Πάμε λίγο πίσω, στα τέλη του 2014. Οι πρόωρες εκλογές είναι ορατές, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να μποϊκοτάρει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και να φτάσει πάση θυσία στην εξουσία. Η κυβέρνηση Σαμαρά προσπαθεί να πείσει ότι οι πρόωρες εκλογές θα προκαλέσουν ζημιά, επειδή θα ανακόψουν την προσπάθεια σταθεροποίησης της οικονομίας. Ματαίως, δεν ακούει κανείς.

Και οι Ευρωπαίοι; Από τον Σόιμπλε και τον Ντάισελμπλουμ («εχθροί» μας τότε..) έως τον (πιο φιλικό) Γιούνκερ υποστήριζαν την κυβέρνηση και τάσσονταν κατά των εκλογών. Κάθε φορά που κάποιος από αυτούς έλεγε μια κουβέντα, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ ανέβαιναν στα κεραμίδια: «Ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας», «αποφασίζει ο λαός και όχι το ιερατείο των Βρυξελλών» και τα παρόμοια.

Το «ιερατείο» ηττήθηκε κατά κράτος. Οι εκλογές έγιναν, η κυβέρνηση Σαμαρά αποχαιρέτησε, ήρθε η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και έκανε όσα έκανε. Προκόψαμε, δηλαδή.

Ερχόμαστε στο σήμερα. Ενας από τους (τότε, αλλά όχι σήμερα) «ιέρακες των Βρυξελλών» μας επισκέφθηκε τις προάλλες. Και είπε κάτι που άλλοτε θα ήταν «ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μας». Ηταν; Όχι βέβαια. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι έλεγαν και λένε τα ίδια: εφαρμόστε τα προγράμματα, μην κάνετε πρόωρες εκλογές.

Πώς αντέδρασαν τα πολιτικά κόμματα; Όπως αναμενόταν. Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν είδαν καμιά παρέμβαση, αλλά πρόβαλαν με ενθουσιασμό αυτά που είπε Ντάισελμπλουμ, τόσο τα κατά των πρόωρων εκλογών όσο και τα υπέρ της σταθεροποίησης της οικονομίας. Όταν τα έλεγε στην περίπτωση της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν, φυσικά, «ωμή παρέμβαση».

Η ΝΔ απέφυγε τέτοιους οξείς χαρακτηρισμούς. Ωστόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εμφανώς ενοχλημένος από την υποστήριξη των Ευρωπαίων προς την κυβέρνηση Τσίπρα, είπε ό,τι έλεγε παλαιότερα ο κ. Τσίπρας, αλλά με άλλη φρασεολογία (εδώ).

Δύο συμπεράσματα:

Πρώτον, η αντιμετώπιση της στάσης των Ευρωπαίων με κριτήριο τι θα πει το εσωτερικό πολιτικό ακροατήριο αποπροσανατολίζει και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας. Δεν αγάπησαν ξαφνικά τον Τσίπρα, απλώς διαπιστώνουν ότι κάνει μια χαρά τη δουλειά που έχουν συμφωνήσει και δεν θέλουν αυτή να ανατραπεί πρόωρα.

Δεύτερον, παρόλα αυτά το πότε θα γίνουν εκλογές δεν το καθορίζει το Σύνταγμα, όπως λέει ο κ. Μητσοτάκης. Ας μην έχει τέτοια αυταπάτη. Το καθορίζει ο (εκάστοτε) Πρωθυπουργός και το συμφέρον (πρωτίστως) του κόμματός του. Αυτό θα κάνει και ο κ. Τσίπρας.

Επί του παρόντος τέτοια απόφαση δεν έχει ληφθεί και δεν θα ληφθεί τους επόμενους εννέα μήνες. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να προκρίνεται το 2019, δηλαδή η (σχεδόν…) εξάντληση της τετραετίας. Λέμε φαίνεται, γιατί ουδείς γνωρίζει τι θα συμβαίνει του χρόνου τέτοιες ημέρες. Αν το σχεδιαζόμενο κυβερνητικό success story (έξοδος στις αγορές, αποφυγή νέων μέτρων κ.α) πάει καλά και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ πάει ακόμα καλύτερα, τότε ο πειρασμός για τον κ. Τσίπρα θα είναι μεγάλος. Και δεν θα ακούσει, φυσικά, τον Ντάισελμπλουμ. Γιατί μοναδικός του στόχος θα είναι να αποφύγει την εκλογική συντριβή, παραμένοντας ισχυρός παίκτης στην αντιπολίτευση.

Επομένως, αδίκως ανησυχεί ο κ. Μητσοτάκης για όσα είπε ο -άλλοτε ιέραξ- Γερούν. Μπορεί σήμερα να βολεύουν, θεωρητικά, τον κ. Τσίπρα, αλλά θα τα γράψει εκεί που ξέρει και θα κάνει το αντίθετο, αν βρει μια ευκαιρία. Και, κατά πάσα πιθανότητα, θα τη βρει του χρόνου τον Αύγουστο. Αλλιώς θα γαντζωθεί με νύχια και με δόντια στις καρέκλες της εξουσίας έως και την τελευταία ημέρα που μπορεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News