Τυγχάνετε μέτοχος και δεν το γνωρίζετε. Μέτοχος μετοχένιος, πιο μέτοχος δε γίνεται, και αν είστε της παλιάς σχολής και θέλετε χαρτιά και σφραγίδες, ψάξτε κανένα πιστοποιητικό γεννήσεως και θα καταλάβετε. Είστε μέτοχος της «ΕΛΛΑΣ Α.Ε.», της παγκόσμια περιώνυμης προβληματικής Εταιρείας και μην κάνετε την πάπια, έχετε αναλάβει ήδη δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

Εκόντες άκοντες, είμαστε κάτοχοι μετοχής εκ γενετής κυρίως, όλες και όλοι ανεξαιρέτως και όχι μόνο το 32% του πληθυσμού, που δεινοπαθεί, όπως υπολογίζεται από υπουργικά χείλη. Δυσβάστακτη από πάντα αυτή η μετοχική ιδιότητα, μια και η κοινή μας Εταιρεία ανέκαθεν προβληματική έως χρεωκοπημένη ήταν. Με δάνεια, βάρη, υποχρεώσεις και τράκες απ’ όπου και όπως μπορούσε και δεν ήταν «εύκολες οι θύρες, αν η χρεία τες κουρταλεί» όπως συμπύκνωσε από την ώρα της ίδρυσης του μαγαζιού ο μέγας Επτανήσιος του λόγου.

Κάνουμε κι εμείς, οι θες-δε-θες μέτοχοι ό,τι μπορούμε. Πράττουμε (καμιά οφσοριά καμαρωτή ή αιτούμεθα διορισμό), ανεχόμαστε (ψεΚαμένοι στον καναπέ), παραλείπουμε (συνήθως να δηλώσουμε εισοδήματα). Κυρίως όμως αναδεικνύουμε ανά τετραετία ελπιδοφόρο (θέλουμε να πιστεύουμε) διευθύνοντα σύμβουλο και διοικητικό συμβούλιο -τους λένε και Πρωθυπουργό και κυβέρνηση- και Παναγιά βοήθα με το κόστος της επιλογής μας.

Και πήραμε κάτι κόστη επί των ώμων μας τελευταία… Πολλά ξεκίνησαν για ένα αδειανό άνευ Ελένης λαχούρ ροζ πουκάμισο και μετά ρισκάραμε με υπερυψωμένους γιακάδες σακακιών – μαϊμού Μπόγκαρτ άνευ καμπαρντίνας εναντίων κακών. Πήραμε το βάρος να επιβάλλουμε να χορευτούν πανευρωπαϊκά ρυθμοί δικοί μας αλλά μείναμε με το… μπιτ στο χέρι. Δημοψηφίσαμε ελληνοπρεπώς διχαστικά (μη χαλούν οι παραδόσεις της φυλής) και φάγαμε νύχια μπρος στις απευθείας μεταμεσονύχτιες Γιουρογκρουπικές μεταδόσεις καρδιοχτυπώντας αν φεύγοντας μένουμε ή φεύγουμε μένοντας.

Ουραίοι των ΑΤΜ αλλά από μέσα μετέωροι υπερκαταβάλλουμε μπρος στο κοινό ταμείο, όσο αντέχει πια ο καθένας, κι επιμένουμε σ’ αυτό το κοινό, στο consensus που λένε οι συνταγματολόγοι, στην κοινή μας αναγκαστική συναίνεση να μετέχουμε στην «ΕΛΛΑΣ ΑΕ».

Κι εκεί που το ‘χεις βιωμένο στο πετσί σου το χρέος και τη χρεία, έρχεται ο ταχυδακτυλουργός των αριθμών, αυτός που με νούμερα και στατιστικές μπορεί να σου αποδείξει πως είσαι ξανθιά με ψηλοτάκουνα, βγάζει τα κουνέλια από το καπέλο κι αρχίζει τα θαύματα: μπορείς να περπατήσεις στο νερό, να πολλαπλασιάσεις άρτο και οίνο, ο Ολυμπιακός δεν θα πάρει πρωτάθλημα, ο Μαζωνάκης τραγουδά, ο ποθαμένος πέρδεται και γκαγκάν γκαγκάαααν, ναι, η «ΕΛΛΑΣ ΑΕ» είναι πλεονασματική, άσε που δικαιούσαι πιθανά και μέρισμα.

Ρωτάει η θειά Παρέσσα «Πουλώπο μ’, ντο εν αβούτο το μέρισμα;» και πώς να της εξηγήσεις… Ποιον να πείσεις πως τα «επιχειρηματικά» μας ρίσκα στη μπαταχτσού κοινή μας Εταιρεία  αποδίδουν, ενώ χρωστάμε στο Σύμπαν; Και κυρίως πού να βρεις την φιρουλί φιρουλό «ας-κάνω-πως-δεν-πήρα-χαμπάρι» τάχα αθωότητα να εισπράξεις μέτοχος-αμέτοχος-συμμέτοχος κάτι λίγα κατοστάρικα, που ενδεχομένως να σου αναλογούν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News