Ανοικτή επιστολή-απάντηση στον Απόστολο Δοξιάδη, σχετικά με την επιστολή του για τον ξυλοδαρμό ΑμΕΑ μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου.

Αξιότιμε κύριε Δοξιάδη,

Πολύ καλά κάνετε και γράφετε για το απαράδεκτο γεγονός ξυλοδαρμού ΑμΕΑ που συνέβη την προηγούμενη Τετάρτη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΟΠΑ). Παρά το ότι η επιστολή δεν απευθύνεται σε μένα, θεώρησα υποχρέωσή μου, ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας του ΟΠΑ, να συντάξω μια απάντηση ώστε όλοι μας να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα για το τι συμβαίνει σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Συμφωνώ μαζί σας ότι οι πρυτανικές αρχές όφειλαν να αντιδράσουν στις απειλές που κυκλοφόρησαν και στα αποτρόπαια γεγονότα που έλαβαν χώρα. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι, δυστυχώς εκ των πραγμάτων, αυτή η αντίδραση θα ήταν αναιμική και μόνο συμβολική. Διότι αποδέκτες της επιστολής σας έπρεπε να είναι οι υπουργοί Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη, όχι ο πρύτανης του ΟΠΑ. Θα σας εξηγήσω γιατί.

Γράφετε ότι θα έπρεπε να έχει κληθεί η αστυνομία. Επιτρέψτε μου να σας επισημάνω ότι η αστυνομία ούτε έξω από το πανεπιστήμιο δεν τολμά να εμφανιστεί. Για παράδειγμα, καθημερινά, στο πεζοδρόμιο έξω από την κύρια είσοδο, πωλούνται λαθραία είδη (από τσιγάρα μέχρι κλεψίτυπα προϊόντα), ενώ πίσω από το πανεπιστήμιο, στο Πεδίου του Άρεως, διακινούνται ναρκωτικά. Πριν λίγο καιρό, ένας αστυνομικός κατέληξε στο νοσοκομείο όταν διερχόμενο περιπολικό δέχτηκε επίθεση με πέτρες, καδρόνια και λοστούς από αντιεξουσιαστές που βρήκαν καταφύγιο μέσα στο πανεπιστήμιο (εδώ). Αυτά σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας, από τον οποίο, μέχρι πριν λίγους μήνες, περνούσε απ’ έξω καθημερινά η αυτοκινητοπομπή του Πρωθυπουργού της χώρας.

Ασφαλώς γνωρίζετε την τύχη όσων από εμάς έχουμε τολμήσει να αντιδράσουμε, έστω και ελάχιστα, στους βανδαλισμούς, στη βία και στην ανομία που περιγράφετε. Έχουμε βρεθεί όμηροι του όχλου, μας έχει ασκηθεί σωματική βία, έχουμε προπηλακιστεί, έχουμε επικηρυχτεί με αφίσες στους τοίχους και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ορισμένοι συνάδελφοι βρήκαν τα γραφεία και τα εργαστήριά τους κατεστραμμένα· κάποιοι έχασαν έτσι ερευνητική δουλειά ετών. Αυτοί για τους οποίους γράφετε, έχουν στο παρελθόν βανδαλίσει με απειλητικά συνθήματα το σπίτι πρύτανη του πανεπιστημίου μας. Δυστυχώς, οι επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα ο συνάδελφος κ. Άγγελος Συρίγος είναι ο κανόνας για όποιον τολμήσει να αντιδράσει.

Γράφετε ότι ο πρύτανης θα έπρεπε να καταγγείλει στους έλληνες πολίτες, συγκεκριμένα και ονομαστικά τους υπευθύνους για τις ολιγωρίες αντίδρασης των αρχών. Νομίζετε ότι με τέτοιες καταγγελίες θα λυθεί το πρόβλημα; Δεν ξέρουν οι έλληνες πολίτες ποιος έδωσε εντολή στην αστυνομία να απελευθερώσει τα μέλη του Ρουβίκωνα που εισέβαλαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Δεν γνωρίζουν οι έλληνες πολίτες ποιος είναι υπεύθυνος για το ότι κάθε βράδυ οι βόμβες μολότοφ κάνουν τους κατοίκους των Εξαρχείων να ζηλεύουν το κέντρο της Βαγδάτης;

Νομίζετε ότι θα ήταν καλό και παραγωγικό για το πανεπιστήμιο και για τους φοιτητές του ο πρύτανης να βρεθεί απέναντι στην πολιτική ηγεσία; Προσέξτε τι συμβαίνει εδώ. Παρά το ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα τα πανεπιστήμια είναι αυτοδιοίκητα, στην πραγματικότητα κάθε λεπτομέρεια της λειτουργίας τους ελέγχεται ασφυκτικά από τον υπουργό Παιδείας. Αυτός καθορίζει τον αριθμό των εισακτέων, διαθέτει θέσεις προσωπικού, εγκρίνει μεταπτυχιακά προγράμματα, προδιαγράφει το φόρτο διδασκαλίας και τις αμοιβές των καθηγητών, επιτρέπει την ίδρυση τμημάτων, προσαρμόζει την ετήσια κρατική επιχορήγηση. Με ένα νεύμα του λοιπόν ο υπουργός Παιδείας, με αρμοδιότητες ενισχυμένες από τον πρόσφατο νόμο για την ανώτατη εκπαίδευση, μπορεί να καταστρέψει τον πρύτανη και το πανεπιστήμιο που θα τολμήσει να βρεθεί απέναντί του. Έτσι, υπό τις παρούσες συνθήκες, ένας πρύτανης για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να τα έχει καλά με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Γράφετε ότι ο πρύτανης «κατάφερε» να εκλεγεί στη θέση αυτή και επομένως έχει στο ακέραιο τις ευθύνες του αξιώματός του. Δυστυχώς, η λέξη «κατάφερε» σίγουρα δεν είναι η σωστή διατύπωση για την αποκοτιά όποιου τολμήσει να γίνει πρύτανης του ΟΠΑ. Όπως μπορείτε να δείτε από τα αποτελέσματα των πρυτανικών εκλογών, δεν υπάρχει ζήτηση για το αξίωμα του πρύτανη. Η εντύπωση που έχω, είναι ότι στις πρυτανικές εκλογές του ΟΠΑ ένας συνάδελφος δέχεται κάθε φορά να βάλει το κεφάλι του στον τορβά από φιλότιμο για να μη βρεθεί ακέφαλο το πανεπιστήμιο, προσπαθώντας κατά τη διάρκεια της θητείας του να κάνει μια άθλια κατάσταση υποφερτή.

Εδώ πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, παρά τις τραγικές συνθήκες που περιγράφω, στον ακαδημαϊκό τομέα γίνονται καθημερινά θαύματα με πενιχρά μέσα. Τμήματα του ΟΠΑ είναι τα πρώτα σε ζήτηση και στις βάσεις στα επιστημονικά πεδία που θεραπεύουν. Φοιτητές μας διακρίνονται σε διεθνείς διαγωνισμούς και βραβεύονται για τις επιστημονικές τους εργασίες. Οι απόφοιτοι των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων του ΟΠΑ είναι περιζήτητοι στην αγορά εργασίας. Πολλοί απόφοιτοί μας συνεχίζουν επάξια τις σπουδές τους στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου ενώ άλλοι ιδρύουν καινοτόμες επιχειρήσεις με διεθνή παρουσία. Συνάδελφοι δημοσιεύουν επιστημονικές εργασίες στα πιο σημαντικά και απαιτητικά επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια του κλάδου τους, προσελκύουν χρηματοδότηση από εξαιρετικά ανταγωνιστικά προγράμματα και στελεχώνουν επιστημονικές επιτροπές διεθνούς κύρους.

Κοντολογίς, ο πρύτανης κάθε πανεπιστημίου είναι ο προφανής και εύκολος στόχος για ό,τι κακό συμβαίνει εκεί. Ομως οι πραγματικά υπεύθυνοι βρίσκονται αλλού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News