Αντσελότι, ο Λοράν Μπλαν και ο Ουνάι Εμερι (από το 2016). Κανείς τους, όμως, δεν κατάφερε να δώσει αξία στα εκατοντάδες εκατομμύρια που σκόρπισε ο αλ-Κελαΐφι. Το ποδόσφαιρο έχει πολλά άλυτα μυστήρια, όμως η κατ’ εξακολούθηση αποτυχία της Παρί στο Champions League δεν είναι ένα από αυτά. Εξηγείται απολύτως. Αρκεί κάποιος να διαβάσει τα ρεπορτάζ των γαλλικών και των ισπανικών ΜΜΕ για το πώς η συνήθης πρωταθλήτρια Γαλλίας επέτρεψε στον Νεϊμάρ να την κάνει άνω – κάτω. Με ευθύνη και του ίδιου του αφεντικού της, που υπήρξε τενίστας αλλά δεν έχει ιδέα από μπάλα.

Ολα άρχισαν πολύ νωρίς στη σεζόν, στο ντέρμπι με τη Λιόν. Νεϊμάρ και Καβάνι, οι δύο πριμαντόνες της ομάδας, τσακώθηκαν σε κοινή θέα για το ποιος θα εκτελέσει το πέναλτι που κέρδισε η Παρί στο 80′. Τελικώς, σούταρε ο Καβάνι. Το έχασε. Και, την επομένη, ο Εμερι έδωσε εντολή, τα πέναλτι να τα «χτυπάει» ο Βραζιλιάνος. Μια εβδομάδα μετά, η El Pais αποκάλυψε το εξής εξωφρενικό: ο ατζέντης του Νεϊμάρ απαίτησε από τη διοίκηση της Παρί, τα πέναλτι να τα εκτελεί ο πελάτης του. Ο Καβάνι το έμαθε και «στράβωσε». Και τότε, ο αλ-Κελαΐφι είχε τη φαεινή ιδέα να του ζητήσει -μέσω αγγελιοφόρου- να υποχωρήσει, προσφέροντάς του ως αντάλλαγμα ένα εκατομμύριο ευρώ. Ο Καβάνι αρνήθηκε. Απάντησε ότι είναι «παλιός» στην ομάδα, τρίτος αρχηγός της, και δικαιούται τον σεβασμό.

Στη συνέχεια ο αλ-Κελαΐφι στράφηκε στον Νεϊμάρ. Προσπάθησε να τον ρίξει στο φιλότιμο, λέγοντάς του πως ένας «παιχταράς» σαν αυτόν δεν έχει ανάγκη τα πέναλτι για να σκοράρει. Του συνέστησε να επιδείξει μεγαλοψυχία και να αφήνει τον Καβάνι να τα εκτελεί, όμως ο Βραζιλιάνος δεν «τσίμπησε». Του απάντησε ότι δεν αντιλαμβάνεται αυτή τη λογική. Αδιέξοδο. Παραμονή του αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου, το κυρίαρχο θέμα συζήτησης στον γαλλικό σύλλογο ήταν ποιος θα σουτάρει τα πέναλτι…

Ο αλ-Κελαΐφι δεν τολμά να κακοκαρδίσει τον Νεϊμάρ. Ούτε ο Εμερι. Εκείνο, όμως, που δεν υπολόγισε ο Βραζιλιάνος, είναι το λαϊκό έρεισμα του Ουρουγουανού στις τάξεις των οπαδών της ομάδας του. Στις 17 Ιανουαρίου η Παρί έπαιζε με την Ντιζόν. Ο Καβάνι κυνηγούσε ένα ιστορικό ρεκόρ: χρειαζόταν ένα γκολ ακόμη για να ξεπεράσει τον «Ιμπρα» και να γίνει ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου. Στο 82′ κέρδισε πέναλτι. Ολοι πίστεψαν ότι θα το εκτελούσε ο ίδιος, ώστε να πραγματοποιήσει το ρεκόρ, όμως ο Νεϊμάρ άρπαξε την μπάλα και την έστησε στην άσπρη βούλα. Ευστόχησε, και κατόρθωσε το απίθανο: να τον «γιουχάρουν» οι θεατές, σε ένα ματς (8-0) στο οποίο πέτυχε τέσσερα γκολ και «σέρβιρε» άλλα δύο.

Με τη λήξη του αγώνα ο Βραζιλιάνος πήρε την μπάλα από τα χέρια του διαιτητή, την έκρυψε κάτω από τη φανέλα του και αποχώρησε, φανερά εκνευρισμένος, αφήνοντας τους συμπαίκτες του στον αγωνιστικό χώρο να πανηγυρίζουν. Την επομένη, η Marca θυμήθηκε πόσες φορές ο Μέσι είχε αφήσει τον Νεϊμάρ να εκτελέσει πέναλτι, τότε που ήταν συμπαίκτες στο «Καμπ Νου»: ένδεκα. Κι ας είχε αστοχήσει στα τέσσερα πρώτα.

Η «βεντέτα» του Καβάνι με τον Νεϊμάρ είναι πολύ πιο περίπλοκη, κι έχει τις ρίζες της στις πρώτες μέρες του Βραζιλιάνου στο Παρίσι. Οταν η διοίκηση της Παρί πίστεψε πως η αγορά του Νεϊμάρ θα της κοστίσει τον αποκλεισμό από τα Κύπελλα Ευρώπης, λόγω καταστρατήγησης του οικονομικού fair-play, κάλεσε τους μάνατζερ αρκετών παικτών της και τους ενημέρωσε ότι οι πελάτες τους είναι προς πώληση. Θεωρήθηκε -και ήταν- πολύ άκομψο. Τα αποδυτήρια το χρέωσαν στον Νεϊμάρ – κι ας μην έφταιγε.

Δεν του συγχωρούν, επίσης, κάποια ιδιαίτερα προνόμια, που τα θεωρούν αδιανόητα. Μεταξύ των οποίων -σύμφωνα με την Parisien- η αποκλειστική χρήση δύο φυσιοθεραπευτών που τον ακολουθούν παντού, η απαγόρευση στους συμπαίκτες του να τον μαρκάρουν δυνατά στις προπονήσεις, και η εξαίρεσή του από τις ασκήσεις τακτικής που αφορούν την άμυνα της Παρί.

Ολοι οι δυσαρεστημένοι έχουν συνταχθεί με τον Καβάνι. Πριν από μερικές εβδομάδες, η Equipe αποκάλυψε σε πρωτοσέλιδο θέμα της, υπό τον τίτλο «Διχόνοια», ότι τα αποδυτήρια έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα: το «βραζιλιάνικο» -του Νεϊμάρ- και το «αργεντίνικο», με επικεφαλής τον ουρουγουανό φορ. Ο βάσκος προπονητής έχει προσχωρήσει σε αυτό του σούπερ-σταρ της ομάδας του. Φαίνεται, από πολλά. Οπως, για παράδειγμα, από το γεγονός ότι δεν τιμώρησε τον Νεϊμάρ όταν απουσίασε από δύο αγώνες της Παρί, επικαλούμενος ασθένεια της αδελφής του, αλλά -όπως μαρτυρούσαν φωτογραφίες στα social media- ξεφάντωνε σε πάρτι στη Βραζιλία.

Λίγες ώρες πριν από την πρώτη αναμέτρηση της Παρί Σεν Ζερμέν με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, με αφορμή τα 31α γενέθλια του ουρουγουανού επιθετικού, Νεϊμάρ και Καβάνι επιχείρησαν να πείσουν ότι οι διαφορές τους ανήκουν στο παρελθόν. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Ο Βραζιλιάνος πήγε στο Παρίσι για να γίνει «βασιλιάς» – κι έτσι εννοεί να του φέρονται όλοι. Γκρινιάζει για το σύστημα της ομάδας του, για τον Τύπο που του ασκεί κριτική, για την οικογένειά του που του λείπει, για το σπίτι των χιλίων τετραγωνικών που έχει πολύ χαμηλό φράκτη… Οι συμπαίκτες του, μετά βίας τον ανέχονται.

Αλλά, έτσι, μια ομάδα γίνεται «τσίρκο». Ενα μπουλούκι βιρτουόζων που ο κάθε ένας κάνει το νούμερό του. Ο πρώτος που το επεσήμανε στη διοίκηση, ήταν ο Εμερι. Κανένας δεν του έδωσε σημασία. Το αφεντικό τον «γουστάρει» τον Βραζιλιάνο. Πιστεύει ότι θα του φέρει το Champions League. Και η Παρί αποκλείστηκε νωρίς. Οπως πάντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News