Στο «Σίτι οφ Μάντσεστερ» έπαιζαν -Τρίτη βράδυ για το Champions League- δύο από τις τρεις πιο φορμαρισμένες ομάδες της Ευρώπης αυτή την εποχή: η πρωτοπόρος του αγγλικού πρωταθλήματος, Μάντσεστερ Σίτι, με την πρωτοπόρο του ιταλικού, Νάπολι (η τρίτη, δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, είναι η Μπαρτσελόνα). Το 2-1 υπέρ του αγγλικού συλλόγου δεν λέει την αλήθεια για το ματς. Η μόλις δεύτερη ήττα (σε 13 αγώνες) της καταπληκτικής, εφέτος, Νάπολι ήρθε πιο εύκολα απ’ όσο δείχνει το σκορ. Με τη συμπλήρωση μισής ώρας παιχνιδιού, η Σίτι είχε σκοράρει, ήδη, δύο φορές και είχε ένα δοκάρι. Με κατοχή μπάλας 67% και τελικές προσπάθειες 10-0. Λες και βρισκόταν απέναντί της μία ομάδα κατώτερης κατηγορίας, κι όχι το σκληρό ιταλικό καρύδι.

Το 1-0 έγινε μόλις στο 9′ από τον Στέρλινγκ που πέτυχε το όγδοο εφετινό του γκολ σε 11 αγώνες. Το 2-0, τέσσερα λεπτά αργότερα, από τον 20χρονο Γκάμπριελ Ζεσούς που στα χέρια του Πεπ Γκουαρντιόλα εμφανίζει ραγδαία εξέλιξη. Από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στο Μάντσεστερ, το «παιδί-θαύμα» από τη Βραζιλία έχει σκοράρει 15 γκολ σε 21 ματς, ενώ έχει μοιράσει και έξι ασίστ. Οι Ιταλοί κατάφεραν μόνο να μειώσουν το σκορ, με πέναλτι στο 73′, αφού προηγουμένως (37′) είχαν αστοχήσει από την άσπρη βούλα (απέκρουσε ο Εντερσον).

Η Σίτι συμπλήρωσε 39 γκολ σε 12 ματς, σε όλες τις διοργανώσεις. Μετρά 11 νίκες και μόλις μια ισοπαλία. Στην Premier League είναι η πρώτη ομάδα που φτάνει τα 29 γκολ στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές, μετά το… 1894-1895. Αν εξακολουθήσει να σκοράρει με αυτούς τους ρυθμούς, θα ολοκληρώσει το Πρωτάθλημα με 138 γκολ. Το ρεκόρ είναι τα 103 (της Τσέλσι της περιόδου 2009-2010). Οι «Πολίτες» σκοράρουν, μέχρι στιγμής, 3,63 τέρματα σε κάθε αγώνα τους, κατά μέσον όρο. Για να βρούμε παρόμοιες επιδόσεις, θα πρέπει να ανατρέξουμε στα αρχεία του 19ου αιώνα.

Αλλά, ας αφήσουμε τους αριθμούς στην ησυχία τους. Το δεύτερο γκολ της Σίτι στο 7-2 επί της Στόουκ, το προσέξατε; Με ταχύτητα ηλεκτρονικού παιχνιδιού η μπάλα κυκλοφορεί στα πόδια όλων των παικτών της πλην ενός, προτού καταλήξει στα δίχτυα του άμοιρου Μπέτλαντ. Ενα ποδοσφαιρικό αριστούργημα, ανάμεσα στα πολλά που ξεδίπλωσε στο χορτάρι (και) εκείνη την ημέρα, μπροστά τα μάτια των εκστασιασμένων οπαδών της. Εξι γκολ πριν, καν, συμπληρωθεί μία ώρα παιχνιδιού! Στο τέλος, ο Γκουαρντιόλα έδειχνε πανευτυχής. Χαρακτήρισε το ματς ως «το καλύτερο από τη μέρα που την ανέλαβα».

Ναι, η Στόουκ δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες, δεν είναι κάποιο ποδοσφαιρικό θηρίο, όμως δεν είναι και για «εφτάρα». Ο Μουρίνιο, ο άσπονδος εχθρός του Πεπ, δεν κατάφερε να τη νικήσει. Αλλά, για όποιον επιμένει ότι η δυναμικότητά της δεν δικαιολογεί την ευφορία των «Πολιτών», υπάρχουν κι άλλα, πιο αξιόπιστα, δείγματα γραφής της εφετινής Σίτι: η «πεντάρα» επί της Λίβερπουλ στο Μάντσεστερ, η άνετη νίκη στην έδρα της πρωταθλήτριας Τσέλσι, η «τεσσάρα» στην Ολλανδία επί της Φέγενορντ, στο Champions League.

Το κοινό του «Σίτι οφ Μάντσεστερ» είναι ευτυχισμένο, εφέτος, όχι μόνον επειδή η ομάδα του καλπάζει -στην Αγγλία και στην Ευρώπη- αλλά γιατί, ταυτοχρόνως, απολαμβάνει θέαμα υψηλού επιπέδου. Η ψυχαγωγία των θεατών υπήρξε, ανέκαθεν, το πρώτο μέλημα του Πεπ, και στους τρεις συλλόγους στους οποίους εργάστηκε. Αυτό είναι κάτι που ούτε οι εχθροί του δεν αμφισβητούν. Την επιθυμία του για τίτλους, ο καταλανός τεχνικός την έβαζε πάντοτε σε δεύτερη μοίρα. Για ‘κείνον, άλλωστε, η νίκη δεν είναι παρά η επιβεβαίωση ότι η ποδοσφαιρική του θεωρία είναι σωστή.

Ο Γκουαρντιόλα πέρασε μία μακρά περίοδο έντονης αμφισβήτησης. Στα τρία χρόνια που έζησε στο Μόναχο, κανένας δεν εκτίμησε όσο θα ‘πρεπε τους τρεις διαδοχικούς τίτλους του στην Bundesliga, ούτε τις τρεις σερί προκρίσεις του στους ημιτελικούς του Champions League. Αυτές οι επιτυχίες θεωρήθηκαν αυτονόητες, με το απλοϊκό επιχείρημα ότι η γεμάτη «αστέρες» Μπάγερν θα τα κατάφερνε όλα αυτά, όποιον προπονητή κι αν είχε στον πάγκο της. Μπορεί. Αλλά, τέτοια μπάλα δεν θα έπαιζε – κι αυτό φάνηκε όταν ο Γκουαρντιόλα αναχώρησε για το Μάντσεστερ. Ο Πεπ χάρισε στους Βαυαρούς την πιο θεαματική Μπάγερν όλων των εποχών. Τους πρόσφερε βραδιές αλησμόνητες και στην Ευρώπη, όπως εκείνη του Ρόμα – Μπάγερν 1-7. Οι αχάριστοι οι Γερμανοί, όμως, αναγνώρισαν την αξία του προπονητή τους όταν η ομάδα τους άρχισε να φθίνει, παίζοντας μέτρια ακόμη και στους θριάμβους της. Η απόλυση του Αντσελότι ήταν, στην ουσία, μία «συγγνώμη» προς τον Γκουαρντιόλα.

Στην Αγγλία, δεν κλονίστηκε διόλου από την -αποτυχημένη- πρώτη του σεζόν στην Premier League (τη μοναδική στην καριέρα του που δεν κατέκτησε τίτλο). Εξακολούθησε να διδάσκει το «α λα Πεπ» παραγωγικό, επιθετικό, μεθοδικό, απολαυστικό ποδόσφαιρο, ακόμη κι αν οι μαθητές του -οι ποδοσφαιριστές- δυσκολεύονταν να τον κατανοήσουν. Στην εποχή που ο σκοπός -το αποτέλεσμα- αγιάζει τα μέσα, ο καταλανός τεχνικός είναι αμετακίνητος στις αρχές του: το παιχνίδι δεν έχει νόημα, εάν δεν είναι προορισμένο για να ικανοποιεί τον θεατή/τηλεθεατή που το παρακολουθεί. Κι εφέτος, όπως όλα δείχνουν, ήρθε η ώρα της δικαίωσης. Ακόμη κι αν, στο τέλος, η Σίτι του δεν κατακτήσει κάποιο τρόπαιο -της Premier ή του Champions League- είναι μία υπέροχη ομάδα που δεν χορταίνεις να βλέπεις.

Την Μπαρτσελόνα, πολλές ομάδες προσπάθησαν να την αντιγράψουν τα τελευταία χρόνια. Πίεσαν ψηλά, έπαιξαν με τρεις «κυνηγούς», προσπάθησαν να κρατήσουν την μπάλα στα πόδια τους. Το ότι δεν το κατάφεραν, οφείλεται σε μία «λεπτομέρεια» που όλοι υποτιμούν: η Μπαρτσελόνα δεν είναι οι παίκτες της, το σύστημα και οι προπονητές της, αλλά -πάνω απ’ όλα- η νοοτροπία της ως club, η οποία δύσκολα αντιγράφεται. Για την Μπαρτσελόνα, η παραγωγή ταλέντων είναι πιο σημαντική από οποιονδήποτε «σούπερ-σταρ», το θέαμα από οποιαδήποτε νίκη, η συμμετοχή των οπαδών της από οποιονδήποτε Κροίσο που θέλει να επενδύσει στην ομάδα.

Στην προσπάθειά τους να τη μιμηθούν, οι Αραβες προσέλαβαν -εκτός από τον Γκουαρντιόλα- ένα σωρό καταλανούς τεχνοκράτες της μπάλας. Η Σίτι, όμως, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει «Μπαρτσελόνα του Βορρά», ακόμη κι αν αφιχθεί στο Μάντσεστερ ο Μέσι αυτοπροσώπως. Είναι θέμα κατασκευής. Ο Πεπ, βεβαίως, το γνωρίζει αυτό καλύτερα από τον καθέναν. Αντιθέτως με ό,τι ο πολύς κόσμος πιστεύει, ο σκοπός του δεν είναι να «κοπιάρει» την Μπαρτσελόνα -που είναι μοναδική- αλλά να εφαρμόσει σε έναν άλλο σύλλογο τις ποδοσφαιρικές αξίες με τις οποίες μεγάλωσε. Ανακατεμένες με τις δικές του ιδέες για το παιχνίδι, τις οποίες εφάρμοσε όταν ήταν προπονητής της Μπάρτσα, αλλά «ξεχάστηκαν» όταν έπαψε να είναι.

Η Μάντσεστερ Σίτι δεν θα γίνει Μπαρτσελόνα, όμως -με τον δικό της τρόπο- έχει αρχίσει να κερδίζει τους λάτρεις του καλού ποδοσφαίρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News