Flashback: Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού του 2016. Στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες και κάθε ημέρα έχει τους δικούς της πρωταγωνιστές. Ξαφνικά όμως, στο προσκήνιο βρίσκεται μία παραολυμπιονίκης που τρέχει με αναπηρικό καροτσάκι και έχει τον θάνατο να την κυνηγά. Ισως να την θυμάστε. Η Μαρίκε Βερβόορτ, που πάσχει από μία ανίατη εκφυλιστική ασθένεια, είχε δηλώσει ότι θέλει μία τελευταία διάκριση στην Βραζιλία. Μία τελευταία διάκριση πριν πεθάνει.

«Εχω αρχίσει να σκέφτομαι την ευθανασία» είχε πει τότε, λίγο προτού γίνει το πρόσωπο των Παραολυμπιακών Αγώνων κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο (ένα ακόμη στην εντυπωσιακή καριέρα της στους στίβους) και συγκινώντας με την ιστορία της.

Forward. Δεκέμβριος 2017. Από τον θρίαμβό της στο Ρίο ντε Τζανέιρο έχει περάσει ένας χρόνος και τρεις μήνες. Και τώρα η Μαρίκε δηλώνει στη βρετανική Telegraph: «Ως εδώ». H ανίατη εκφυλιστική ασθένεια την έχει καθηλώσει σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου στις Βρυξέλλες. Η Μαρίκε πλέον μπορεί να σκέφτεται μόνο το πότε θα «φύγει».

«Δεν θέλω να υποφέρω άλλο» είπε στην εφημερίδα. «Είναι υπερβολικά δύσκολο για εμένα πλέον. Γίνομαι όλο και πιο δυστυχισμένη. Ποτέ δεν είχα αυτά τα αισθήματα πριν. Κλαίω πολύ. Τελευταία, ακόμα και η όρασή μου εξαφανίζεται. Ενας γιατρός με εξέτασε και μου είπε ότι στο ένα μάτι έχω όραση της τάξης του 2 στα 10 ενώ στο άλλο 1 στα 10. Μου είπε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα αφού το πρόβλημα προκύπτει από τον εγκέφαλό μου. Επειτα, ένας νευρολόγος έμεινε μαζί μου όλο το βράδυ ενώ είχα τον έναν σπασμό μετά τον άλλον. Είπε ότι δεν ήταν επιληπτική κρίση αλλά το ίδιο μου το σώμα μου που ούρλιαζε. Πονάω τόσο πολύ. Είμαι τελειωμένη».

Τα λόγια της Μαρίκε συγκλονίζουν. Η εξοικείωση της με το τέλος επίσης. H αθλήτρια από το Βέλγιο όμως δεν ζητιανεύει την συμπόνοια του κόσμου. Από το κρεβάτι του πόνου μίλησε για την αγάπη της για το κρασί, μιμήθηκε κοροϊδευτικά τον Ντόναλντ Τραμπ και γελούσε με την προσπάθεια του αγαπημένου της σκύλου να ισορροπήσει μία λιχουδιά στην μύτη του.

Η Μαρίκε πρόσφατα κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία της. Εκεί διηγείται το πως μία μικρή κοπέλα, προδομένη από το σώμα της, καταφέρνει να κερδίσει τέσσερα Παραολυμπιακά μετάλλια και να γίνει το αθλητικό πρόσωπο με την δεύτερη μεγαλύτερη επιρροή στο Βέλγιο μετά τον άσσο της Μάντσεστερ Σίτι, Κέβιν ντε Μπρούιν. Ελπίζει ότι το βιβλίο της θα μεταφραστεί και στα αγγλικά προκειμένου να μπορέσει να εμπνεύσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.

Δυστυχώς όμως, η αθλήτρια βιώνει πλέον περισσότερες κακές και ελάχιστες καλές ημέρες. Στoν δημοσιογράφο της Telegraph, Ολιβερ Μπράουν, μίλησε με τρομακτική άνεση για τον θάνατό της ενώ δήλωσε πως έχει γράψει μία σειρά από γράμματα σε δικούς της ανθρώπους και έχει κανονίσει να σταλούν σε αυτούς όταν η ίδια φύγει. Για την Μαρίκε πάντως, ένα πράγμα είναι σίγουρο: η κηδεία της δεν θα γίνει σε εκκλησία. «Αν υπάρχει Θεός, πρέπει να είναι ένας κακός για να με τιμωρεί με αυτόν τον τρόπο» δήλωσε.

Η Μαρίκε είναι μόλις 38 ετών και νοιώθει λες και έχει κλείσει τα 90. Ταυτόχρονα όμως υποστήριξε ότι ήταν και παραμένει δυνατή σαν ταύρος. «Αν θέλω κάτι, το παλεύω. Δεν τα παρατάω ποτέ εύκολα. Δεν ήθελα καν να δεχτώ ότι θα καταλήξω σε μία αναπηρική καρέκλα αλλά από το 2000 δεν γινόταν διαφορετικά, παρ’ όλο που ήμουν ακόμα ικανή να χρησιμοποιήσω την κοιλιά μου και τους μύες της πλάτης. Τώρα είμαι παράλυτη μέχρι το στήθος. Εχω δυνατή καρδιά όμως τα φάρμακα δεν κάνουν τίποτα πλέον».

Με την εξομολόγησή της, η αθλήτρια φάνηκε να προσπαθεί να πάρει θέση στη διαμάχη για την ηθική της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. Το Βέλγιο έχει την πιο φιλελεύθερη νομοθεσία για την ευθανασία, όμως ακόμα και εκεί, τρεις διαφορετικοί γιατροί πρέπει να συνηγορήσουν ότι ο ασθενής βρίσκεται σε ένα στάδιο αφόρητου πόνου και δεν επιδέχεται καμία θεραπεία. Φυσικά, η Μαρίκε έχει περάσει προ πολλού αυτό το στάδιο. Το παράδοξο όμως είναι ότι η συμφωνία να δώσει τέλος στην ζωή της με θανατηφόρα ένεση από τα χέρια του Γουίμ Ντίστελμανς, στην πράξη την επιμήκυνε. Ο λόγος; Της έδωσε την ελευθερία να επιλέξει με ακρίβεια το πότε επιθυμεί να πεθάνει. «Στην αρχή τον έλεγαν “γιατρό του θανάτου”» δήλωσε η ίδια αναφερόμενη στον δόκτωρ Ντίστελμανς. «Αυτός όμως μου έσωσε τη ζωή. Αν δεν ήταν αυτός εδώ, θα είχα προ πολλού αυτοκτονήσει. Τώρα είναι τόσο δύσκολο να θέσω μια ημερομηνία. Οταν το κάνω μάλιστα μου λέει “Είσαι σίγουρη, Μαρίκε; Είσαι πραγματικά σίγουρη”» εξομολογείται.

Αυτή η ημερομηνία όμως πλησιάζει. Ο πατέρας της δήλωσε ότι «είμαστε πολύ κοντά, πλέον δεν μπορεί ούτε να φάει. Το μόνο που μπορεί να καταπιεί είναι πουτίγκα. Το τέλος έρχεται». Δίπλα στην Μαρίκε βρισκόταν συνεχώς ο Ζεν, το αγαπημένο της λαμπραντόρ. «Οτι ρίχνω κάτω, μου το δίνει ξανά ενώ ειδοποιεί την νοσοκόμα όταν δεν είμαι καλά» περιέγραψε η 38χρονη.

Για τα Χριστούγεννα, η ατρόμητη παραολυμπιονίκης θα ταξιδέψει με την οικογένειά της στο πατρικό της στην μικρή πόλη Ντίεστ. Θα είναι η πρώτη φορά από το 2008 που η Μαρίκε δεν θα βρίσκεται στο νησί Λανθαρότε στην Ισπανία τις γιορτινές ημέρες. «Είναι το αγαπημένο μου μέρος στον κόσμο» είπε η ίδια. «Θέλω οι στάχτες μου να σκορπιστούν εκεί, στον ωκεανό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News