Παράξενο αυτό το Πρωτάθλημα. Πολύ φτωχό σε θέαμα αλλά, ταυτοχρόνως, συναρπαστικό – για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. Ασφαλώς, το πλέον αμφίρροπο των τελευταίων ετών. Με τέσσερις ομάδες να στριμώχνονται μέσα σε τρεις βαθμούς: Ολυμπιακός 32, ΑΕΚ 31, ΠΑΟΚ 31, Ατρόμητος 30. Με αυτές που βρίσκονται στις μεσαίες θέσεις της βαθμολογικής κατάταξης -ανάμεσά τους και ο Παναθηναϊκός- να απέχουν μόλις δύο ήττες από την κόκκινη γραμμή του υποβιβασμού. Με τη θριαμβεύτρια των ντέρμπι (ΑΕΚ) να χάνει τον άτυπο τίτλο του «Πρωταθλητή Χειμώνα» στο νήμα, επειδή δεν κατάφερε να νικήσει τον αδύναμο Απόλλωνα Σμύρνης. Με τους «μικρούς» συλλόγους να έχουν αρπάξει από τους «μεγάλους», τους περισσότερους βαθμούς στα χρονικά της Σούπερ Λιγκ.

Σούπερ δεν είναι, όμως εφέτος παρακολουθούμε -επιτέλους- μία κανονική λίγκα, στην οποία τα πάντα μπορεί να συμβούν. Χάρη και στα λάθη των διαιτητών, που εξακολουθούν να είναι σοβαρά αλλά έπαψαν να είναι μονόπλευρα. Αλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι έχουν αδικηθεί – κι όλοι έχουν ευνοηθεί. Πλέον, οι νίκες είναι θέμα ικανότητας, «φόρμας» και τύχης. Εάν οι προπονητές δεν τρόμαζαν τόσο πολύ στην ιδέα της ήττας, εάν δεν ήταν τόσο συντηρητικοί στο παιχνίδι τους, οι εξέδρες θα είχαν πολύ περισσότερο κόσμο. Γιατί είναι και πιο φιλόξενες, πιο ήρεμες από πέρυσι ή πρόπερσι.

Το Πρωτάθλημα απέκτησε ενδιαφέρον διότι καμία ομάδα, μέχρι στιγμής, δεν είναι άτρωτη. Οι «μικροί» δεν δυνάμωσαν, όμως οι «μεγάλοι» έχουν σοβαρά προβλήματα. Οι καλοκαιρινές μετεγγραφές δεν τους βγήκαν, στον βαθμό που περίμεναν. Ο Ζαμπράνο, ο Καρσελά, ο Τρίστασον, ο Ελ Καντουρί, ακόμη και ο Εμάνουελ Εμενίκε -ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης αυτής της σεζόν- απογοήτευσαν. Στον Παναθηναϊκό δεν πρόλαβαν, καν, να ανοίξουν τις βαλίτσες τους. Με το που ήρθαν, ο Γιάννης Αλαφούζος έσβησε το φως. Η ΑΕΚ έχασε δύο από τους καλύτερους παίκτες της με σοβαρούς τραυματισμούς.

Το πόσο χαμηλά έχει κατέβει ο πήχης, φαίνεται από το κατόρθωμα του Ολυμπιακού: προπορεύεται στα μισά της κούρσας, αν και στις εννέα πρώτες αγωνιστικές είχε απωλέσει 13 βαθμούς. Εργο Λεμονή, που τον αναδεικνύει σε έναν από τους πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου. Ανέλαβε στις 25 Σεπτεμβρίου, δεν έκανε αυτός την προετοιμασία -ούτε τις μετεγγραφές-, όμως κατάφερε να τη σουλουπώσει σε χρόνο – ρεκόρ. Μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό, ανάμεσα σε… τοξικούς αγώνες του Champions League, ο 57χρονος τεχνικός την οδήγησε σε έξι διαδοχικές νίκες. Ο Ολυμπιακός του δεν εντυπωσιάζει αλλά, τουλάχιστον, ξανάγινε αποτελεσματικός. Στις εννέα αγωνιστικές που τον κοουτσάρησε, συγκέντρωσε 24 βαθμούς – τους περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα.

Ο Νταμίρ Κάναντι, ο αυστριακός προπονητής που μας ήρθε «από το πουθενά», πέτυχε κι αυτός ένα μικρό «θαύμα». Ο Ατρόμητός του έχει πετύχει τα περισσότερα (πέντε) «διπλά» (μεταξύ άλλων, νίκησε τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» και την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ) και μετρά τις λιγότερες ήττες: μόλις μία, στην Τούμπα, κι αυτή… με το ζόρι. Είναι τέταρτος, σε απόσταση δύο βαθμών από τον Ολυμπιακό και ενός από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, αν και πρόκειται για μία ομάδα με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ, γεμάτη δανεικούς ποδοσφαιριστές (Γιαννιώτης και Ρισβάνης από τον Ολυμπιακό), (Γιαννούλης, Χατζηισαΐας και Ουάρντα από τον ΠΑΟΚ).

Ο Ουάρντα είναι, κι αυτός, ένας από τους πρωταγωνιστές. Ο ΠΑΟΚ τον έστειλε δανεικό στη Φεϊρένσε, εκεί κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση συζύγου κάποιου συμπαίκτη του, οι Πορτογάλοι τον έστειλαν πίσω «πακέτο» και, επειδή ήταν παντού ανεπιθύμητος, κατέληξε στο Περιστέρι. Οπου «βγάζει μάτια». Με τα γκολ του, τις ασίστ του, με το πνεύμα του νικητή που -φαίνεται πως- θα του χαρίσει μία θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, με τη φανέλα της Αιγύπτου. Είναι ο πολυτιμότερος παίκτης του πρώτου γύρου. Ή, ο δεύτερος πολυτιμότερος. Επειδή υπάρχει και ο Λιβάια. Ο Κροάτης που ήρθε από τη Λας Πάλμας ως «τελειωμένος», όμως πολύ σύντομα κέρδισε την αγάπη των ΑΕΚτσήδων και τον θαυμασμό όλων των υπόλοιπων φιλάθλων. Με μόλις πέντε γκολ, αλλά με τεράστια συμμμετοχή στους θριάμβους της ομάδας του, στα ντέρμπι και στην Ευρώπη.

Η ΑΕΚ αγχώθηκε όταν βρέθηκε μπροστά στην πρώτη της χειροπιαστή κατάκτηση (τον τίτλο του «Πρωταθλητή Χειμώνα»), και τον… έκανε δώρο στον Ολυμπιακό. Αλλά, είναι πολύ σημαντικό το ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα βρισκόταν στην πρώτη θέση – είχε πολλά χρόνια να το κάνει. Της λείπει το εύκολο γκολ, κυρίως από στατική φάση. Από τα κόρνερ ή από τα φάουλ (που δεν εκτελούνται απευθείας). Εύκολα δεν σκοράρει ούτε ο ΠΑΟΚ, τουλάχιστον στους εκτός έδρας αγώνες του. Τώρα τελευταία, όμως, φάνηκε να ξεπερνά τις μεγάλες αδυναμίες που εμφανίζει μακριά από την Τούμπα. Νίκησε στην Ξάνθη, νίκησε στα Χανιά. Στα τρία τελευταία παιχνίδια του συγκέντρωσε εννέα βαθμούς, με 8-0 γκολ. Χωρίς να παίξει καλύτερα από πριν. Αλλά, ο πρωταθλητισμός απαιτεί να κερδίζεις, ακόμη κι όταν δεν παίζεις καλά. Είναι το μάθημα που ο Ολυμπιακός ξέρει καλύτερα από τους ανταγωνιστές του.

Ο Παναθηναϊκός, ο οποίος δίνει καθημερινή μάχη επιβίωσης, δεν έχει την πολυτέλεια να ονειρεύεται τίτλους. Εκλεισε τον πρώτο γύρο χωρίς ούτε μία εκτός έδρας νίκη, κάτι που είχε να του συμβεί από τη σεζόν 1980-1981. Για πρώτη φορά μετράει περισσότερες ήττες, παρά νίκες. Η ομάδα που είδαμε στην Ξάνθη, ήταν σκηνή από τα «προσεχώς» της. Οκτώ στους 14 που αγωνίστηκαν, ήταν Ελληνες. Ετσι θα πορευτεί ο Μαρίνος Ουζουνίδης μετά τις αναγκαστικές πωλήσεις του Ιανουαρίου: με επιστράτευση των αναπληρωματικών και με παιδιά από τις ακαδημίες. Θα χρειαστεί να μοντάρει ένα εντελώς νέο σύνολο, για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο. Για όσους αναζητούν κάποιον «ήρωα», ο προπονητής του Παναθηναϊκού είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος.

Σε αυτό το διάστημα έλαμψε και το «άστρο» του Μανόλο Χιμένεθ. Εάν προσθέσουμε στην κουβέντα και τους ευρωπαϊκούς αγώνες, ίσως ο Ισπανός να αξίζει τον τίτλο του πιο επιτυχημένου προπονητή, μέχρι στιγμής. Οχι μόνον επειδή η ΑΕΚ είναι η μόνη ελληνική ομάδα που θα παίξει στην Ευρώπη και μετά την Πρωτοχρονιά, αλλά επειδή η παράλληλη καριέρα, στο Πρωτάθλημα και το Europa League, δεν είναι εύκολη υπόθεση, όταν δεν ξεπερνούν τους 14-15 οι παίκτες που είναι ικανοί να την υποστηρίξουν.

Ποιος θα πάρει, στο τέλος, το Πρωτάθλημα; Δύσκολο να το πεις. Αλλά, φαβορί υπάρχει – και είναι ο Ολυμπιακός. Για μία σειρά από λόγους. Στα 38 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, μόλις έξι φορές η ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο ήταν διαφορετική από εκείνη που βρισκόταν πρώτη στη βαθμολογία πριν από τη διακοπή για τις Γιορτές. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, το ποσοστό αυτό (82%) ανεβαίνει στο 95%. Οι «ερυθρόλευκοι» πανηγύρισαν στις 20 από τις 21 φορές που αναδείχτηκαν «Πρωταθλητές Χειμώνα».

Επιπλέον, ο Ολυμπιακός σκοράρει πιο συχνά και πιο εύκολα από τους ανταγωνιστές του. Εχει περισσότερες αξιόπιστες επιλογές μεσοεπιθετικά. Στο εξής, δεν θα χάνει ενέργεια σε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, οι οποίες θα φθείρουν την ΑΕΚ από τον Φεβρουάριο. Διαθέτει το know-how του πρωταθλητισμού. Και, ακόμη και στα χειρότερά του, δεν έμεινε πίσω στη βαθμολογία. Αντιθέτως, κατάφερε να προσπεράσει τους σφετεριστές του «θρόνου» του. Βεβαίως, πολλά θα εξαρτηθούν και από τη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Δυο καλές κινήσεις, από τον ΠΑΟΚ ή την ΑΕΚ, μπορεί να ανατρέψουν τα δεδομένα.

Γιατί δεν περιλαμβάνουμε στους διεκδικητές του τίτλου και τον υπέροχο Ατρόμητο; Γιατί, παρά τα βήματα προόδου που έγιναν εφέτος, ακόμη για το ελληνικό πρωτάθλημα μιλάμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News