Από εκείνη την πρώτη μέρα που ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση, «Πρώτη Φορά Αριστερά», άλλαξε το σύμπαν όλο. Τόμο μπορεί να γράψει κανείς. Και να μη γράψει. Γιατί τόσο που εθιστήκαμε στο παράλογο, μπορεί και να ξεχάσαμε το λογικό. Πού να γυρίζεις πίσω και να μη μελαγχολήσεις; Ποια διαδρομή να πάρεις και να μην κουνήσεις το κεφάλι σαν γριά καθήμενη σε πεζούλα; Τα θυμάστε;

Τι «σταυροπροσκυνήματα» στην Καισαριανή με το χέρι στην καρδιά και τι απόβαση της Ζωής στου Μαξίμου, με το περίφημο κίτρινο παλτό με φούξια παντελόνι (δεν θα πάψω να σου θυμίζω ότι της Ζωής το γραφείο το πληρώνεις ακόμα εσύ, λαέ), τι Σκουρλέτης με μισό χαμόγελο (το ολόκληρο το χάριζε μόνο όταν έλεγε ότι θα κλείσει τις Σκουριές και θα έχανε κόσμος τη δουλειά του), τι Βαρουφάκης με σηκωμένο γιακά για καβγά, τι σε αεροπλάνο τους είδαμε με συνεπιβάτες τον λαό, σνομπάροντας και καλά την πρώτη θέση, τι τα αυτοκίνητα δεν θέλανε… Καλόμαθαν πια οι γριές στα σύκα… Μείνετε ήσυχοι, αναγνώστες.

Ωστόσο, έχω να θυμάμαι και κάτι τρυφερό. Θα σου μιλήσω για εκείνο το κορίτσι και τα αστραφτερά της μάτια. Αναφέρομαι στην Μπέτυ Μπαζιάνα (Τσίπρα). Την έχω κρατήσει τη στιγμή που βγήκε από το αυτοκίνητο. Μ’ άρεσε η ορμή της και το κέφι της, τα νιάτα και η ομορφιά της. Μ’ άρεσε πιο πολύ η χαρά της ερωτευμένης γυναίκας που συνοδεύει τον σύντροφό της σε μια διαδρομή ανόδου. Την παρακολουθούσα έκτοτε. Ως Πρώτη Κυρία. Στον «μουγκό» της ρόλο. Έτσι όπως έχει καθιερωθεί, ο ρόλος εν Ελλάδι, μετά από το φιάσκο μιας Λιάνη.

Την παρακολούθησα, για παράδειγμα, σε εκείνες τις ατυχείς πρώτες της ενδυματολογικά εμφανίσεις, στην Κίνα. Βούιξε το σύμπαν τότε. Και φαίνεται, το έλαβε σοβαρά υπόψιν της. Αξιέπαινα τα αντανακλαστικά της. Την είδα στη συνέχεια με τη σύζυγο Μακρόν. Είχε διανύσει μια μεγάλη διαδρομή. Χωρίς ν’ αποχωριστεί την Μπέτυ. Κι αυτό, αξιοσημείωτο το λες.

Και είχε και το ωραιότερο αξεσουάρ που μπορεί να έχει γυναίκα. Αναφέρομαι βέβαια στο χαμόγελό της και μια περίεργη γαλήνη εσωτερική που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Απ΄αυτή που έχουν οι γυναίκες που αρέσουν στους άντρες τους. Γι΄αυτό, ακόμα και το Τσιπροαγγλικό «I hope to come back to Greece and to see Betty also», εγώ τρυφερό το αποκρυπτογράφησα στο βάθος του, κι ό,τι ντροπή μάς βρήκε – μάς βρήκε. (Εδώ έχουμε ζήσει τη συνέντευξη με τον Κλίντον!).

Πάντως, κρατάει αυτός ο έρωτας, σκέφτηκα. Παρατήρησα την Μπέτυ στο τελευταίο ταξίδι τους στην Αμερική. Κομψή, γλυκιά, όμορφη, απλή. Ήξερε να σταθεί. Κατόρθωσε να βγάλει ασπροπρόσωπο τον ρόλο της Πρώτης Κυρίας. Σε μικρό χρονικό διάστημα, είναι μια άλλη γυναίκα! Ενώ συγχρόνως παραμένει ίδια. Λες και κρατάει ακόμα τον πρώτο πρώτο ενθουσιασμό και μια αθωότητα απέναντι στην εξουσία.

Ο Τάσος Τέλλογλου είχε γράψει ευφυώς, αναφερόμενος στον Πρωθυπουργό και την παρέα του, «Τα ακριβότερα δίδακτρα της ιστορίας». Δεν είχε άδικο! Για την σύντροφό του Πρωθυπουργού όμως… Ας χαρίσουμε μια καλή κουβέντα. Κι ακόμα μια για τον έλληνα δημιουργό που επιμελείται πια, τις ενδυματολογικές της εμφανίσεις. «Laskaris», το όνομά του. Και πράγμα αξιοσημείωτο, δεν δέχεται να δώσει ούτε μια συνέντευξη. Ούτε καν επιβεβαιώνει το όνομά του. Σπάνιο προσόν τόση σεμνότητα για «θορυβώδη» χώρο.

Αλλά μπορεί και άδικος ο κόπος του. Γιατί να μην διατυμπανίζουμε και μεις τους έλληνες σχεδιαστές μας; Γιατί να μην προσβλέπουμε στη διεθνή αγορά; Γιατί η Πρώτη Κυρία να μην διαφημίζει την  ελληνικότητα της επιλογής της; Εντάξει, ο Αλέξης Τσίπρας αγόρασε αεροπλάνα. Μακάρι η σύντροφός του, δια της επιτυχημένης της εμφάνισής, να βοηθήσει τη χώρα μας να εξάγει, αν μη τι άλλο, κανένα ρούχο. Από το ολότελα… Καλή και η Τσιπρο-Παναγιώταινα…

Έχεις διαβάσει ισολογισμούς των διεθνώς οίκων μόδας, πατριώτη; Κι αυτό θα το σνομπάρουμε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News