Η Σύγκλητος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ) αναφέρει σε ψήφισμά της τα εξής:

«H καθημερινή πλέον παρουσία των τοξικο-εξαρτημένων ατόμων στο Iδρυμα δημιουργεί αυξημένους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των μελών της κοινότητας, παρεμποδίζει την εκπαιδευτική λειτουργία, αποθαρρύνει τους φοιτητές να προσέρχονται στις αίθουσες διδασκαλίας, βλάπτει την ακαδημαϊκή εικόνα και προσβάλλει το κύρος του Πανεπιστημίου, η λειτουργία του οποίου εν τέλει, καθίσταται δυσχερής έως και αδύνατη υπό τις συνθήκες αυτές. Η Διοίκηση του ΟΠΑ έχει επανειλημμένως απευθυνθεί στους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας και έχει ενημερώσει για τις δυσκολίες και τους σοβαρούς κινδύνους που δημιουργούνται από την κατάσταση αυτή, χωρίς δυστυχώς αποτελέσματα που να δείχνουν ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται».

Διαβάζοντας το ψήφισμα, δεν ήξερα με ποιον να αγανακτήσω. Με τον πρύτανη που δεν έχει τα κότσια να καλέσει την αστυνομία ή με το υπουργείο που δεν σέβεται τους φοιτητές και καθηγητές του πανεπιστημίου. Δεν μπόρεσα επίσης, αμέσως να αξιολογήσω την κίνηση της Συγκλήτου. Είναι δειλή κίνηση υποταγής ή γενναία κίνηση αντίδρασης σε μία κατάσταση που έχει πλέον φτάσει στο απροχώρητο;

Στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να περιμένει κανείς από την κυβέρνηση την παραμικρή βοήθεια στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Ούτε διάθεση υπάρχει ούτε και πολιτική βούληση. Οι άνθρωποι είναι σαφώς στρατευμένοι στην ιδεολογία του μίσους για την αστική δημοκρατία και έτσι θα πορευτούν.

Από εκεί και πέρα, άλλη διέξοδο δεν βλέπω από τους πρυτάνεις. Να ενωθούν, να μαζέψουν τις δυνάμεις τους, να εκπονήσουν ένα σχέδιο και να κλείσουν τα πανεπιστήμια αν θεωρούν ότι η αστυνομία δεν ανταποκρίνεται στις κλήσεις τους.

Είναι θέμα χρόνου ο κ. Γαβρόγλου να κατηγορήσει τη Σύγκλητο για αδιαφορία προς τους ναρκομανείς του πανεπιστημίου της!

Επιπλέον, θα ήταν πολύ χρήσιμο, με την κατάλληλη επιχειρηματολογία, να βάλουν στο παιχνίδι της διεκδίκησης τους φοιτητές και τους γονείς τους. Γιατί ποτέ ως τώρα δεν έγινε καμία προσπάθεια να οργανωθεί ένα κίνημα απαίτησης της νομιμότητας στα πανεπιστήμια. Ίσως επειδή κανείς δεν όρθωσε έναν πολιτικό λόγο πειστικό και λογικό για τα συμφέροντα της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Είναι καιρός να συμβεί κι αυτό κάποτε. Το κλείσιμο των σχολών, δεν αρκεί. Χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Η ίδια η κοινωνία πρέπει να διεκδικήσει τα συμφέροντά της και κάποιος πρέπει να της το πει, από τη στιγμή που κυριαρχούν παντού, οι φωνές της μειοψηφίας και του «γοητευτικού ολοκληρωτισμού».

Είμαι σίγουρος ότι είναι θέμα χρόνου ο κ. Γαβρόγλου να κατηγορήσει τη Σύγκλητο για αδιαφορία προς τους ναρκομανείς του πανεπιστημίου της! Και γιατί όχι, να κατηγορήσει ως ανάλγητους τον πρύτανη και τους καθηγητές που δεν σέβονται τους χρήστες και την συνήθειά τους…

Οπότε, δύσκολα θα προκύψει λύση, όταν έχουμε να κάνουμε με δύο παράλληλα σύμπαντα που δεν μπορούν να συγκλίνουν παρά μόνο στην κοινή ιθαγένεια. Εικάζω επομένως, ότι το ΟΠΑ κλείνει για λίγο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γράψουμε κανένα άρθρο και στη συνέχεια, θα πορευτεί και πάλι στον φαντασιακό δρόμο της «επανάστασης». Κάτι είναι κι αυτό. Λίγη αγανάκτηση για εκτόνωση δεν κάνει κακό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News